Fanatieke vrijwilligers: Hester Uilhoorn

Maar 37% van de Apeldoorners doet aan vrijwilligerswerk, dat is dus helemaal niet veel. Hoewel er niet enorm veel mensen vrijwilligerswerk doen, zijn er wel veel organisaties in Apeldoorn te vinden. Vrijwilligers werken op heel veel verschillende plekken, oud maar ook jong. Maar waarom doen ze dit? Waarom hebben zij gekozen om vrijwilliger te worden? Hoe lang doen ze dit al, hoe lang gaan ze nog door? Ik spreek iedere week met een andere vrijwilliger om iets meer te weten te komen over hun wereld. Deze week spreek ik met Hester Uilhoorn, vrijwilligster bij Dierenasiel De Kuipershoek.

Hoe ben je begonnen bij het dierenasiel?

“Ik werk hier nu al bijna 2,5 jaar. Samen met mijn vriend verhuisde ik toen vanuit de Randstad naar Apeldoorn. Toen ik hier kwam leek het me erg leuk om iets te betekenen voor de katten in het asiel. In het begin werkte ik elke donderdag de hele dag. ’s Ochtends maakte ik dan veel schoon, want alle hokken moeten natuurlijk wel schoon zijn. Nu ben ik er meestal alleen in de middag. Ik zit dan bij de katten die slecht eten, ik help bij het socialiseren van de schuwe katten en ik observeer het gedrag van bepaalde katten. Als een kat bijvoorbeeld heel agressief is, ga ik kijken waar het aan ligt. Soms kun je de katten ook trainen om ze rustiger te krijgen, zodat ze minder heftig op prikkels reageren. Je hebt bijvoorbeeld katten die al heel heftig reageren als je alleen je hand uitsteekt, dat ze dan al gelijk een pets geven. Stapje voor stapje kun je dat trainen, dat ze toch langzamerhand leren dat handen niet eng zijn.

Juist bij katten waar het gedrag iets anders is dan normaal, vind ik het heel interessant om te ontdekken wat erachter zit. Wat is de oorzaak bijvoorbeeld? Vaak is het angst en stress. Ze hebben dan gewoon geen vertrouwen meer in mensen, omdat ze ooit een slechte ervaring hebben gehad. Dan ga ik bij ze zitten en ga ik stapje voor stapje hun vertrouwen winnen, dat ze toch gaan denken van ‘hé het is best wel leuk om aandacht te krijgen en geaaid te worden’. Er komen veel katjes binnen die schuw zijn. Ze worden heel vaak op straat gevonden bijvoorbeeld. Uiteindelijk worden veel beestjes weer sociaal, maar daarvoor hebben ze even dat stapje nodig! En dat doe ik dus. Naast het vrijwilligerswerk heb ik ook nog mijn eigen bedrijfje als kattenoppas en doe ik nog een opleiding voor kattengedragsdeskundige!”

Wat zijn jouw werkzaamheden?

“De meeste tijd breng ik door bij de schuwe katten. Soms zit ik wel een uur in het hok met een kat. Dan maak ik een beetje oogcontact en knipper ik met beide ogen. Als je te lang staart is dat heel bedreigend voor een kat. Zo nu en dan duurt het enorm lang voordat ze dat al terug doen. Dat is dan alleen al vooruitgang. Als een kat met beide ogen naar mij knippert, dan merk ik dat hij iets relaxter wordt. Ik vind het belangrijk om rustig te zijn bij een kat, want de kat voelt je energie. Als je dan heel druk gaat zijn bij een kat die al gestrest is, dan werkt dat gewoon niet. Ik kan heel goed rustig blijven en vind het echt een kunst om het vertrouwen (langzaam) te winnen.

Dat geeft dan echt het gevoel dat je al iets hebt behaald. Andere denken misschien, wat doe je nou de hele tijd? Voor anderen kan het wel raar zijn natuurlijk, want het is totaal niet spannend! Soms voelt het ook alsof ik weinig doe, maar het gaat om de kleine stapjes. Als een kat uiteindelijk na zo’n periode steeds kleine stapjes vooruit gaat en een lieve eigenaar vind, is dat de beloning voor je werk. Daarnaast help ik onder andere ook bij het voeren van katten, zit ik bij katten die slecht eten en test ik soms ook het karakter van een kat (via de Meet Your Match methode), zodat deze beter gematcht kan worden met een nieuwe eigenaar.”

Werk je veel alleen? Of toch samen?

“Je hebt veel verschillende afdelingen in het asiel: honden, vogels, konijnen en katten, ik werk alleen bij de katten. Ik werk veel achter de schermen en alleen. Wel heb ik altijd overleg met de kattenverzorgers. Als ik aankom dan heb ik eerst altijd even een gesprekje over hoe bepaalde katten dan zijn getest en of er al vooruitgang is geboekt in de dagen dat ik niet aanwezig was en welke katten mijn aandacht nodig hebben. Soms twijfelen ze over het gedrag van een kat en ga ik erbij zitten en even observeren. Na dat overleg ga ik zelf aan de slag. Ik ben niet echt samen met het team aan het werk. Soms zit ik een uur bij een kat, maar ik zit heel stil. Mijn collega’s zijn mij dan regelmatig kwijt en hoor ik mijn naam alweer geroepen worden in de gangen, haha!”

Hoe zit het met je toekomst in vrijwilligerswerk?

“Je weet niet hoe het loopt, dat weet je natuurlijk nooit van te voren, maar voor nu denk ik dat ik dit nog heel lang wil blijven doen. Het geeft enorm veel voldoening om iets voor ze te kunnen betekenen. Je weet niet hoe het loopt, dat weet je natuurlijk nooit van tevoren. Ook hoop ik dat er in de toekomst veel meer met kattengedragstherapie gedaan zal gaan worden. Ik denk dat veel katten (en eigenaren) er heel veel aan kunnen hebben. Het is wel de bedoeling en mijn plan om er zeker nog heel lang mee door te gaan met dit vrijwilligerswerk!”