Het Generations Jazzfestival beleeft swingend lustrum

Het Generations Jazz Festival in Orpheus beleefde zijn eerste lustrum. Voor de vijfde keer werd dit festival gehouden en het was weer een prima georganiseerd muzikaal evenement met uitstekende muziek. 

Het was gezellig druk zaterdagmiddag- en avond in theater Orpheus. Je kon niet over de hoofden lopen, zoals bij het te massale North Sea Jazz Festival, waardoor er ruimte voldoende was voor een ieder om de diverse optredens te kunnen meemaken en ook waren er geen lange rijen bij het halen van een hapje en drankje. Er is nog voldoende capaciteit om meer bezoekers te kunnen ontvangen de komende jaren. Daar zal ongetwijfeld op worden ingezet binnen de organisatie. 

Jazz en Jazzgerelateerde muziek is een lastig genre om bezoekers te genereren, zeker in een relatief behoudende stad als Apeldoorn. De senioren geven vaak de voorkeur aan oude stijl jazz, terwijl de jongeren meer binnen de Jazzy kant richting funk en soul willen opgaan. In de programmering zit daar een grote uitdaging. Aan iedere doelgroep is, ook deze editie weer, gedacht al vermoed ik dat er voor de 55+ doelgroep nog wel een pure jazzband bij had gekund. 

De line-up was verder afwisselend en goed gekozen. Een mooie mix in stijlen, van pure Jazz, via Latin naar Multiculturele muziek en van Soul via Jazzrock naar Experimental Jazz. 

Ook was er een prima gekozen blend van lokale artiesten, nationale artiesten en internationale artiesten. Dit jaar was er geen grote opvallende trekker zoals bijvoorbeeld Matt Bianco of Jenny Lena. Dat zal ongetwijfeld met het financiële plaatje te maken hebben, maar het grote voordeel is hierdoor wel dat jonge talenten een podium krijgen en bezoekers niet vooral voor één bigshot komen. 

Talent was er in overvloed. Ook Apeldoornse muzikanten met Jazzy roots waren goed vertegenwoordigd. Zo gaf SPQTRM een spetterend optreden. Doorgaans ben ik niet zo van coverbands, maar SPQTRM is het bewijs dat covers ook zo eigen gemaakt kunnen worden dat er een eigen identiteit ontstaat zonder de oorspronkelijke sound te verliezen. De fijne jazzrock uit de jaren 80, zoals o.a. Steely Dan, Gino Vannelli en Bozz Scaggs werd uitmuntend gecoverd. Wel hoop ik persoonlijk dat de nummers “Maxine” van Donald Fagen en de guiltily pleasure “Oh Lori” van de Alessi Brothers nog op de playlist van SPQTRM gaan komen, perfecte nummers voor de authentieke stem van leadzanger Frans Scholten. 

Ook Gerlo Hesselink komt van Apeldoornse bodem. Hij gaf met zijn begenadigd kwartet acte de présence en liet horen veel ervaring te hebben. Het optreden stond als een huis met als hoogtepunt het optreden van gastzangeres Florieke de Geus. Zoetgevooisd bracht zij op hele emotionele wijze het nummer “Song for Jan” ten tonele. Het zelfgeschreven nummer gaat over de overleden zoon van Gerlo en het zorgde voor kippenvel bij velen. Een indrukwekkende performance.

Lokaal aanwezig was ook de Bigband Apeldoorn o.l.v. Arjan Stam. De enthousiaste muzikanten gaven een succesvolle ode aan Frank “The Voice” Sinatra en Ella “Queen of Jazz” Fitzgerald. Deze iconen werden op uitmuntende wijze vertolkt door Eric Lijbers en Linda Kailola. Maandelijks is deze Apeldoornse Big Band te zien en te horen tijdens de Big Band Sessions in café de Babbel. 

Niet alleen lokale muzikanten stonden in de spotlights van Orpheus. Zonder andere acts te kort te doen haal ik er enkele hoogtepunten uit. 

Trico is een band met een multiculturele sound, waarbij je na afloop het gevoel hebt dat je de hele wereld over bent gereisd. De muzikanten hebben hun roots in o.a. Syrië, Ecuador en Spanje en dat is goed te horen in de muziek. Flamenco, Arabische muziek en Latin in een mooie blend met Jazz. Een zeer goed op elkaar ingespeeld collectief.

Liquid Spirits is een band die vele muzikale disciplines herbergt. Leadzanger Ivan Peroti en band kunnen het publiek opzwepen, maar ook raken met fraaie soulballads. Ivan, oud-leadzanger van Sven Hammond en Candy Dulfer, weet met zijn stem Prince te evenaren, maar ook de lage tonen te beroeren. Zijn interactie met het publiek leidt vaak tot muzikale hoogtepunten, maar dat was in Orpheus lastig, omdat Liquid Spirits als   afsluiter geprogrammeerd stond en een groot deel van het publiek op dat moment reeds huiswaarts was gekeerd, het enige smetje op het festival. 

Het hoogtepunt vond ik zonder twijfel het optreden van de net 20-jarige Jaïnda. Deze Almeerse is een heel groot talent. Je kon horen dat ze vocaal gecoacht is door Michelle David en Ruben Hein en op tv is ze te zien geweest bij “Matthijs gaat door”. Ze werd omringd door een jonge band, tevens leden van het Nationaal Jeugd Jazz Orkest (NJJO), die subliem speelde. 

Overigens trad het gehele NJJO op in Orpheus onder bezielende leiding van de befaamde, in Cuba uiterst populaire, Maite Hontelé. Tegenwoordig speelt zij zelf niet meer actief, maar is zij de nieuwe artistiek leider van het NJJO. Deze Big Band speelt de Mambo en weet menig toehoorder te beroeren en te laten dansen tegelijkertijd.

Terug naar de revelatie van de avond, Jaïnda. Een subliem optreden gaf zij in de Rabobank zaal, terecht beloond met een staande ovatie. Het swingde, maar bij de ballads transformeerde de zaal en raakten vele bezoekers overdonderd. Het 19-jarige meisje zong ineens als een volwassen vrouw die het leven heeft ervaren, inclusief de pijn en de kwetsbaarheid die daar bij hoort. Open monden en kippenvel waren het gevolg hoorde ik achteraf van vele bezoekers en ook schrijver dezes gaf toe aan de prikkende ogen die spontaan ontstonden. 

Concluderend kan er worden gesteld dat het weer een uiterst prettige muzikale avond was in Orpheus met vele stijlen heerlijke Jazzmuziek. Iets meer bezoekers volgend jaar zou wel wenselijk zijn, dus zet alvast in de agenda dat op 21 september 2024 de zesde editie van Generations Jazzfestival plaats gaat vinden in Orpheus. Succes en plezier wederom gegarandeerd. 

Gezien in Orpheus op zaterdag 16 september