Het toverwoord in de opvoeding is…

Het was natuurlijk veel te goed weer om achter de computer te kruipen en een derde blog te schrijven. Een afsluiter in mijn trilogie over opvoeding. Al eerder schreef ik over genoeg van de fluwelen handschoenen en opvoeden is frustreren. Waarom toch die behoefte om een blog te schrijven? Een blog schrijf je als je op zoek bent naar iets. En ik ben zoekende in de wereld van opvoeding. Ik weet het namelijk niet meer…

In mijn omgeving zie ik veel ouders die volgens mij denken dat hun kind de Nieuwe Messias is. Zitten we net in een Goed Gesprek, wordt er paniekerig onderbroken omdat kindlief iets brabbelt wat natuurlijk vele malen belangrijker is dan wat IK te melden heb… Geef ze eens ongelijk! 😉 De profeet spreekt en je zal er maar iets van missen! Of er wordt paniekerig naar de huisartsenpost gereden, omdat er een scheet dwars zit bij het prinsje of prinsesje. Daar krijgen we narcistische kinderen van mensen. Toen wij werden opgevoed, hingen we er vaak ook maar gewoon wat bij. En dan niet als protserige accessoire in bijpassend jurkje bij mama.. Kortom veel aandacht. Teveel.

In mijn omgeving zie ik ook de andere kant. De kant van te weinig aandacht. En ook daar zijn de gevolgen niet gering. Ontspoorde kinderen. Onzekere kinderen. Kinderen die de weg kwijt zijn. Met name pubers hebben het zwaar te verduren. “Jij zoekt het nu maar zelf uit”, in het kader van de zoektocht naar eigen identiteit, of omdat ouders, nu er emotioneel meer appèl op ze gedaan wordt, voelen dat ze tekortschieten of om wat voor een reden dan ook. Terwijl tieners bij uitstek nog een hand nodig hebben, ook al blijkt dat nergens uit. Ze vinden het fijn als je op ze wacht met het beruchte kopje thee. Ook al schieten ze direct weer de deur uit en blijf jij leeg achter.

En nu ben ik uit balans. Vreselijk voor een weegschaal natuurlijk! Wat is dan die gulden middenweg? Ook ik luister graag naar wat mijn kindjes te zeggen hebben. En op andere momenten laat ik het ze graag zelf uitzoeken. Ik balanceer tussen twee werelden. Aandacht. Een sleutelwoord. Een toverwoord. Ach, weet je wat? Ik gooi die fluwelen handschoenen weg en besluit dat opvoeden frustreren is. Voor beide partijen!