Hoe een braakliggend terrein veranderde in een heus park

Je kent dat verwilderde braakliggende terrein langs het kanaal wel; tussen Stationsstraat en Molenstraat. Achter Omnizorg. Een plek waar je wel doorheen fietste, maar waar je verder niet veel te zoeken had. En toen op een dag waren daar de graafmachines, de verharding werd verwijderd, de grond geëgaliseerd. Er verscheen een grote ovaal van zand. Vanaf dit voorjaar kon je de grassprietjes zien groeien, er werd een moestuin aangelegd en een podium met stoeptegelmozaïek gelegd. Er stond op een dag een grote vogelkooi. Een kunstige kunstkoe graasde in het nieuwe grasmatje. Recent spoelde er een krokodil aan.

Hoe is dat zo gekomen? Als je het aan Jeroen Reinders, Henk van der Ziel en Ben Suurd zou vragen, dan zouden ze je vertellen dat het begon met een tweet. “ Al was het maar een weiland met een paar koeien, dan zou het oude Bakkenesterrein al een beter aanzien hebben.” Als je het aan Huub Selen zou vragen, gemeentelijk projectleider, zou hij misschien zeggen dat de subsidie die de provincie ter beschikking heeft gesteld voor de tijdelijke inrichting van braakliggende terreinen doorslaggevend was. De mannen van Groei en Bloei zouden misschien zeggen dat hun eerste contacten met het Stadslab ervoor gezorgd hebben dat ze hun wens om een moestuin te realiseren direct in het begin van het ontwerpproces van het park konden inbrengen. Wim Mulder zou misschien vertellen over de droom die hij deelde met het Stadslab op het festival Roots in de Woods. Een droom om een etalage voor de sport te maken, ergens centraal in de stad, zodat iedere sportvereniging daar kan laten zien wat ze doen. Mario wilde graag een beachsoccerveld, Caroline een podium, Marcel en Wilfred wilden een natuurlijke speelplek maken en vonden enthousiaste supporters in de buurtcommissie en de wijkraad. En Jet en Hans van Omnizorg wilden vooral dat het ‘normaal’ zou worden.

In mijn ogen ging het zo. Het ontwerp voor het park begon als een redelijk klassiek gemeentelijk project. Met vertegenwoordigers van omwonenden, van het gebouw Tot 20121, Omnizorg, buurtcommissie, wijkraad, Groei en Bloei en Drakenbootfestival gingen de gemeentelijke projectleider, de landschapsarchitect en de stedenbouwkundige (dat ben ik) om tafel. Zonder plan. Dat groeide op basis van de input van eenieder. In het najaar was een concept-ontwerp gereed. Iedereen blij.

Maar toen…in oktober deed het stadslab mee aan een dromenparade op het festival Roots in the Woods. Daar deelden vele mensen hun droom voor de stad. Sommige mensen zochten een plek, in het groen, centraal gelegen. En er wás natuurlijk een plek. Een plek bovendien, waarvoor het ontwerp weliswaar gereed was, maar die nog niet was aangelegd of aanbesteed, dus waar met een beetje tempo nog wel wat zou kunnen worden ingevoegd of veranderd. Dat was de reden dat het Stadslab vanaf december, elke maand een mee-droom-en-doe-avond organiseerde tot in maart 2015, toen de aannemer al bezig was.

De energie die loskwam bij de groep mensen die allemaal ongeveer hetzelfde wilden, een leuke plek maken van het park, was geweldig. De oorspronkelijke groep groeide aan met de huurders van gebouw Tot 2021, de mensen van Studio 28, Plan C en andere belangstellenden. Het waardevolle was dat mensen echt vanuit hun droom konden werken aan concrete resultaten. Natuurlijk ging niet alles gemakkelijk. Jan Albert, de gemeentelijke ontwerper, werd bestookt met vragen en paste het ontwerp keer op keer aan, zonder de samenhang uit het oog te verliezen. Beheerder Martie was altijd praktisch en duidelijk, maar zat soms klem tussen aansprakelijkheid en risico nemen. Het siert de beheerders dat ze de initiatiefnemers vaak het voordeel van de twijfel gaven.

Het was schrapen met het beschikbare budget, maar dat leidde tot veel creatieve oplossingen. Bomen voor een natuurlijke speelplek werden toevallig net gekapt op een andere plek in Apeldoorn. Een mozaïek-workshop, begeleid door Marcel was een mooie manier om het podium te voorzien van een tapijtje. Mart en Dick van Groei en Bloei lanceerden op de derde avond een schitterende actie ‘adopteer een fruitboom’. Schoolklassen kwamen langs om te zien hoe ‘hun’ boom werd geplant. En tot hun vreugde mochten ze gewoon meehelpen. De cliënten van Omnizorg hielpen ondertussen de aannemer met het weghalen van allerlei losse klinkers zodat er een mooie vlakke ondergrond ontstond voor de grasmat. En José redde na een twitteractie het kleine huisje van de sloop, geholpen door de indrukwekkende foto van Thomas Boelaars, die het huisje in een heel ander licht zette. En toen ging op Goede Vrijdag de eerste pionier van start: Carol met zijn opvallende rode snackwagen. En op de valreep zorgde de Lantaarnpaalgek voor nog een verrassing.

Het gezamenlijke openingsfeest, georganiseerd door alle betrokkenen, belooft een mooie afsluiting te worden van dit proces. Wethouder Johan Kruithof onthult de nieuwe naam van het park, die geheel in stijl is gekozen door middel van een publieke stemactie op Facebook. Hopelijk is dit het een begin van een levendig park, gemaakt door de vele betrokken Apeldoorners. En ja, het is een tijdelijk park. Geniet er van zolang het er is!

Smaakt het naar meer? Heb je een idee voor de binnenstad, in dit park of elders? Meld je dan bij het Stadslab via idee@stadslabapeldoorn.nl of facebook: https://www.facebook.com/stadslabapeldoorn