In Beeld: Laurens van Piggelen over ondernemen en bouwen in Apeldoorn

Laurens van Piggelen runt nu vijf jaar een eigen adviesbureau en helpt mkb-bedrijven met de implementatie van toekomstbestendige strategieën en modern projectmanagement. Daarnaast heeft hij nog twee passies waar hij graag tijd aan besteedt. Zo is hij politiek actief als bestuursvoorzitter van de VVD in Apeldoorn en is hij bestuurslid bij ‘Apeldoorn LONKT’ dat zich inzet op het stimuleren van lokaal ondernemen en bij elkaar brengen van lokale vraag en aanbod. Laurens maakt zich hard voor Apeldoorn en is trots op de stad (‘sommigen noemen het nog steeds een dorp, maar Apeldoorn is echt een grote stad’).
“We mogen als Apeldoorners wel wat minder bescheiden zijn. We zijn de elfde gemeente van Nederland. Dan ben je echt wel groot.”

Maak jezelf misbaar

We treffen Laurens op maandagmiddag bij lunchroom Guusje in de binnenstad. Als interviewer van InBeeld hoef je niet veel vragen te stellen. De ondernemer vertelt als vanzelf over zijn drive voor zijn werk. Laurens is een geboren Apeldoorner en woont hier nog steeds met liefde en plezier.
“Ik was vroeger geen limonadeschenker”, vertelt hij over zijn jeugd. “Je ziet wel eens van die ondernemende kinderen die 50 cent vroegen voor een glas limonade. Dat deed ik niet. Ik zat vooral veel te gamen op mijn kamer. Mijn moeder kon me daar niet echt op aanspreken, want mijn cijfers waren altijd goed. Ik had al wel snel de intrinsieke motivatie om iets te creëren en zelf neer te zetten. Ik zou bijvoorbeeld ook niet twintig jaar in hetzelfde bedrijf kunnen werken, dan wordt het echt saai. De stap om te gaan ondernemen kwam na een internationale reis. Toen ik terugkwam, heb ik drie dagen met mijn voeten op het bureau gezeten. Ik werd niet gebeld of gemaild. Geen escalaties, of problemen. Het liep gewoon goed. Kortom: ik was misbaar. Dat was voor mij het moment om ontslag te nemen. Als ik misbaar ben, wil ik iets anders gaan doen. Dan zit mijn taak erop. Zo werk ik ook met mijn adviesbureau. We leren onze klanten om het zelf te doen, zodat we overbodig worden. Dat is dan even vervelend voor mijn omzet, maar het geeft me wel meer kracht bij een volgend project.”

De eigenwijsheid van Apeldoorn

Laurens is een fervent voorstander van lokaal zaken doen. Hij is bestuurslid van LONKT dat zich richt op het stimuleren van lokaal zakendoen en specifieker het zichtbaar maken van lokale vraag en aanbod. Dit allemaal ter bevordering van de lokale economie en het leefklimaat. “Het is belangrijk om te weten wat Apeldoorn allemaal te bieden heeft en dat we dit kunnen benutten. Lokaal ondernemerschap gaat erom dat je elkaar kunt vinden. Dat is het belangrijkste doel. We trekken bij LONKT samen op met de gemeente en andere verenigingen. Apeldoorn heeft echt veel te bieden. Wat ik bijvoorbeeld echt niet begrijp, is dat er voor die Markthal geen Apeldoornse architect is ingehuurd. Waarom moet zo iemand van buiten komen? We hebben die kennis en kunde in Apeldoorn ook wel. Het voelt misschien als burgerlijk om hier te wonen, maar we zijn de elfde gemeente van Nederland en dan ben je echt wel groot. Daar mogen we dan ook wel naar handelen. We zijn in Apeldoorn nog te onzichtbaar, we weten niet van elkaar wat we allemaal kunnen. We hebben hier bijvoorbeeld de wereldwijde marktleider van glasvezeltechnologie. Een wereldbedrijf in Apeldoorn. En van dat type toonaangevende bedrijven hebben we er veel meer” Volgens Laurens zijn Apeldoorners en de vele (ondernemers)verenigingen wat betreft samenwerking nog te eigenwijs. “We moeten elkaar niet als een bedreiging zien, maar we kunnen echt wel wat voor elkaar betekenen. Samenwerken kan voor iedereen een win-win zijn.”

Je hebt wat gemist als je nog niet in Apeldoorn bent geweest.

Functioneel sociaal

Laurens vertelt dat hij ‘best individueel is ingesteld’. ‘Als ik iets doe, wil ik weten dat ik daar een goede rol in heb gespeeld. Ik wil mijn bijdrage kennen. Verder ben ik heel functioneel sociaal ingesteld. Want waarom zou ik met jou koffie drinken als ik er niets voor mezelf uit haal? Ik ben heel kritisch op wat ik met mijn tijd doe en met wie. Ik ga liever iets doen met mensen waar ik wat aan heb, dan dat ik op vrijdagavond naar de kroeg ga en de volgende dag met koppijn wakker wordt. Omdat ik best veel doe, wil ik mijn quality-time goed besteden. Ik wil er thuis zijn voor mijn gezin en vrienden en daar de volle aandacht voor hebben. In het weekend probeer ik niets voor mijn werk te doen. Het kan voor mijn netwerk interessant zijn om op zaterdag naar een ledencongres van de VVD ergens in het land, maar dan mis ik een hele zaterdag thuis. Dan kan ik niet met de jongens naar voetbal en ben ik weer een dag weg. Op vrijdagavond wil ik gewoon ook wel eens met mijn gezin op de bank zitten.” Dat betekent nog niet meteen per se dat Laurens goed kan plannen. “Ik ga heel opportunistisch om met mijn tijd. Ik ben niet goed genoeg in plannen. Als mijn bedrijf groter wordt en dit wordt nog erger, dan neem ik direct een assistent aan. Dat wil ik wel binnen vijf jaar gerealiseerd hebben. Je kunt het grote ambities noemen. Ik zit inderdaad niet stil. Gelukkig heb ik aan vijf tot zes uur slaap genoeg. Met jonge kinderen leer je ook wel op tijd op te staan. Maar goed, ik zie er nog steeds goed genoeg uit (lacht).”

Een trend is een trend. Je hebt alleen invloed op hoe je ermee omgaat.

Rennen bij de paleistuinen

Laurens zit liever een uurtje extra in de auto om in de Randstad te komen, dan dat hij Apeldoorn verlaat voor zijn werk. Er zitten gewoon teveel voordelen aan deze stad.
“Je bent hier in Apeldoorn echt zo in het groen, je kunt rennen bij de paleistuinen bij het Loo. Af en toe kom ik daar in de weekenden gewoon niemand tegen. Die rust is echt heel relaxed. En Apeldoorn is natuurlijk echt in beweging. Er wordt veel gebouwd en gewerkt aan de aantrekkingskracht van de binnenstad. Maar Apeldoorn heeft meer ambities dan mensen die het kunnen waarmaken. “ Dat er veel leeg staat in de binnenstad is volgens Laurens een grotere, landelijke trend. “Daar heeft niet alleen Apeldoorn mee te maken. En de trend is de trend. Je hebt vooral invloed op hoe je ermee omgaat. Daarom moeten er andere bestemmingsplannen gemaakt worden, misschien iets meer met woningen doen. Apeldoorn zou op bepaalde plekken ook best wel wat meer de hoogte in kunnen. Het hoeft niet zoals in Amsterdam of Rotterdam, maar er zijn best plekken waar dat wel zou kunnen. We zouden moeten uitstralen als stad dat je iets hebt gemist als je niet in Apeldoorn bent geweest.” En dan, met een knipoog: “Eigenlijk is het ook maar goed dat niet iedereen hier naartoe komt. Dan kunnen we hier lekker rustig blijven wonen.”