In Beeld: Toon Hartgers en Gonny Bakker, het toppunt van gastvrijheid

Blij en verrast waren ze met de toekenning van de Dorpsprijs Ugchelen 2018, Toon Hartgers en Gonny Bakker van café Back in Town aldaar. De jury dicht hen het toppunt van gastvrijheid en activiteiten toe. En tot hun gasten behoren de deelnemers van Theaterstraat en de Kunstroute en redden zij de Därpsdoagen. Gonny zet zich in bij het schoonmaken van de Sprengen en is ze adoptant van zwerfvuil. En wie kent Toontje Drive-Inn Discotheek niet? Naast muziek maken, was Toon lid van de Dorpsraad en de vrijwillige brandweer. Hij zette zich in voor de jeugd, organiseerde verschillende sponsoracties. Samen bieden ze in hun café onderdak aan verenigingen. Kortom, altijd wat te doen en onmisbaar voor Ugchelen.

Wie zijn jullie en hoe leerden jullie elkaar kennen?

Gonny lacht: ,,Ik ben er een van Bakker en al 35 jaar partner van Toon. Mijn ouders hadden ook een bedrijf en ik ging daarom als vanzelfsprekend naar de Detailhandelsschool. Ondernemen zit in mijn bloed en kreeg van huis uit mee dat dit niet van 9 tot 5 was.” Toon is ook zoon van ondernemers: ,,Ja, mijn ouders hadden een supermarkt aan de G.P Duuringlaan, echte Ugchelnaren dus.” Gonny was 16 toen ze Toon leerde kennen: ,,Je snapt het misschien al, dat was bij zijn Toontjes Drive-Inn discotheek. Ik was 16 jaar. Daarmee kwam hij in heel Apeldoorn en omstreken.” Toon lacht: ,,Ik begon met een bakfiets. Dat was mijn transportmiddel. Het was in 1971, eerst alleen in Ugchelen en in Ugchelens Belang (UB). Daarna ging ik naar de campings vooral voor kinderen van ondernemers in Apeldoorn. Die gingen niet met vakantie en voor hun kinderen wilden ze toch iets van vakantiegevoel. Dus werden er activiteiten op de campings georganiseerd. Daarna de Boerderij in Beekbergen.”

Wat deden jullie en hoe werd de stap naar horeca-ondernemer gezet?

Toon: ,,Naast mijn discotheek had ik nog verschillende banen. Van bouwkundig tekenaar bij een architectenbureau tot aan een baan in een wasserij. Mijn grootste liefhebberij was toch de muziek. En dat deed ik altijd in het weekend, dus ik was al onregelmatige werktijden gewend.” Gonny: Ook ik had allerlei baantjes, onder andere bij mijn ouders en op de markt. Horeca-ervaring deed ik op in de cafetaria van mij broer. En in 1990 kreeg Toon de kans om, destijds genaamd, café De Gouden Klok in Ugchelen te runnen.” Toon geeft aan dat zijn hart daar lag: ,,Ik wilde dat graag en Gonny heeft zich hierin aangepast. We veranderden bijvoorbeeld ook de naam in Back in Town. Het was een prachtige tijd waarin we veel hebben opgebouwd. “

Toch houdt Back in Town op te bestaan.

Toon en Gonny knikken, dan zegt Gonny: ,,Ja, in 1999 werd de huur werd opgezegd door de eigenaar van het pand. Dat is ook het moment dat de rechtszaken begonnen. Dat hing altijd in de lucht en er ging veel negatieve energie naar toe. Want het café was echt van ons. Toch hebben we ons er ook van kunnen distantiëren. We gingen er laconieker mee om. Dat moet je wel, anders houd je het niet vol.” Toon geeft aan dat de meeste zaken zijn gewonnen: ,,Dat hebben we. Maar uiteindelijk was het niet genoeg en houdt het nu eind mei op. En alsof het zo moet zijn, toen deed de kans zich voor om het dorpshuis in Ugchelen te exploiteren. Daar richten we ons nu op.”

Wat betekent Ugchelen voor jullie?

,,Ugchelen is een aandoening, die heb je of die heb je niet”, zegt Gonny lachend, ,,Het zit in je, ik kan het niet uitleggen. Kijk, ik ga in de Spreng staan om zwerfvuil te rapen, ik bak oliebollen. Er zijn heel veel mensen die vrijwilliger zijn in Ugchelen. Dat is speciaal. Het is ‘ons kent ons’. Dat is ook met de evenementen, de Ugchelnaren komen altijd.” Toon zegt beslist: ,,Ugchelen was er eerder dan Apeldoorn hé?! Ik ben er geboren en getogen. Daarom was het ook nodig dat we als Ugchelen ook de blauwe borden hebben bij binnenkomst van het dorp. Mijn vader deed dat destijds ook al. Plaatste hij zelfgemaakte blauwe borden bij binnenkomst. Die hadden wij in de schuur staan. Het was een beetje rebels, dat zit er wel in. Nee, Ugchelen blijft bij je. De Theaterstraat bijvoorbeeld is eigenlijk bij ons begonnen. En als er in Ugchelen iets georganiseerd wordt dan doen we mee. Bijvoorbeeld de Fietsvierdaagse, die werd opgeheven. De organisatie vond dat jammer en zodoende hebben ze nog een paar jaar vanuit ons café de Fietsdag Ugchelen georganiseerd. Wij stelden ons café dan beschikbaar. Het zijn wel vrijwilligers he. Ik ben gek op vrijwilligers. Zo komen er nu ook spontaan mensen om ons te helpen het gebouw van UB op te knappen. Prachtig toch? Er is nog best veel te doen.”

Het Ugchelens Belang runnen is de nieuwe uitdaging. Wat hebben jullie voor ogen?

Gonny: ,,Het mag nog meer een ‘dorps’huis worden.” Toon: ,,Dat is vaker geprobeerd. Wij hebben er nu ideeën over. Vooral een thuis zijn voor verenigingen, maar ook het aanbieden van events die voor jong en oud leuk zijn. Dat kan bijvoorbeeld ook klassiek concert zijn. We willen vooral meer bekendheid hebben over wat we allemaal doen, maar ook wat mogelijk is.” Gonny: ,,Niemand weet bijvoorbeeld dat hier een jeugdhonk is waar jongeren onder begeleiding van Stimenz bij elkaar kunnen zijn.” Toon: ,,En Soos 55+ waar ouderen elkaar ontmoeten en aan allerlei activiteiten  kunnen deelnemen. Je merkt al dat ze het prettig vinden dat wij hier altijd zijn en langzaam weten ze ons te vinden voor andere zaken.”

Toon: ,,Dat UB dé ontmoetingsplek wordt voor Ugchelnaren is in ieders belang hè. Vandaar uit ontstaan altijd weer andere initiatieven. Dat geeft goede energie. Uiteindelijk maak je als dorpsgenoten samen het dorp.” Gonny geeft aan dat zij daarbij het thuisgevoel willen creëren: ,,Mensen willen dat ook. Ik kreeg pas van iemand een schilderij omdat ze vond dat dat paste. Wij willen er zijn om dit mogelijk te maken en als we ontmoetingen tot stand brengen dan leren mensen elkaar kennen en herkennen.”

Op dit moment leven Toon en Gonny nog voor een groot deel gescheiden. Toon runt voornamelijk UB en Gonny is tot eind mei nog te vinden in Back in Town. Dan is het afgelopen daar. Gonny is even stil en laat weten dat het best moeilijk zal zijn: ,,Dat zal nog even pijn doen. Ook voor de mensen die er al komen sinds het begin. We hebben namelijk een mooie vaste kring bezoekers. Hopelijk gaan ze mee naar UB.” Toon geeft aan dat er stukje historie verloren gaat: ,,We hebben er met hart en ziel aan gewerkt. Nu is het voorbij en dat doet ons wat. Maar met hart en ziel zullen we ons ook weer inzetten voor UB. We hopen op veel support.” Gonny knikt instemmend. Dan staan ze beiden op, want de werkzaamheden wachten en de telefoon rinkelt regelmatig.