In the city: Oude man

Bloggers schrijven spontaan een verhaal op basis van een foto van een van de fotografen van Apeldoorn Direct

Je komt met niets en je gaat met niets weer weg. 

De oude man staat bedroeft voor het raam op de eerste etage. Onder het raam staat de container met zijn laatste spulletjes. Hij woont nu in een verzorgingstehuis en de kinderen hebben het huis leeg laten halen. Hij wilde graag nog een keer naar zijn oude huisje in het centrum van de stad. Het hele huis is leeg. De kinderen hebben alles in een grote container geflikkerd en die staat nu op straat. Zijn leven ligt op straat, iedereen kan ernaar kijken. Meer dan 25 jaar heeft elke donderdag zijn ondergoed aan het wasrekje gehangen. Woensdag wasdag en donderdag werd het rekje in de kamer voor de kachel geplaatst. Zijn blauwe boodschappenmandje waar hij al 25 jaar mee naar de Appie liep. Het mandje had hij ooit meegenomen uit een Duitse supermarkt, gewoon uit baldadigheid.

Zijn witte zelfgebouwde medicijnkast ligt er ook zielig bij. Helemaal achteraan de roze handtas van zijn vrouw. Die had ze in haar hand toen ze op een zaterdagmiddag door het rode licht liep en door een bus werd geschept. Nu alweer 27 jaar geleden. Ze was onherkenbaar toegetakeld en alleen haar tasje had hij van de politie meegekregen. 27 jaar had hij het op de stoel in de slaapkamer laten staan zonder ook maar een keer in haar tasje te kijken. Dat doe je niet, in de handtas van een dame kijken. Naast het tasje ziet hij haar zakdoek liggen die zeker uit het tasje komt.. Wat een hufters. Her en der zakken met zijn oude kleding want in het tehuis heeft hij lang zo veel niet nodig hebben de kinderen gezegd. Zonde, zijn pakken zijn nog als nieuw. Ja, misschien moeten ze even gestoomd worden want de laatste jaren heeft hij regelmatig last van urineverlies gehad. En soms had hij expres in zijn broek geplast. Gewoon omdat hij dan zeker wist dat de thuiszorgdame hem lekker zou wassen. Wat keek hij daar altijd naar uit. Jammer dat ze in het verzorgingstehuis een douche hebben. Nu moet hij het zelf doen.

Hij kijkt nog een keer naar de container en loopt naar zijn oude slaapkamer. In de hoek maakt hij een plankje los en haalt er een stapel biljetten uit. Hij komt zijn spaarcentjes ophalen. Hij heeft nog nooit iets naar de bank gebracht, in zijn ogen zijn het allemaal boeven. Och och, wat hebben ze hem uitgelachen. De buurman met zijn adviezen over beleggen en rendementen, flauwekul, natuurlijk heeft hij geen rente ontvangen. Maar hij heeft wel zijn volledige inleg terug en wordt lekker niet gekort op zijn privé pensioentje. De man loopt de trap af naar beneden. Een moment van onoplettendheid en daar verliest hij zijn evenwicht, door de shock is de man al overleden aan een hartstilstand voor hij de grond raakte.

De opzichter kijkt naar het huis. Hoorde hij nu wat in het huis? Gek, de deur zit dicht. Hij loopt naar zijn auto, Volgende week gaat het pand tegen de grond, voor die tijd komen er vast wel zwervers een nachtje slapen maar dat kan hem niet schelen. (foto”D&R fotografie)