Kijk op de wijk: Koningin Hortenselaan

Een bijzondere naam – die Koningin Hortenselaan. Haar echtgenote Koning Lodewijk heeft wel een paar lanen op zijn naam: onder andere in Ede, Lochem en Ermelo. Maar een Koningin Hortenselaan heb ik nergens kunnen vinden. De reden is ook wel duidelijk: ze had maar weinig met Nederland – ze sprak zelfs helemaal geen Nederlands. En haar levenswandel is ook niet echt om door een ringetje te halen om het voorzichtig uit te drukken.

Hortense was de dochter van Josephine de Beauharnais. Die had ook al zo’n veelbewogen leven. Josephine was getrouwd met Alexandre de Beauharnais. De vader van Hortense was van adel en daarom (vrijheid – gelijkheid – broederschap: “weg met de adel”) werd hij ter dood gebracht met behulp van die o zo handige uitvinding: de guillotine. Dochterlief Hortense werd een uitstekende kandidaat gevonden om te trouwen met het jongere broertje van haar stiefvader. Dat was Lodewijk waar de Koning Lodewijklaan naar genoemd is.

Soms gaat zo’n gearrangeerd huwelijk goed maar in dit geval was dat niet zo. Ze gingen al na 8 jaar huwelijk uit elkaar.  De zoons die ze kreeg tijdens haar huwelijk met Lodewijk waren waarschijnlijk ook niet zijn zoons. Geruchten gingen ook in die tijd al snel maar Lodewijk maakte er geen probleem van: “Ik heb het nagerekend” sprak hij over zijn vaderschap.

Het ging niet goed met haar stiefvader en zwager: Napoleon werd verslagen in Rusland en verloor zijn macht. Hij werd verbannen naar Elba. Toch te dicht bij Frankrijk bleek al snel: Napoleon keerde al snel terug en riep zich weer tot keizer uit. Hortense steunde haar voormalige stiefvader. Voormalige want ook Napoleon en de moeder van Hortense waren gescheiden.

Napoleon werd echter definitief verslagen bij Waterloo en toen verbannen naar een eiland op veilige afstand van Europa: St. Helena. Hortense streek neer in Zwitserland. Daar bleef ze tot haar dood wonen.

Maar wat voor soort vrouw was Hortense eigenlijk? Ze had een artistieke aanleg: ze schreef zelfs een lied dat enige tijd als volkslied van Frankrijk werd gebruikt. Tussen 1852 en 1870 was de Franse Nationale Hymne niet “de Marsaillaise” maar  “Partant pour la Syrie”. Ook kon ze goed tekenen: ze ontwierp de eretekenen die horen bij de Orde van de Unie! Maar of ze gelukkig was in haar leven? Dat betwijfel ik toch wel.