Kijk op de wijk: Van Huutstraat

Ja – een serie blogs over straten genoemd naar ‘echte Apeldoorners’. Dan kom je als zijstraat van de Kerklaan langs de Van Huutstraat en denkt: ‘Wie is die van Huut?’ Je vraagt eens aan collega-gidsen: ,,Hebben jullie meer gegevens over van Huut en de van Huutstraat?” Nee – weinig: ,,de straat heette eerst Binnenweg en er was iets met een Weduwe van Huut”, wist een van de gidsen van het eerste uur te melden.

Ik ben toen gaan zoeken in de online archieven van CODA.  Daar vond ik wat! De gemeenteraad vergaderde de 30^e augustus 1928 over het vaststellen van straatnamen. Er werd een nieuwe weg aangelegd tussen de Paul Krugerstraat en de Binnenweg. Aha! De Binnenweg. Een heer Wille stelt voor de weg van Huutlaan te noemen. Een argument? “De persoon die de weg aanlegt, de heer Hermsen, zou het op prijs stellen als de naam van Huutlaan gebruikt zou gaan worden”.  Niet iedereen was ervoor. Raadslid Mevr. Hoogstraal – de Haan merkt op: “ik vindt het in het algemeen beter dat straten genoemd worden naar algemeen bekende persoonlijkheden”. Dus blijkbaar was van Huut toen ook al niet zo bekend? Ze wil er niet aan: “het komt haar een beetje klein voor”.

De Catharina van Reesstraat werd eigenlijk wel zonder problemen goedgekeurd. Want zij was vroeger ingezetene van Apeldoorn en vervaardigde in opdracht van den toenmalige president der Transvaalsche Republiek het Transvaalsche volkslied. Tja – zo’n straat die dan aansluit op de Paul Krugerstraat – dat geeft wel pas.

Maar een straat noemen naar een kruidenier waarvan de weduwe aan het eind van de straat zijn nering deed? Spreker (De heer Wille) ‘heeft wel eens de naam van Huut gehoord maar weet niets van deze ongetwijfeld achtbare ingezetene’. De gemeenteraad gaat stemmen en het wordt verworpen: de eindstand is 13-12 tegen. Op de CODA-site staan foto’s van 1934 over ‘de start van het bouwrijp maken van de grond voor de bouw van het Sportfondsenbad’.

Dus blijkbaar veranderde tussen 1928 en 1934 de stemming en werd toch de naam van Huutstraat gegeven aan die straat. Mevrouw van Huut had dus toch succes met haar strijd voor het noemen van een straat naar wijlen haar man. Maar vastleggen in de raadsnotulen is er blijkbaar bij ingeschoten.

Nog even een opmerking: het eind van de straat loop je zo voorbij: het is maar heel smalletjes: eigenlijk meer een steeg. Maar Apeldoorn was al geruime tijd afgestapt van het gebruik van “steeg” in straatnamen. Aanwonenden vonden zo’n naam denigrerend en een huis aan een steeg was veel minder waard dan een huis aan een straat…

Volgende blog? Nee – geen straat, geen laan, zeker geen steeg, maar een hof!