Klappen

Ik zie het van dichtbij gebeuren. Vrolijke gezichtjes die tegen twaalven met hun laatste tekening in de hand het schoolplein op stormen. Juf houdt nauwlettend in de gaten of gehaaste papa’s of mama’s en best vaak ontspannen opa’s of oma’s klaarstaan voor weer een middagje oppas. Er worden nog snel afspraakjes gemaakt om samen te spelen en dan op naar de boterham en Netflix, terwijl juf zich al weer het hoofd buigt over morgen. Hoe ga ik het dan weer redden?

Duizendpoot

Bewondering. Ik kan er geen ander woord voor bedenken. Je zult maar juf of meester zijn op dit moment. Elke dag een krioelende massa onder controle krijgen en tegelijk de andere helft van de klas digitaal bij de les zien te houden. Je kunt op dit moment voor de klas maar beter een technische knobbel hebben. Staat het geluid wel aan of ligt de WiFi er weer uit. Dat leerde je vroeger niet op de Pabo. Wanneer controleer je eigenlijk gemaakt huiswerk of op welk moment bereidt je de volgende les voor, die didactisch toch echt heel anders gegeven moet worden dan vorige jaar.

Dat lukt niet tijdens de les want dan zitten de wel aanwezige kinderen je vragend aan te kijken: “Juf, wat gaan we doen?” Van ‘iets in je eigen tijd doen’ is volgens mij nog nooit iemand slechter geworden, maar het is nu niet leuk meer. Docenten hebben ook een gezin. Toch?

Diepe buiging

Het is volgens mij om gek van te worden. Klassen zitten thuis in quarantaine na weer een mogelijke besmetting, zelfs hele scholen moeten de deuren sluiten. Voor je het weet zit je als juf weer thuis in quarantaine les te geven terwijl je partner boven de jongste aanwinst van de familie naar bed brengt. Houd dan je aandacht maar eens bij begrijpend lezen, sociale redzaamheid, dans of burgerschapskunde. Dit verzin ik niet, kijk het curriculum voor de basisschool er maar op na. Kortom, je wordt geacht het onderwijs af te stemmen op de ontwikkeling van de kinderen. Ga er maar aanstaan. Diepe buiging. En die kids in de klas op afstand van elkaar houden lukt natuurlijk ook niet, dat snapt iedereen. Wie is er niet zelf jong geweest?

En, wacht maar af. Aan het eind van het jaar staan de kritische ouders te wachten. Blijft mijn prinses zitten…waarom gaat de musical voor groep 8 niet door? Daar had mijn dochter in moeten schitteren. Hoezo VMBO? Dat ligt aan de school, dat kan niet anders… Dan kan je als juf thuis op zolder op je geïmproviseerde werkplek het advies maar beter tot 6 cijfers achter de komma hebben onderbouwd, anders heb je nog een klacht aan je broek hangen ook. Heb je zo je best voor gedaan.

Testen

En dan lees je ook nog dat lang niet alle ouders hun kinderen bij klachten laten testen, de goeden uiteraard niet ten na gelaten, maar ik vind dat toch lastig. Ik snap heel goed dat onze jongste generatie dat even niet leuk vindt, en soms kan het wellicht ook niet, maar hé, we willen toch allemaal weer het terras op. Opvoeden betekent toch ook de volgende generatie confronteren met de minder leuke momenten in het leven. En ze doen dat zeer professioneel bij de GGD. De eigen kinderteststraat is geopend en hun dapperheidsdiploma ligt klaar.

Er zijn op dit moment ruim 8000 Apeldoorners positief getest op COVID-19, bijna 400 dorpsgenoten opgenomen (geweest) in het ziekenhuis en 139 in onze gemeente aan deze ziekte overleden. We hebben lang geleden staan klappen voor de zorg. Die verdienen dat nog steeds. Ik heb ooit geleerd dat succes vele vaders kent. Volgens mij verdient het succes om samen corona onder controle te krijgen op dit moment ook een luid applaus voor alle meesters en juffen die het elke dag weer rooien. En ik ga zelf ook staan klappen voor alle ouders die hun kinderen als het eventjes kan wel laten testen. Zodat deze ellende zo spoedig mogelijk voorbij is, alle klassen weer vol zitten en alle papa’s en mama’s snel weer rustig centjes kunnen verdienen.

Voor meer informatie over het testen van kinderen kijk je op: https://www.ggdnog.nl/corona/alles-over-corona/het-testen-van-kinderen