Leny ruikt haar 100-ste ’gouden’ plak

Drie keer duikt Leny Kamp-Van Loenen dit weekend (20-22 januari) in Maastricht het water in. De 71-jarige zwemster uit Apeldoorn denkt met evenzovele medailles thuis te komen. Twee gouden en een zilveren plak. Op de 50 meter vlinderslag zal ze wat toe moeten geven, maar op de rugcrawl heerst ze in haar klasse boven de 70 jaar. Hoeveel keer ze als eerste in haar leven heeft aangetikt weet ze niet. Ze is de tel kwijtgeraakt. Maar als senior is ze in de Limburgse hoofdstad op weg naar haar honderdste ’gouden’ medaille.

Zo rond haar 45-ste is ze zich gaan meten met de besten van het land. Daarvoor had ze al een heel zwemleven achter de rug. Dat begon als negenjarig meisje bij het Apeldoornse AZC. Verder dan wat oostelijke titels kwam ze niet. ,,Daarvoor ontbrak de ambitie. Ook bij de club. Ik ben met wedstrijdzwemmen opgehouden in 1962. In Nottingham tijdens een uitwisseling met AZC. Burgemeester Des Tombe is nog mee geweest.’’

Prachtige zwemverhalen heeft ze. Zo speelde ze waterpolo in Vaassen toen haar man daar trainer werd. Tot op de dag van vandaag is hij arbiter bij het waterpolo. De appel valt niet ver van de boom want ook dochterlief en kleindochter voelen zich in het water thuis als de spreekwoordelijke vis.

Leny komt uit een sportieve familie. Vader Evert Jan van Loenen stond aan de wieg van voetbalclub B en O. Leny geniet van een goede pot voetbal. Feijenoord is haar favoriete club. Maar dit weekend is al haar aandacht gericht op de Open Nederlandse Masters Kampioenschappen in Maastricht. Echtgenoot Bep gaat mee. Ze maken er een uitje van. Zaterdagavond maakt het duo Maastricht onveilig. ,,Gaan we gezellig een hapje eten’’, zegt Leny. Al denkt haar man er het zijne van. ,,Het is dat Leny meedoet, maar ik vind er niets aan, dat zwemmen. En al dat wachten tussen al die die nummers. Saai. Geef mij maar waterpolo.’’

Eigenlijk vindt Leny – ze is in Apeldoorn lid van Aquapoldro – het ook maar niks: slechts een kampioensrace op een dag. Nee, pas echt leuk was het in oktober van het afgelopen jaar toen ze meedeed aan de Gelderse titelstrijd. Leny had zich ingeschreven voor zeven verschillende afstanden op 1 en dezelfde dag. Haar ijzeren conditie – ,,ik train drie keer per week een half uurtje in de Sprenkelaar’’ – bracht haar al die zeven keer op het podium. Ze bleek onverslaanbaar.’’

Ze bekent meteen dat de concurrentie niet al te groot is. Maar ze zal er toch voor moeten knokken. Zeker op de vlinderslag. ,,Ik kan op de borst niet wat ik op de rug kan. Als ik de vrije slag zwem, doe ik dat altijd op de rug. Dan ben ik het snelst.’’

Aan stoppen denkt ze nog lang niet. Blijft ze gezond dan kan ze nog een tijd vooruit want zelfs voor 90-plussers is er nog een aparte klasse. Wel heeft ze aan snelheid ingeboet. Voor de 50 meter rugcrawl heeft ze zo’n 56 seconden nodig. In haar beste jaren deed er 20 seconden minder over. Ook zijn de tijden van de langere afstanden tot 1500 meter voor haar voorbij. Spinten doet ze het liefst. ,,Zwemmen houdt me gezond. Ik doe aan allerlei wedstrijden mee. Het Zuiderzeecircuit en de Zuidelijke Cirkel. Dat zijn open kampioenschappen in Zeeland, Brabant en Limburg.’’

In Huize Kamp zijn wat wanden gestoffeerd met foto’s en medailles. Dikke plakboeken zijn de getuigen van heel veel succes. En wat niet te zien is bergt Leny netjes op in dozen. Ze is niet de enige Apeldoorner, daar in Maastricht. Bep van Riessen heeft zich gemeld voor 80-plus en dan is er volgens Leny nog de veel jongere Bob de Vries voor de triatlon. Wie nu de dame is die in de klasse 90-plus uitkomt, weet Leny niet precies. ,,Ik weet wel dat ze doof is. Het startschot kan ze niet horen. Via een handgebaar weet ze dat ze het water in moet.’’