Monique Knippers en Jan Roelofsen exposeren in Art Café Nova

In de maand juli 2023 laat Art Café Nova aan de Marktstraat werk zien van de kunstenaars Monique Knippers en Jan Roelofsen. Jan exposeert zijn houten reliëfs, geïnspireerd  op de overweldigende natuur van het eiland Mallorca en Monique laat ons kennis maken met haar olieverfschilderijen. Voor beiden hun eerste publieke expositie.

Afgelopen zondag 2 juli werd de expositie onder ruime belangstelling geopend. Tynke Luske zorgde voor een aangename muzikale omlijsting.

Kortgeleden sprak ik met hen over hun werk en ambities.

Hoe zijn jullie in de wereld van de kunst terechtgekomen?

Monique: “Oorspronkelijk kom ik uit de fysiotherapie wereld. Iets geheel anders. Vanuit hobby, omdat ik het leuk vond, ben ik in Amersfoort waar ik destijds woonde, in aanraking gekomen met een kunstcentrum en daar cursussen acrylverf en experimentele technieken gevolgd. Van de fysiotherapie de overstap gemaakt naar de creatieve therapie. In deeltijd omgeschoold tot kunstzinnig therapeut waarin ik vervolgens ruim 20 jaar heb gewerkt op de psychiatrische afdeling in het ziekenhuis in Amersfoort. Op een gegeven moment werd ik boventallig en moest het roer weer om. Ik heb toen de schildergroep van Kees van der Wal overgenomen en werd het allemaal toch wat serieuzer. Nu geef ik les aan een groep en wil mezelf wel verder ontwikkelen. Ik ben eigen onderzoek gaan doen over perspectief, kleurenleer, workshops gevolgd om mezelf te verrijken om het ook door te kunnen geven. Dat was ook de aanzet om zelf meer kunst te maken. Het werd een ontdekkingstocht in allerlei materialen en  technieken en dat doe ik nog steeds.”

Jan: “Bij mij is dat begonnen met mijn studie kunstgeschiedenis in Groningen. Ik wilde eigenlijk naar de kunstacademie of naar het conservatorium, maar dat is niet gelukt. Eigenlijk ben Ik altijd een gemankeerde kunstenaar geweest, mijn ouders vonden het verstandiger dat ik kunstgeschiedenis ging studeren. Ik heb een heel brede belangstelling maar niet zo’n wetenschappelijk talent. Maar wat ik tijdens mijn studie kunstgeschiedenis heel bijzonder vond, was mijn stagetijd in Barcelona met een beurs van de Spaanse regering. Ik ontdekte daar een kunstenaar die totaal onbekend is in Nederland, Santiago Rusiñol. Ik ben schilderijen van hem na gaan snijden. Zijn schilderijen stralen sereniteit en rust uit, echt poëtisch. Hij heeft Mallorca ontdekt als schilderkunstig paradijs, de schoonheid van de natuur als goud voor de kunstenaar. Rond 1900 zijn er veel kunstenaars naar toegegaan, ik voel me als iemand die daar een beetje achteraan sukkelt in die traditie, die nu helemaal verdwenen is. Ik heb mijn atelier aan de Condorweg bij Art Blanche. Voor mij een ideale plek. Ik maak al mijn reliëfs in vurenhout, eiken- en beukenhout vind ik te hard voor mij.”

Hoe zouden jullie jullie  werk willen karakteriseren?

Monique: “Ik denk dat ik heel verschillend werk maak. Ik gebruik verschillende stijlen, soms is het wat realistischer, soms wat abstracter, soms meer impressionistisch . Het is altijd een zoeken geweest, ook gewoon na-apen met de vraag: hoe zit dat dan voor mij, Ik heb niet één iets waarin ik mezelf uitdruk. De kleur blauw is voor mij wel kenmerkend in nagenoeg al mijn werk. Ik vind luchten en water fantastisch. Verder is diversiteit ook bepalend voor mijn werk en alles is olieverf, soms nog met een acryl onderlaag.”

Jan: “Ik denk de stilte. Ik gebruik bewust geen kleur, mensen vragen: Waarom doe je dat toch niet? Dan zeg ik: ik wil juist de stilte, zeker bij het thema Mallorca, de stilte van de mooie natuur, dat wat niet gehoord wordt. Iedereen denkt dat het een partyeiland is, maar voor mij is het de eenzaamheid en de stilte die ik wil vastleggen. Zo  werk ik en wil ik blijven werken. De uitspraak van de Catalaanse componist Frederic Mompou ‘Als de muziek zwijgt, klinkt de stilte ‘, is voor mij de paradox wanneer er geen muziek is, is er muziek, die mij inspireert voor mijn werkwijze.”

Hoe kijken jullie naar de toekomst?

Monique: “Ik blijf enthousiast worden van nieuwe dingen. Uitdagingen blijven zien in alles wat er op mijn pad komt. Wat ik nog kan leren van anderen, nieuwsgierig naar dingen die ik nog wil uitproberen. Ik wil nu met pigmenten mijn eigen verven maken, zoals tempera verf. Als experiment vind ik dat fijn om te ontdekken. En deze ervaringen te kunnen doorgeven aan mijn leerlingen van mijn wekelijkse schildergroep. Sinds mei ga ik naar de Vrije Academie in Nunspeet en daar pik ik weer andere dingen op. Voor het eindproject heb ik het thema ‘Zee’ gekozen om dat een jaar lang in al zijn facetten uit te diepen vanuit allerhande invalshoeken. Een mooi leerproces.”

Jan: “Ik ga gewoon lekker door waar ik mee bezig ben. Daarnaast ga ik ongeveer 1 keer in het halfjaar bergwandelen op Mallorca met mijn lokale bergvrienden. Vooral in de Serra de Tramuntana, het noordelijke bergebied met ook veel interessante cultuur. Mooi is dat het gebied sinds 2011 op de werelderfgoedlijst van de Unesco staat. De eerste vrouwelijke president van de Balearen Francina Armengol, heeft dat voor elkaar gekregen. Daardoor is het gebied voorgoed beschermd tegen het oprukkende massatoerisme.

 Dat wandelen doe ik al een paar jaar. Ik mag zelf uitkiezen waar we gaan wandelen. De lokale wandelaars zetten dan de wandelingen uit. De laatste keer hebben we de uitkijkpunten van de aartshertog van Oostenrijk gedaan. Hij werd helemaal verliefd op het eiland en heeft daar landhuizen gekocht en allerlei uitzichtpunten laten maken. Met deze bergtochten kom je geen toerist tegen. De wandelingen worden met GPS uitgezet, hoe onbekender en ruiger, hoe mooier.”

Tot slot, wat zijn jullie inspiratiebronnen?

Monique: “Bij mij is het echt alles. Ik probeer goed de wereld in te kijken. Het kan zijn een lichtval die met treft, een gevoel van warmte, een uitzicht in de natuur, een boom die eruit springt, foto’s, dingen die ik in krantjes tegenkom. Echt alles, de wereld om mij heen. Ik heb een seizoen model getekend en kijk nu ook nauwlettend naar houdingen van mensen , heel boeiend.”

Jan: “Uiteraard Mallorca, de mediterrane natuur, de pijnbomen, de geur, de vorm. Ik heb eindeloos veel foto’s gemaakt van pijnbomen, sommige mensen denken dan: Die is een beetje kierewiet. De laatste tijd fotografeer ik ook veel steeneiken samen met de daar opgroeiende schimmels vormt dat zo’n  sprookjesachtige wereld als je daar doorheen loopt. Alsof je echt van de wereld bent.”

Nog te zien tot eind van de maand juli tijdens de openingstijden van Café Nova, Marktstraat 20, donderdag, vrijdag en zaterdag van 15.00 tot 20.00 uur