Op de fiets: a walk down memory lane

Elk jaar gaat Henk Rijke, sinds kort verslaggever voor Apeldoorn Direct, met 3 vrienden op pad. Op de fiets. Normaal ver weg, maar dit jaar is die tocht even anders dan anders. En daar schrijft hij over. Een bijzondere dag was het gisteren, maandag 7 september. 

Ik word fluitend wakker. Goed bed, evengoed gezelschap. En wat zijn we verwend. Het was een warm bad, belegd met heerlijk brood. We kunnen er weer even tegen. Ik voel de beentjes echt wel, maar we hebben toch in 3 dagen zo’n 240 kilometer weggetikt. En ik verheug mij op vandaag.

Verliefd

Ik ben verliefd, ik weet het zeker. Vlinders, het voelt geweldig. Exloo, Borger: wat is het hier mooi. Hier wil ik wonen. Bord in de tuin. NU. Draaf ik door? Waarschijnlijk wel een beetje. We fietsen dan ook richting Rolde, de plek waar mijn vrouw en ik elkaar 37 jaar geleden het ja-woord gaven. De herinneringen rollen over mijn wangen. Getrouwd zijn is echt niet elke dag feest, maar in deze omgeving zijn zonder mijn wicht, daar word ik echt even niet vrolijk van.

Rolde valt mij eigenlijk een beetje tegen. Het is zeker speciaal hier weer te zijn en we fietsen even langs voor mij bijzondere plekjes. Maar het vroegere huis van mijn schoonouders is verpest door een parkeerterrein. De molen staat er wat verloren bij. Het hunebed is verzakt. Symbolisch. Ik zit even op de plek waar we zoveel jaren geleden trouwfoto’s namen. Mijn melancholische bui wordt wreed verstoort door een regenbui. Snel weer verder.

En eeuwig zingen de bossen

We houden een paar donkere wolken scherp in het vizier en moeten echt even schuilen onder een paar bomen, maar kunnen ook nog even genieten van glooiende bospercelen en vol in bloei staande paarse heidevelden voordat we het Friese land binnen harken. De wind is wat aangetrokken als ik de eerste pompeblêden al zie verschijnen. Ik ben blij als we in Appelscha zijn. Morgen de Friese meren. Kijk, dat is dan wel weer iets om mij op te verheugen.