Op de fiets: taal

Elk jaar gaat Henk Rijke, sinds kort verslaggever voor Apeldoorn Direct, met 3 vrienden op pad. Op de fiets. Normaal ver weg, maar dit jaar is die tocht even anders dan anders. En daar schrijft hij over.

Het zou droog zijn vandaag. Nou, vergeet het maar. De dag begon nog zo goed. Een Duitser die tijdens het ontbijt zijn excuses aanbied omdat hij onze taal niet spreekt. Dat hebben we vroeger wel eens anders meegemaakt, geloof ik. Het valt mij wel vaker op hoe beleefd Duitsers zijn. Kunnen wij Nederlanders nog wat van leren.

Toen we ook nog heerlijk ontspannen achter de dijk, dus uit de wind, naar Stavoren konden peddelen en we een rustige overtocht naar Enkhuizen hadden, kon de dag niet meer stuk.

Labberdepoepie padvinderij

Vanaf Enkhuizen was het gelijk hommeles: regen. En niet zo’n beetje, nee, regen waar je echt zo gemeen nat van wordt. Ik vertrouw vanaf nu geen enkel weerstation meer. Volgens mij zijn alle weermannen verlaat met vakantie. Dit zijn voorspellingen waar wij ‘vroeger’ maar één woord voor hadden: labberdepoepie padvinderij. In goed Nederlands: waardeloos. Amateurs.

Genoeg over iets waar we toch geen invloed op hebben. Heerlijke fietsdag gehad. Lekker tempo, beentjes niet gevoeld, billen en zadel waren een Siamese tweeling. De route tussen Hoorn – het lijkt wel of ze overal in Nederland precies dezelfde winkels hebben – en Zaandam was mooi, alleen door mijn beslagen bril wat lastig te zien. In slagorde zoeven we door Oosthuizen, met die typisch Noord Hollandse dijkjes en langs de Zaanse Schans. Drijfnat, maar voldaan waaien we Haarlem binnen, onze eindbestemming voor vandaag. Op de Grote Markt worden we zeer gastvrij ontvangen in Hotel Amadeus. Erg blij mee.

Adieu

We nemen vandaag, na het diner, afscheid van één van mijn partners in crime. Na zes prima dagen heeft hij andere verplichtingen. We zullen hem de komende dagen missen. Vanaf morgen gaan we getweeën in zuidelijke richting. Met een beetje mazzel staat de wind precies goed.