Recensie CD Deining van Bajoes: Geef mij maar een melkmuiltje

Het is altijd heel bijzonder als een viertal mensen, 3 mannen en een vrouw, inwoners van Apeldoorn, hun voetafdrukken nalaten in het zand van Apeldoorn, daardoor zich onttrekkend aan de vergetelheid van de zomer van 2016. Op 26 april verscheen hun CD Deining. 14 dagen heeft de CD op tafel gelegen; alsof een brief van de belasting die je maar niet wilt openmaken: komt er geld terug of moet ik bijbetalen?

Op een zonnige zaterdag zijn we er voor gaan zitten met mijn collega-blogger en nadrukkelijk afgesproken dat de witte wijn pas op tafel zal komen als de blog af is. Het is een lange avond geworden! We hebben twee juweeltjes ontdekt: het lied ‘Melkmuil’ en de tekst ‘Bang’. Eerst maar even over het lied Melkmuil: de harmonie van de stemmen en de tekst en de muziek zijn hier perfect op elkaar af gestemd. Een middeleeuws lied, hoofs gezongen, waarbij muziek: alles klopt hier. Mooi gedaan en dit zou het handelsmerk van Bajoes moeten zijn: met zijn allen zingen, elkaar in de stem ruimte laten.

Het tweede juweeltje is de tekst ‘Bang’:

Ik ben je vaak voorbij gelopen,

Maar glom wel van jouw lach,

Al was ik dan bezopen, verdronken in mijn dag

Ik ben zo bang, zo bang, zo bang

Voor houden van.

Eerlijke diepe emoties komt hier aan de oppervlakte en ik zou zeggen; stuur de tekst in voor het songfestival, maar zorg wel dat je rechten behoudt! Er is nog een verrassing; en dat is het begin: een prachtige diepe stem luidt de CD in: All the lonely people. Het bezorgt mijn collega-blogger een rilling en een verlangen. Maar, o wat jammer: de overgang naar de volgende stem is te groot en de luistercijfers zakken. De harmonie is hier weg; het contract tussen de ene stem en de andere stem is te groot. Terwijl er nog een aantal goede teksten volgen zoals Kroeg, Dromen, Strand, beddengoed. Beddengoed, ook weer mooi beschreven:

Het beddengoed is afgehaald

Ik kon jouw geur niet meer verdragen

Dat zoete is nu bitterheid

In liefde lamgeslagen

Een mooie tekst, maar het drama van de tekst is afwezig in de stemmen en de muziek; en dat is jammer! Of …… de tekstschrijver was blij dat hij van zijn geliefde af was en dat het tijd werd voor feest, voor kermis. Ons advies is: verlaag de stem, laat de boosheid of het verdriet toe en het publiek zal ademloos luisteren.

Gracia Sullivan en Pedro Waldenaar