Stevie-Ann: Mixed emotions

Onverwacht bezocht ik zondagavond het concert van Limburgs Trots, singer-songwriter Stevie-Ann in de popzaal van Gigant. Niet gehinderd door veel kennis van haar repertoire liet ik het optreden dan ook maar lekker over me heen komen. Eerlijk is eerlijk, Stevie Ann heeft een geweldige stem en speelt zeer verdienstelijk gitaar. En zo nu en dan waren de loepzuivere koortjes om te smullen. Toch stond een groot deel van het optreden ook in het teken van wat saaiheid en ongeïnspireerdheid, vooral van haar band. Een band die nergens de middelmaat ontstijgt en ervoor zorgt dat de op zich mooie liedjes vrijwel allemaal hetzelfde, bijna monotoon gaan klinken. Maar dan. Op het moment dat Stevie- Ann alleen achter de piano kruipt en met een prachtig nummer de goed gevulde zaal in een keer stil krijgt komt haar ware kwaliteit naar boven. Een kunstje dat ze herhaalde na een incident in de zaal waarbij een man onwel werd en met de ambulance werd afgevoerd. (Hulde overigens voor Frits en zijn crew van Gigant die dit heel adequaat oppakten.) Na een verplichte pauze van een klein half uurtje pakte ze de draad weer op. Met een fraaie, geheel onversterkte ballad, wederom gespeeld in haar eentje, dit keer op gitaar. Ook tijdens de toegift maakte ze solo verreweg de meeste indruk. Dit alles maakt duidelijk dat Stevie Ann zonder deze band beter af is en zij op zoek moet naar muzikanten die wat beter snappen hoe een geweldige zangeres als zij naar een nog hoger plan getild kan worden. Tot die tijd zullen vooral haar solonummers mij bijblijven. Mixed emotions dus. Maar ondanks dat staat haar eigen kwaliteit als een huis en was het een mooie avond. (Foto: D&R fotografie)