Twee topbands hebben bezoekers Gigant laten genieten

Zowel vrijdag als zaterdag beklommen twee uitstekende bands de podia van Gigant. Vrijdag gaf de Belgische electroband Vive la Fête acte de présence en zaterdag was het de beurt aan de veelzijdige Rose Spearman. Apeldoorn Direct was er bij.

Vive la Fête

De Belgische electroband Vive la Fête bestaat 25 jaar. Ter ere van dit jubileum toert de band vanaf maart van dit jaar langs de zalen. 25 jaar geleden verscheen Vive la Fête’s debuut-ep “Je Ne Veux Pas”. Leadzanger Danny speelde nog in dEUS en vond in Vive la Fête de kans om iets samen met zijn vriendin Els te creëren. Het duo had snel succes en Els en Danny lieten zich omringen door extra muzikanten om tot een volwaardige liveband uit te groeien. Met “Nuit Blanche” uit 2003, vestigde Vive la Fête zich definitief in de top van het electroclash genre. Dankzij hits als “Maquillage”, “Touche pas” en “Noir Desi” speelde de band op alle grote festivals ter wereld en zo ook op 1 december in de popzaal van Gigant.

De band slingerde de electrosound de popzaal in. Een explosie van muzikale energie daalde neer op het dansende publiek.
Het publiek, met een gemiddelde leeftijd van rond de veerig, beleefde de avond van hun leven. Vive la Fête is een een beleving en niet zo maar een band. De unieke electrosound is meeslepend en inspirerend. Voor de kenner het ultieme genot.

Bekende nummers kwamen natuurlijk langs, van “Nuit Blanche”, “Liberté”, “A-C”, “Maquillage”, “Popcorn” tot vele andere nummers van de band. De show die Els Pynoo en Danny Mommens brengen is ook een lust voor het oog. Naar de altijd bewegende en dansende Els in haar engelengewaad blijf je kijken en het samenspel tussen deze twee geliefden neemt je eigenlijk mee naar een respectvol en liefdevol gebeuren, waarin muziek, dans en expressie samen komen.

Peter Vroon, Vrijdag 1 december, popzaal Gigant

Rose Spearman

Rose was zaterdagavond met haar band de hoofdact op het podium van de theaterzaal van Gigant, Blair Jollands tekende voor een veelzijdig voorprogramma .

Blair Jollands

Voordat de band opkwam was het eerst de beurt aan de gitarist, alsmede trompettist van de hoofdact, Blair Jollands, om zijn eigen werk te laten horen als voorprogramma. De veelzijdigheid van de Nieuw-Zeelandse Blair is verbluffend. Zijn eigen muziekstijl is totaal anders dan zijn bijdrage bij Rose. Hij zingt, vergezeld van slechts zijn gitaar en uitstekende stem, als Singer-Songwriter en zijn repertoire bestaat uit eigen nummers met een hele fraaie melodielijn. Vergelijkingen zijn altijd lastig, zeker als ze zo authentiek zijn als Jollands, maar de stem van Nick Cave is vergelijkbaar met die van Blair. Die veelzijdigheid in verschillende muziekgenres was niet nieuw voor Jollands, gezien zijn eerdere samenwerking met Madonna, Rihanna en Boy George. Het was een prima opwarmertje voor de hoofdact.

Rose Spearman, een ervaren zangeres

Bij de naam Rose Spearman gaat er niet direct bij iedereen een belletje rinkelen en dat is eigenlijk vreemd, want ze timmert al vele jaren aan de muzikale weg. Begonnen in de vorige eeuw in de Housescene is ze vanaf 2002 getransformeerd tot een zangeres die zowel de Soul, Jazz, Blues als Gospel tot in de finesses beheerst. Zes jaar als leadzangeres van Kraak&Smaak, maar ook solo heeft ze haar buitengewoon mooie stem vaak laten horen, alsmede haar natuurlijke schoonheid getoond, op de podia van o.a. het North Sea Jazz Festival, Lowlands, Sziget, Glastonbury en Montreux Jazz en daarnaast heeft Rose samengewerkt met o.a. Solomon Burke en Jools Holland.

Persoonlijk leven centraal op podium

Afgelopen vrijdag gaf Rose met haar uitstekende band een optreden in de theaterzaal van Gigant. Hoewel de zaal om onbegrijpelijke redenen verre van uitverkocht was, werd het publiek dat wel acte de présence gaf getrakteerd op een hoogstaande muzikale avond.

Centraal deze avond stond het nieuwe album “King of air”. Het is de meest persoonlijke plaat geworden die Rose immer heeft gerealiseerd. Familiegeheimen, raciale kwesties en verslavingen passeerden de revue in prachtige nummers en korte, zeer boeiende intermezzo’s. Zo liet Rose het publiek muzikaal kennismaken met haar vader, de donkere Amerikaanse Free Jazz muzikant Glenn Spearman, maar ook met haar moeder, een Joodse kunstenares en haar opa, een donkere operazanger. De liefde van haar ouders en grootouders werd, raciaal, niet door iedereen op prijs gesteld in het bevooroordeelde, benepen Amerika van de vorige eeuw en ook Rose zelf zat emotioneel soms vast tussen de twee continenten. Daar vertelt en zingt ze openhartig over. Het was gedurfd om die persoonlijke kwetsbaarheid artistiek te vertolken, maar daarin slaagt ze met verve en dat maakte het optreden extra intiem. Mede door haar familie is Rose in alle genres uitstekend onderlegd. Haar DNA stroomt over van muzikale skills. Het is een streling van oor en oog om haar te zien performen. Zij wordt daarin vergezeld van een uitstekende band die ook professioneel weet te switchen van stijl. Van Jazz tot Soul, van gevoelige ballads tot een disco nummer, “I Found Love” dat zelfs de eerste plaats behaalde in de UK Soul Chart Top 30. Alles werd met professionalisme en enthousiasme overgebracht door de band en door Rose die met haar charme de mensen eenvoudig uit de stoelen wist te krijgen om mee te swingen, maar het publiek ook ademloos getuige liet zijn van een kwetsbaar inkijkje in haar muzikale leven.

Wat nu overblijft na deze zeer genoeglijke avond is haar prachtige LP die op de draaitafel ligt en haar warme stem uit de luidsprekers die deze koude dagen weet te verwarmen in mijn woonkamer.

Bart Lauw, Zaterdag 2 december, theaterzaal Gigant