Vakantie; een wereld van verschil

Vakantie is voor mij in de relaxmodus mijn dagelijkse boodschapjes doen in ons nabijgelegen winkelcentrum in Orden. Lekker op de fiets. Vakantie is voor mij ook de tijd van het jaar voor het boeken van een vakantietrip richting de zon. Met enige regelmaat duik ik het internet op om iets passends te vinden. Op zoek naar een lekkere rustige plek met weinig toerisme. Ik heb er namelijk een hekel aan wanneer ik als toerist naar binnen word gedirigeerd en ik mij verplicht voel om iets te moeten nuttigen of kopen.

Tijdens het zoeken naar een bestemming duikt ook Griekenland op. De kranten staan momenteel bol over Griekenland en de trieste verhalen van de vluchtelingen aldaar. Ik merk dat ik tijdens het zoeken naar een bestemming de eilanden mijd waar de vluchtelingen hun overtocht wagen. Vluchtelingen die op zoek zijn een veiliger bestaan en een betere toekomst. Het idee dat ik straks op één van die eilanden lig in mijn zwembroek en geniet van een overheerlijke glas raki of een bord met moussaka terwijl er op nog geen 100 meter van mij mensen aanspoelen die voor hun leven en bestaansrecht moeten vechten komt voor mij toch “te” dichtbij.

Ondertussen loop ik met mijn boodschappenbriefje door de winkel en pak ik de benodigdheden voor de maaltijd van vandaag. Als ik alles heb gepakt sluit ik achteraan in de rij voor de kassa. Ik hoor voor mij in de rij een jongen van een jaar of zes aan zijn moeder vragen: ”mam, als wij geld hadden zouden wij dan ook op vakantie gaan”? Ik merk dat deze vraag mij ontroert en relativeert.

Vakantie; En ik mijzelf maar afvragen waar ik dit jaar weer heen ga.