WK 2014 – Van biecht naar bekering

Voetbal. Tot nu toe had ik er helemaal niets mee. Ik was zo’n hater die van die ongenuanceerde dingen riep als “suf spelletje, al die volwassen kerels die achter een balletje aanrennen”. Dat was natuurlijk niet de reden dat ik er niets in zag. Dat kon zelfs ík verzinnen. Want zeg nu zélf, als zó veel mensen het wél leuk vinden, dan moet er wel iets inzitten en waarom kon ik dat dan niet zien? Die vraag bleef hangen. Omdat er sowieso nogal wat veranderde in mijn leven was er geen beter moment denkbaar om ook hier eens gerichter naar te kijken.

Ik ging dus met mezelf in conclaaf. Ik dwong mezelf afwisselend op de biechtstoel en de preekstoel te gaan zitten. De overwegingen die ik had durf ik nu wel te delen. In de vorm van een ongeordend rijtje beslommeringen:

Anti-massa en quasi-intellectueel

Als je een onzeker mens bent dan heb je ergens houvast nodig ter compensatie. Die houvast creëer je dan zélf. De makkelijkste manier om dat te bereiken is je afzetten tegen alles wat “gewoon” is. Zo van: “Ik ben zélf verre van oké, maar ik onderscheid me in ieder geval van de massa. Kijk eens hoe bijzonder ik dan toch nog ben, ben geen schaap, loop niet mee, jodelahitee” Ik kwam zelf in ieder geval tot de conclusie dat dit me niet bijzonder maakte. Alleen maar aanwijsbaar lui. Want zomaar iets afwijzen zonder je erin te willen verdiepen is natuurlijk gewoon lui. Ontzettend lui en gemakzuchtig. Dogmatisch bovendien.

Er een intellectueel labeltje aanhangen lijkt dan nóg beter te werken om je te onderscheiden. Voetbal is zogenaamd volks, Bridge bijvoorbeeld niet. Waarom ik Bridge noem? Het is een “sport” die ik (terzijde) nog steeds bijzonder uitdagend vind (omdat het een puur strategisch spel is zonder geluksfactor), waar ik 2,5 jaar in heb geïnvesteerd om het te leren en een tijd lang fanatiek en in competitieverband heb beoefend – totdat ik het “wereldje” niet meer kon verdragen. Gemiddeld 10 jaar jonger, met een tatoeage op mijn linker bovenarm en kleding die uit de toon vielen was ik al gelijk de vreemde eend in de bijt. Ik werd geconfronteerd met vooroordelen. En die werden een spiegel. Ik had zélf immers ook vooroordelen. Ten aanzien van oranje vlaggetjes zwaaiende mensen die na een gewonnen wedstrijd tot diep in de nacht al claxonnerend of luid brallend door de straten spoken. Niks intellectueel (of intelligent). Gewoon kortzichtig. Van mij.

Voetbalweduwe

Voor de vrouw die zich sowieso al niet door haar man gezien voelt is voetbal vaak een doorn in het oog. Manlief is al druk met allemaal dingen die niet direct iets met jou te maken lijken te hebben en dan moet hij ook nog eens tijdens zo’n WK het televisiescherm boven jou stellen. Zo vóelt het. Zo is het misschien ook. Maar mag dat dan een reden zijn om het fenomeen voetbal dan maar af te keuren? Natuurlijk niet. Het is een persoonlijk frustratie die niets met het voetbal op zich te maken heeft…… Word eens volwassen!

Gebrek aan kennis van zaken

We kennen het gevoel allemaal wel. Op het moment dat je ergens dieper in duikt, omstandigheden en achtergronden leert kennen, weet waar pijnpunten liggen en daardoor ineens snapt waarom een bepaalde actie van die of gene bijzonder is, op dat moment voel je je écht betrokken omdat je dan gewoon simpelweg écht kunt waarderen wat er voor je ogen gebeurt. Hoe kún je dan als voetbalhater, als iemand die zich er nooit mee bezig heeft willen houden, pretenderen dat je voetbalhaat terecht is? Mijn eigen ervaring is gewoon simpel. Hoe meer ik zélf begrijp van iets, hoe leuker ik het vind. Het kán dan toch niet anders dan dat dat óók voor voetbal zou moeten gelden? Trek je conclusies!

Conclusie

Afgelopen vrijdag heb ik de wedstrijd Nederland-Spanje gevolgd op een groot scherm bij mijn favoriete stek, het Bluescafé Apeldoorn.

Van tevoren had ik dan het één en ander gelezen over achtergronden, historie, en ben ik gewoon gegáán. Mijn persoonlijke voetbalvuurdoop, in samenzijn met mensen die ik al kende en waarvan ik wist dat ik ze daar tegen zou komen. Het was een persoonlijk succes in zekere zin. En ik ben óm. Voetbal is wél leuk, zéker als je het kunt delen met anderen, en het enige dat ik nog aan negatiefs kan bedenken is dat ik het jammer vind dat ik daar niet eerder achterkwam. Dan had ik nóg meer geweten en had ik afgelopen vrijdag misschien nog wel méér genoten. En nee, zelfs al had Nederland het slecht gedaan, dan nóg had ik dit gevoel eraan overgehouden.

Dan nog dit. De kleur. Oranje, oranje, overal waar je kijkt. Ben je dat dan niet gelijk al zat?

Ik had een jurk aangetrokken (zonder oranje) en wie mij kent weet dat ik niet zomaar een jurk aantrek. Ik voelde zelf in ieder geval iets feestelijks toen ik besloot me in de voetbalgekte te storten. Een soort overwinning op mezelf. Maar je zult mij hoe dan ook niet met een oranje bloem in mijn haar of een boa om mijn nek aantreffen. Dat heeft dan niets te maken met rebellie, maar gewoon omdat ik Duitse ben. Als ik het mag zeggen dan wint Duitsland. Wat me niet heeft weerhouden om oprecht blij te zijn voor het Nederlandse team. Wat een superprestatie! Wat een goals! Maar oranje zul je me niet zien dragen. Dus.

Nationalistische sentimenten? Wellicht. Maar dat is dan “the name of the game”. Het wedstrijdelement IS er gewoon. Tussen landen. En als je kijkt en meeleeft, ben je dan doorgaans vóór een land. Dat maakt het juist leuk lijkt me. En ja, als ik dan het nationalistische van de emoties die erbij komen kijken zou moeten goedpraten (of eigenlijk: negeren als iets dat eigenlijk niet ter zake doet) zie ik sommige zaken liever uitgevochten in een voetbalwedstrijd dan in een angstaanjagend werkelijk conflict waarbij doden vallen. Jaja, ik wéét het. Niet overtuigend. Vergezocht. But hey, I don’t care. Ik weet waarom ik het zeg en roep:  Let’s play ball! And let’s have fun! Want iedereen, zonder uitzondering, is beter in staat om ook de serieuze zaken van het leven te zien als hij/zij ze ook tegelijkertijd kan relativeren. En dan maakt niets meer uit…..

Hoe dan ook, wat dan ook, ik ga me voor de verandering in iets storten dat ik nog niet eerder heb willen proeven en onderga zoals het zich aandient….. en wens iedereen een mooi WK 2014! Enjoy! We’ll see!