Greep op de zorg en meer moreel kompas gaan samen

Meer geld vanuit de overheid is nuttig en nodig maar kritisch naar de samenleving kijken is ook belangrijk. Om de problemen in de jeugdzorg op te lossen moeten wij gaan bewegen: bij de overheid, op gemeentelijk niveau, in de samenleving en bij onszelf.

Meer geld in de zorg kan helpen, maar dit is niet de enige oplossing. De overheid moet duidelijk maken waar de grenzen van de Jeugdzorg liggen. De zorgplicht moet opnieuw worden gedefinieerd. De jeugdwet stelt geen grenzen aan de jeugdzorg. De vraag naar zorg is groot en de marktwerking is doorgeschoten. Het huidige zorgstelsel is daardoor gevoelig voor “prikkels”en heeft bijgedragen aan een verdienmodel.
Nederland hoort bij een van de rijkste landen ter wereld. Dus goede zorg aanbieden is ook een symbool van beschaving. Maar om deze zorg te blijven garanderen moeten wij kritisch naar ons zorgsysteem kijken en naar de maatschappij. Een deel van de oplossing van de financiële tekorten in de zorg ligt bij een kritische blik naar ons zelf.

Wij moeten ons meer richten op de opvoeding van onze kinderen en de wens van een maakbare samenleving opgeven. Scholen en ook ouders dienen de eisen die aan kinderen worden gesteld bij te stellen en de maatschappij moet meer moreel kompas gaan tonen.
Ik pleit vooral voor een verandering van visie hoe wij nu naar de zorg kijken. Het systeem dat wij tot nu hanteren neigt naar overbescherming. Wij grijpen te snel in door de wijze waarop wij naar het individu kijken. Nu betekent “normaal zijn” afwezigheid van problemen/kwellingen.

De manier hoe wij tegen beperkingen aankijken maakt de zorg onbetaalbaar. Wij kijken naar wat mensen niet kunnen en dat draagt bij aan etiketteren. Als wij kijken naar wat mensen wel kunnen ontdekken wij dat ieder mens uniek is. Het is wenselijk om naar de dilemma’s in de Jeugdzorg te kijken en te definiëren hoe wij willen gaan normaliseren. Ik vind dat het de taak van onze samenleving is om te kijken of de klachten die onze jongeren tonen gedeeltelijk niet het product van onze moderne samenleving zijn, want wij behandelen meestal alleen het symptoom maar niet de omgevingsfactoren. Een deel van onze problemen is gedeeltelijk te verklaren door gebrek aan gevoel van verantwoordelijkheid voor elkaar.

Om de problemen in de Jeugdzorg aan te pakken moeten wij kritisch durven te zijn, niet alleen ten aanzien van de overheid, de instanties en het onderwijs, maar vooral naar onszelf. Want wij allen hebben de sleutel voor een genormaliseerde samenleving in handen. Dan kan de zorg beter en ook betaalbaar blijven.

Luz Maria Camacho
Raadslid D66 Apeldoorn