De man in het park

Het is inmiddels bij menig trouwe lezer niet onbekend dat ik dagelijks een korte wandeling maak door het park als ik op weg ben naar mijn werk. Weliswaar kort, veelal verplicht. Het is immers de kortste route.

Maar op een dag als vandaag, wanneer de zonnestralen weer hebben besloten volop te stralen en een heerlijke warmte te delen, sta je soms ook even stil. Stil staan om te genieten van de vakantierust rondom het park en de wetenschap dat de werkzaamheden aan de Deventerstraat het bemoeilijkt om naar het park te komen of om er vandaan te geraken.

In het park hangt een serene rust. Decennia oude bomen die al zoveel hebben gezien en meegemaakt, bloemen die mooi bloeien, een reiger die aan het vissen is, een vader die met zijn dochter de eendjes voert en de man op het bankje die met zijn sigaretje geniet van de ochtendgloren.

De rust van het kleine stukje natuur neem ik in mij op. Dit moment. In het moment. Zijn. Tot de perfectie van het moment compleet is: “Goedemorgen!”, zegt de man als hij mij aankijkt, knikt en zijn 2 vingers met sigartje groetend naar mij opsteekt. En daarvan genieten, is geluk.