Zomernota 2012: Apeldoorn in de bijstand

Door het opheffen van het merendeel van de reserves heeft Apeldoorn geen “vet meer op de botten”. Een situatie die te vergelijken is het met de inkomenspositie van een bijstandsgerechtigde. Het kan, leven met een bijstandsuitkering, maar dan moeten er geen tegenvallers zijn. Wasmachine kapot: dan maar geen vakantie meer (als dat al überhaupt mogelijk was), voetbal door een ruit:? net te veel pech. Deze op één stapeling van financieel en onoplosbare problemen maakt dat een bijstandsgerechtigde zich gaat onderscheiden van de omgeving. Door de manifeste – en op alle gebieden merkbare – versobering is er bij de bijstandsgerechtigde sprake van “decorumverlies”. Sociale uitsluiting is het gevolg.

Terug naar de bijstandsgerechtigde Apeldoorn: Sociale uitsluiting van de gemeente Apeldoorn is pas over een decade merkbaar: Als vestigingsplaats voor bedrijven worden we oninteressant. Vergelijk dit sociale proces met verhuis migratie naar bepaalde Apeldoornse wijken, niet iedereen wil in een – al of niet terechte – kwetsbare wijk wonen.

Er is nog een parallel met een bijstandsgerechtigde, ook Apeldoorn moet – heel vernederend – periodiek zijn bankafschriften aan de Provincie Gelderland laten zien. Apeldoorn staat dan wel niet onder curatele (Art 12 status), maar het scheelt weinig, elke uitgave moet goedgekeurd worden door de Provincie.

Triest te moeten constateren dat het zover met Apeldoorn is gekomen We worden een afgeschminkte stad, en voor het volgende college is er geen gespreid bed maar een afgehaald bed. Zonder voedselvoorraad in de koelkast en als lunch droog brood. Troosteloos en deprimerend.

De foto: Twee partijgenoten, links de ex-wethouder onder wiens ogen “het” gebeurd is, rechts de huidige wethouder die de scherven mag opruimen.

 Laden ...