over haar gesproken

Ik heb een hekel aan tv-koks, de ING-bank en kappers. Dat overigens niet in een specifieke volgorde. In de loop van de jaren zijn kappers veranderd van rechttoe-rechtaan haarknippers in bordelen.

Als jongen van 10 ging ik met mijn vader bij een kapper in Sliedrecht. Dat was niet meer dan een pijpenla met drie kappersstoelen en aan een kapstok vuilniszakken met gaten voor over je hoofd. Een oudere man met een timmermansoog knipte je vakkundig zonder iets te zeggen. Hij had enkel oog voor het haar en niet voor het schepsel dat eraan vastzat. Eenmaal buiten zat je haar net als precies zes weken geleden toen je op dezelfde plek stond. Het leven was overzichtelijk.

Nee, dan de kapper anno 2015. De winkel is een neonverlicht, eigentijds etablissement met alles erop en eraan. Het zou ook zo maar een Grand Café kunnen zijn. Glossy magazines op de salontafel, smeermiddeltjes in de vitrines, hair model computer aided design en easy listeningmuziek. Je komt binnen en je meldt je bij de gastvrouw die je vervolgens begeleidt naar een stoel in het wachtgedeelte. Daar vraagt ze je of je koffie wilt. Je zegt ja en je verbaast je over het diepste decolleté dat je ooit gezien hebt.

Na enige tijd stelt zich een meisje aan je voor. Niet goed dan kies je gewoon een ander. Het kan ook zijn dat je van te voren al een keuze gemaakt hebt die je per telefoon hebt laten vastleggen. In dat geval staat het juiste wichtje al voor je neus. Samen loop je naar de chair waar het feest zal plaatsvinden. Nieuwe koffie wordt je ingeschonken en een tentdekzeil wordt over je hoofd getrokken. Op het zeil staan grote reclameletters in normaal en spiegelschrift, mocht je opeens helemaal vergeten zijn waar je bent beland.

Dan volgt de moeilijkste vraag van het hele avontuur: ‘Hoe wilt u het hebben?’. Natuurlijk wil je het precies hebben zoals je het had maar dan korter. Dat antwoord is echter niet geldig. Had je het vorige keer gewoon recht dan moet het nu opgeknipt of andersom. ‘Zal ik het deze keer van achter een beetje opknippen?’ Dat lijkt een vraag maar dat is het niet, verraadt haar doordringende blik. Enfin, op dat moment troost je je met de gedachte dat je haar hier alleen maar korter kan worden, nooit langer.

Als het knippen eenmaal begonnen is en de koffie op dan komt er enige rust in je lijf. Net tijd genoeg om je op het volgende voor te bereiden: het praatje met de kapster. Nog geen drie haartjes gekortwiekt en quasi-nonchalant begint ze. Wat een weer toch he? Gaat u nog met vakantie dit jaar? Dat staat vast allemaal in het Grote Kappers Script, een geheim boek over Hoe De Te Knippen Klant Te Bejegenen. Dat gaat altijd over het weer, de vakantie of het laatste nieuws (voor zover ze het snapt). De vragen moeten worden gesteld omdat een stilte niet mag vallen. Het is de horror vacuii van het bordeel. Stilte mag niet, blijven praten moet. De antwoorden die je geeft doen er niet toe. Die gaan nog niet eens het ene oor in. Het is een rituele dans die je maar het best mee kunt dansen. Verzetten maakt het leed alleen maar groter.

Dan, na een klein halfuurtje, volgt het naspel. Randjes trimmen, borstels door je nek (niet onplezierig als ik eerlijk ben), spiegel voor 360-graden zelf-confrontatie en het met groot gebaar verwijderen van het tentdekziel om de wedergeboorte nog eens extra te markeren. Natuurlijk vergeet de blondine niet een halve pot gel over je bolletje uit te smeren. Opeens gaat dan alles heel snel, want na de daad moet de klant als de sodemieter plaatsmaken voor de volgende. Het meisje van plezier is dan ook snel uit beeld en voor je het weet sta je een aardig bedragje te pinnen. Eenmaal buiten overheerst het gevoel genaaid te zijn.

Een tijdje geleden besloot ik een haartrimmer te kopen. Mijn vrouw doet mij nu eenmaal per zes weken op 9 millimeter. We praten niet altijd tijdens de exercitie. Dat hoeft ook niet. Als het klaar is zit mijn haar precies zoals zes weken ervoor.

-jertaa