Stadsambassadeurs: Marco Nimani, stadsrapper

Marco Nimani is de nieuwe stadsrapper van Apeldoorn. Hij neemt hiermee het stokje over van rapper Dani. Marco gaat met zijn raps actuele thema’s onder de aandacht brengen bij jongeren. Wij waren benieuwd naar hem en naar hoe hij zijn rol als stadsrapper voor zich ziet dus spraken met hem.

Wanneer ben je begonnen met rappen?

“Ik ben op mijn 16e begonnen met rappen door mijn zus. Zij rapte ook vroeger en ik luisterde sowieso al naar rap. Mijn zus pushte mij uiteindelijk om te schrijven. Het duurde wel echt lang voordat het lukte. Ik heb veel moeten oefenen.”

Hoe ben je stadsrapper geworden?

“Ik ben eigenlijk vanzelf als kandidaat genomen. Zij kennen mij daar. Maar je kon je ook aanmelden met een auditietape en dat je moest rappen en dan werd je gekozen. Er waren heel veel aanmeldingen. Toen werden er volgens mij vijf of zes uiteindelijk gekozen dienst als ik, op gesprek mochten komen met Milan, van de Gigant. Dat gesprek ging over waarom ik stadsrapper wil zijn en hoe ik mijn jaar zou vullen als stadsrapper en hoe ik het zie om stadsrapper te zijn. Uiteindelijk ben ik toen gekozen.”

Wat ging er door je heen toen je gekozen werd?

“Dankbaarheid. Maar ook wel teamgevoel. Ik vond het ook heel mooi. Ik had gewonnen en ik had het echt niet verwacht en iedereen zegt.. ja verdient, je verdient het echt. Iedereen was zo blij, zo oprecht blij. En ik dacht echt, wat hier nu ontstaat zeg maar dat koop je niet. Een gevoel van dankbaarheid. En een gevoel van we zijn een team. Ik wist gelijk dat ik het niet alleen moest doen. Ik wil de andere jongens er ook bij betrekken. Als je tegen elkaar gaat komen we nergens als scene hier in Apeldoorn. Je moet echt elkaar omhoog helpen. Sowieso is een van hun mijn opvolger. Samen moeten we Apeldoorn op de kaart zetten. We zijn nu ook een gezamenlijk nummer aan het opnemen met clip. Dat is ook wel mooi om te zien. Er was een tijd dat we meer een soort rivalen krijgen en niet goed met elkaar konden opschieten. Nu zijn we ouder en volwassener. Het heeft mij positief verrast. Dus wat ik hoop voor de jongeren, daar zijn we zelf ook wel doorheen gegaan.”

 Wat hoop je te bereiken als stadsrapper?

“Ik hoop dat ik kan zorgen voor meer support voor lokale artiesten. Dus eigenlijk wil ik nu wat bullets pakken zodat de stadsrappers na mij het makkelijker hebben. En ik wil gewoon bezig zijn. De kinderen in mijn buurt inspireren, maar ook kinderen in andere buurten. Ik zou graag die verbinding zien tussen wijken. Dat kinderen uit Zevenhuizen en de Parken gelijk zijn. Het gaat erom dat ze weten dat ze allemaal kunnen bereiken wat ze willen. Dat hoeft niet rap te zijn. Ze kunnen ook voetballen ofzo. Dat maakt niet uit. Ik mis die support voor jongeren heel erg dus die hoop ik te geven. Ik heb dingen gezien die ik liever niet had gezien. En dingen meegemaakt en ik wil gewoon dat de volgende generatie zo min mogelijk met dat soort dingen te maken krijgt. Dat zou ik heel graag willen. Dat die jongens van mijn leeftijd ook weer naar het goede pad gaan. Ook wil ik heel graag de verbinding zetten tussen zo’n buurt als Zevenhuizen en een wijk als bijvoorbeeld de Parken ofzo. Ik wil gewoon laten zien van Hiphop is een van de meest rauwe genres die er is. Wij zijn eerlijk in onze teksten en dat gaat helaas ook vaak over criminaliteit maar ook over andere dingen, maar dat ze er niet van afgeschrokken moeten zijn. Het zijn allemaal verhalen van jongens en het komt allemaal ergens vandaag. Met deze verhalen hoop ik verbinding te creëren tussen de jongeren in alle buurten. Door begrip op te wekken. Ook die jongens die niet zijn verkozen neem ik allemaal mee. Ik heb ook gezegd, luister ik ben het geworden, volgend jaar wordt 1 van jullie het, maar we gaan samen omhoog want we moeten Apeldoorn op de kaart zetten. We moeten laten zien dat een jongen van 11 denkt van eeh, kijk hij doet het ook in Apeldoorn. Dan kan ik dat ook doen snap je. Dat wil ik bereiken. Echt een scene creeren. En dat gaat echt door middel van gunnen. Elkaar gunnen.”

Hoe zie jij je rol als stadsrapper?

“Ik was sowieso al vrijwilliger bij Don Bosco Zevenhuizen. Daar ga ik mee door. Ik heb ze hier geholpen om een studio te bouwen. Ik ben daar elke maandag- en woensdagavond. De studio is er nog niet zo lang, maar ik heb meegeholpen met bouwen. Het is echt bedoeld als een plek voor de jongeren. Beter hier dan op straat. Het doet me goed, want er komen ook steeds meer jongens die iets willen doen. Die mij appen van ‘Yo is de studio vrij’. Dat doet me echt goed. Dat is super leuk. Ik geef ook songwriting en hiphop workshops op scholen. En elke zondag kunnen ze mij vinden op de werkplaats in Gigant. Ik ben daar om mensen met een passie voor muziek te helpen. Alle niveaus en leeftijden uit heel Apeldoorn. Mensen die net zijn begonnen en die al wat verder zijn. Die zo iets hebben van, wat moet ik nu? Wat is mijn volgende stap? Iedereen is welkom. Wat ik echt heel belangrijk vind is om eerlijk te zijn in mijn teksten. Ook als het negatief is. Dan breng ik het wel op een goede manier. Ik wil niemand bang maken of afschrikken. Juist verbinden door te vertellen.”

Heb je zelf zo iemand gemist in je leven?

“Ik ben zelf ook hier bij de Sprenkelaar opgegroeid. In Zevenhuizen. Wel echt een achterstandsbuurt. Veel criminaliteit en problemen. Toen miste ik wel zoiets eigenlijk. Het is echt dat ik van mijn ouders heb meegekregen dat ik niet in die cirkels moet hangen enzo, anders zou ik zo maar anders terecht gekomen zijn. Ik ben in een fijn gezin opgegroeid met een moeder en een vader en twee zussen. Die allemaal goed voor mij hebben gezorgd. En nog steeds voor mij zorgen.”

Wat is jouw persoonlijke droom voor de toekomst?

“Ik zie mijn toekomst wel echt met rap, maar studie is ook belangrijk voor mij en mijn familie dus die zal ik ook zeker afmaken. Als iemand mij over een jaar overneemt hoop ik meer support te zien voor lokale artiesten. Dat we echt al ergens staan. Dat er een publiek achter zit en dat Apeldoorn een paar jongens echt op hun handen draagt. ”