Dire Straits Experience: Volle Bak en Adrenaline

Bij aankomst van Theater Orpheus zie ik woensdagavond 8 november een grote rij bezoekers bij de ingang staan. Oei, dat kan nog wel eens druk worden! En druk is het bij de garderobe en druk is het bij het koffie-uitgiftepunt. Druk dus. De band die vanavond speelt moet kennelijk wel een grote aanhang hebben.

Dire Straits Experience, de erfgenamen van de oorspronkelijke band Dire Straits, die veertig jaar geleden is opgericht, speelt vanavond. De band, die we kennen van nummers zoals ‘Why Worry’ en ‘Sultans of Swing’. Geweldige muziek, waarbij je nog eens realiseert wat een talent deze band heeft voortgebracht. Twee oorspronkelijke leden, Chris White en Chris Whitten zijn er vanavond bij.

En het moet gezegd worden: de energieke, zevenkoppige band speelt de sterren van de hemel, het is een goed geoliede machine, die in een hels tempo hun nummers over de zaal uitstrooien. In een gewoon eenvoudig decor, zonder poespas, betoveren zij als noeste arbeiders de zaal.

De kennismaking met het wat doffe stemgeluid van de leadzanger Terence Reis, en de oorspronkelijke grondlegger en saxofonist Chris White zijn voor de fans onvergetelijke momenten: de zaal geniet, de zaal geniet werkelijk.

De adrenaline van de band is in de zaal duidelijk voelbaar: de stoelen trillen, het geluid gaat dwars door het lichaam. Sommige bezoekers kunnen het niet aan en verlaten voortijdig de zaal. Wel enigszins voor te stellen: 2 uur en 20 minuten lang, zonder enige pauze, zitten, kijken en luisteren roept wel heel veel emotie op.

Ik zie tranen in de ogen bij mijn buurman en denk: dit is de kers op de slagroom, dit is crème de la crème. Mooie avond!

Orpheus, Hanoszaal, Dire Straits Experiece, 8 november 2017, Pedro Waldenaar