Drakenbootfestival: de Kanaaloever is van iedereen

Het was gisteravond vooral heel erg gezellig tijdens het Drakenbootfestival op de kanaaloevers. Een prachtige mix van de echte muziekliefhebbers en dan toch vooral de fans van BLØF en de notoire stappers die altijd op zoek zijn naar een gezellig feest.

Vooral die laatste groep sloeg bij binnenkomst de schrik om het hart toen zij de lange rijen wachtenden voor de twee bonnenkassa’s zagen staan. Het was dan ook een hele opluchting als er een bekende in de rij stond. Die werd dan met de nodige gebarentaal gesommeerd om extra bonnen te kopen. En dat was vaak het geval want er waren opmerkelijk veel groepen te ontwaren op het feestterrein. Wel kregen de bezoekers al snel een veilig gevoel. Er liep een flink aantal kleerkasten rond in zwarte kledij. En dat was zeker geen confectiekleding. Maat XXXXL hangt immers zelden in de rekken. De preventieve werking van de aanwezigheid van beveiligers werkte uitstekend. Als er al iemand op de grond lag, dan was dat meestal te wijten aan de oneffen ondergrond. Later op de avond, bij BLØF, kwam daar nog een reden bij: de in het begin gekoesterde bonnen moesten immers op. En dat opmaken van de bonnen was vaak nog een hele klus. De drankverkooppunten konden de drukte nauwelijks aan.

Het was duidelijk te zien dat de organisatie geen kledingvoorschrift heeft voorgestaan. Voor elk oog was er wat wils. Nu eens sportief , dan weer zomers en soms ook een heus avondtoilet. En alles werd op waarde geschat. Toen DJ Chiel “Sexy als ik dans” uit de luidsprekerboxen deed galmen in het beachgedeelte moesten de hakken wel even uit om vervolgens de mooiste bewegingen in het witte zand te kunnen laten zien.

Je hebt echter toiletten en toiletten. Het sanitair was op één plek geconcentreerd. En dat was vaak een heel eind lopen. Normaal een goede zaak, maar niet als er een kleine 6000 mensen zijn waar je dan doorheen moet slalommen. Direct na afloop van het optreden van BLØF liep het dan ook helemaal vast en moesten de mannen met hoge nood naar alternatieven zoeken. De sfeer leed er niet onder. Zelfs bij het slalommen naar de bar en naar het toilet – er bestaat tussen die twee een causaal verband – werd alle medewerking verleend. Groepen reten uiteen en stelletjes weken elkaar stevig vasthoudend naar een kant uit. Ook al waren er veel bezoekers die eigenlijk liever een feestband hadden gehad, toch was er volop lof voor de optredens van Dotan en BLØF.  Een enkeling noemde het met respect overigens “natte kruisen muziek”. Anja Slotboom van Artcafe SamSam en haar partner hadden de zaak met een gerust hart aan Mimi overgelaten en genoten met volle teugen.

Toen “Alles is liefde” over het terrein galmde kropen de stelletjes nog dichter tegen elkaar aan. En als het nog geen stelletjes waren , dan werden het wel stelletjes. En het kippenvel moment kwam toen de band als uitsmijter Thé Lau eerde met het nummer “Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen”.

Na het optreden van BLØF ging de meute richting uitgang. Maar het was echter nog niet afgelopen. In het beachgedeelte haalde DJ Chiel het beste in hem naar boven. En ook bij alle bezoekers. Iedereen was op de kanaaloever en de kanaaloever was van iedereen.

Door Jaap van Amersfoort