Gloria is een achtenvijftigjarige alleenstaande Chileense vrouw die midden in het leven staat. Dat bruisende leven wil ze dolgraag delen. Ze belt haar kinderen, maar die zijn druk met hun eigen sores. ’s Avonds trekt ze erop uit, om vertier te zoeken in danstenten. Soms ontmoet ze er mannen met wie ze een tijdje optrekt. Zo is daar Rodolfo, ook gescheiden. Hij is helemaal ondersteboven van de innemende Gloria en papt met haar aan. Naarmate de stormachtige relatie zich ontwikkelt, blijkt dat de ex en de dochters van Rodolfo zeer afhankelijk van hem zijn en hij daardoor ook van hen. Lang kan het dan ook niet goed gaan. Gloria’s teleurstelling en verbittering is enorm. Ondanks alle tegenslag vecht ze door, in het begin om de relatie te redden, maar uiteindelijk om voor zichzelf te kiezen en haar eigen leven met alle ups en downs te kunnen hervatten.
‘Een echte vrouwenfilm,’ hoor ik achter mij. Behalve dat ik het zeer storend vind dat de twee dames gedurende de hele film met elkaar aan het praten zijn, ben ik het ook nog eens niet met ze eens. Deze film gaat over de eeuwige zoektocht naar vreugde en geluk, maar ook over de wonden die het leven kan slaan. Regisseur Sebastián Lelio vertelt van de schoonheid en de ontroering van het ouder worden.
Aanvankelijk lijkt de film traag op gang te komen, maar naarmate het verhaal vordert, begrijp ik dat het zo moet. Ieder shot doet er toe. Daarnaast is de cameravoering fenomenaal: dan weer ingetogen en verstild, dan weer opmerkelijk, groots en meeslepend. De montage is verbluffend en effectief. Plak daarbij de aanstekelijke Zuidamerikaanse muziek en je hebt voldoende ingrediënten voor twee uurtjes genieten.
Actrice Paulina Garcia zet een Gloria neer die onze buurvrouw kan zijn, maar die ondanks haar tekortkomingen (of juist daardoor!) een prachtige en boeiende vrouw is. Zij ontving een Zilveren Beer voor deze hoofdrol in Gloria en terecht. Mijn held is echter de kale kat.
Ga ‘m zien, deze onderhoudende en ontroerende film.
bazbo plaats Iedere twee weken op zondagmorgen een verhaal.
bazbo werd op 17 mei 1965 als Bas Langereis geboren in het majestueuze Apeldoorn, waardoor Apeldoorn gelijk een stuk majestueuzer werd. Hij publiceerde in de afgelopen jaren drie boeken en leest zijn verhalen voor, ook als lid van 'Bas, Willem en ik'. bazbo schrijf je met een kleine letter.
![[Recensie] Spy; een humoristische film die de kijker geboeid houdt](/wp-content/uploads/cache/_src6b4b0c23d3878adde15f19fb74a1d4f2_par9814796ecd06fd8b9cf622398ec41ab7_dat1461230246.jpeg "[Recensie] Spy; een humoristische film die de kijker geboeid houdt")
REACTIES