Kikawerver

Iedereen kent ze, ze zijn  bijna elke dag in de stad te vinden: de jongens en meiden die voorbijgangers proberen over te halen om donateur te worden.

Normaal gesproken loop ik er altijd langs en zeg ik “sorry”, net als honderden andere mensen die er met de kin naar beneden stug langslopen, er met een grote boog omheen gaan of smoesjes als ‘geen tijd’ opwerpen.

Vandaag deed ik het anders. Deze keer waren het donateurwervers van Kika. Ik werd aangesproken terwijl ik een broodje aan het eten was en muziek in mijn oren had. Een beetje brutaal wel maar ja,  ik besloot even tijd te nemen.  M’n broodje was eigenlijk toch nog te warm om te eten.

Hij vroeg mij of ik wist wat Kika was. Dit wist ik. Vervolgens vroeg hij naar mijn leeftijd en of ik weleens naar de stad ging voor een biertje, waar ik op “ja” zei, “wekelijks eigenlijk”.

De volgende vraag werd al wat serieuzer:  of ik twee biertjes per maand minder kan drinken. Dit is namelijk hetzelfde bedrag wat je als donateur per maand  kan betalen. Dit zette mij wel even aan het denken . Daarna vroeg hij of ik de kindjes met kanker niet wou helpen. Dit kwam wel hard aan.

En wat hield mij tegen om donateur te worden? “Mooi”, dacht ik, “nu ben ik aan de beurt”.

Ik zei dat Kika mij eerst moet laten zien wat er precies met het geld gebeurt, waar het precies heen gaat en hoe er mee om wordt gegaan. Ik wil tenslotte niet mee betalen aan de Audi van de baas.

Ik vroeg hem of hij dit werk vrijwillig doet, hij beaamde. Maar hij krijgt natuurlijk wel betaald.

“Is het dan wel vrijwillig?”, vroeg ik mij af. Hij was dan zelf wel donateur wat ik dan wel weer een goede zaak vond. Hij antwoordde tactisch. “Als ik hier niet betaald voor kreeg deed ik het niet, maar zou Kika ook geen nieuwe donateurs krijgen”.

Ik zou ook niet voor niks daar gaan staan, maar het gaf me toch een dubbel gevoel.

Na hem een vriendelijke handdruk te hebben gegeven en gezegd te hebben dat ik het wel tof vind, dat hij dit doet, aangezien hij waarschijnlijk heel wat gezeik en zeurende mensen over zich heen krijgt elke dag, zei ik hem gedag en ging ik verder aan mijn broodje.