Orpheus: Chez Brood

In Orpheus speelt de musical Chez Brood en laat ik met het goede nieuws beginnen: het succes van deze voorstelling zit in de staart. Bij de toegift kwam de zaal massaal in beweging. Op het einde sloeg het enthousiasme van de band en de spelers als een vonk over op het publiek. Met een glimlach op ons gezicht en verfrist door deze muziek verlieten we de zaal: dorstig geworden van het dramatische leven van Herman Brood. De zaal was goed gevuld, merendeel veertigers en vijftigers. Nog eenmaal terug naar Herman, nog eenmaal dromen over de eigen puberteit en adolescentie.

Nog meer goed nieuws: een goede, zeer professionele cast, een fantastische hoofdrolspeler, een goede band aangevoerd door Jan Rot. De hoofdrolspeler zette Herman levensecht neer. De motoriek, de stem en de zang deden iedere keer naar meer verlangen. De voorstelling zet een tijdgeest neer, de jaren van economische groei; de jaren waarin het geluk te koop is, de jaren van de maakbare mens. De jaren waarin Herman, Bart Chabot en Jules Deelder de boventoon voerden. Het begin van de voorstelling was een vondst: uit de hemel viel de kist van Herman.
Een goed begin is toch het halve werk, nietwaar? Het is niet helemaal waar: de teksten, tussen de zang uitgesproken, verlamden de vaart, werkten eerder tegen dan mee. De tekst vertelden slechts fragmentarisch en helaas niet chronologisch het leven van Herman. Op mijn vraag aan mijn buurvrouw, kreeg ik het volgende antwoord: “Ik weet nog niet zo goed waar de voorstelling heen gaat”. Zij verwoordde uitstekend mijn vertwijfelde gevoel. Vóór de pauze viel enorm op dat het publiek niet in beweging kwam. Het kwam niet binnen, helaas. Toch een hele prijs zo’n 37, 50 euro per persoon voor de voorstelling.
Nà de pauze was het mooiste en indrukwekkendste moment : de 1 minuut stilte. Toen werd het drama dat Herman Brood ten volle gevoeld. Dat kwam binnen: een leven aan de dope, een leven aan de drank, de tragiek van deze fantastische kunstenaar kwam binnen. Het publiek heeft genoten, gezien de staande ovatie, ik heb meer genoten van het ontblote bovenbeen van een van de bezoeksters.