Prado houdt op te bestaan

Diepe droefenis bij de pakweg vijftig abonnees, maar Prado is opgehouden te bestaan. Na 91 nummers is het afgelopen met het kleinste literaire tijdschrift van Nederland. Uitgever-redacteur Willem Bierman vindt het mooi geweest. De voormalige stadsdichter van Apeldoorn heeft Prado dertig jaar in leven gehouden. Grote (waaronder A.L. Snijders) en kleine namen leverden in die periode een bijdrage aan het tijdschrift op neo-dadaïstische grondslag dat in 1985 voor het eerst verscheen.

Bierman reageert nuchter op zijn besluit. ,,Het eerste nummer kwam in april 1985 met stille trom en met een ferme knipoog naar het tijdschrift voor teksten Barbarber(1958-1971) ter wereld. Met diezelfde trom en knipoog, nu met het andere oog, neemt het dertig jaar later afscheid.’’ Abonnees betuigen hun spijt. ,,Ik keek er altijd naar uit’’, zegt kunstredacteur David Levie die binnenkort afscheid neemt van de Stentor. ,,Niet alleen de inhoud prikkelde mij, ook het moment van verschijnen. Want dat wist je niet. Nu eens kort achter elkaar, dan weer duurde het wat langer alvorens Willem of zijn vrouw een nieuwe Prado in de brievenbus liet glijden. Ik ga een van mijn weinige echte huisvrienden, en daartoe reken ik Prado, missen. Het laat een leegte achter die niet wordt opgevuld.’’

Bierman neemt afscheid op z’n Biermans. ,,Geen tranen, geen bloemen, geen bezoek. Ik dank een ieder voor geleverde bijdragen, support en/of andere getoonde belangstelling.’’