[Recensie] Spy; een humoristische film die de kijker geboeid houdt

Spy is een film die zoals de titel al doet vermoeden gaat over spionnen en het bijbehorende spannende leven. Na een flitsende intro die James Bond-achtig aandoet, is al snel duidelijk dat de hoofdpersoon niet één van deze avontuurlijke helden is. De 40 jarige analiste Susan Cooper (Melissa McCarthy) is alles behalve avontuurlijk ingesteld en is liever de stem in het oor van de spion Bradley Fine (Jude Law) dan een agent waarvoor ze is opgeleid.

Door een ongelukkige (én grappige) samenloop van omstandigheden komt de enige man die weet waar een mobiele nucleaire bom is, om het leven. Wanneer later de missie besproken wordt blijkt dat er nog één persoon is die weet waar de gevaarlijke bom is, de dochter van de overleden bad-guy. Deze dame, Rayna Boyanov (Rose Byrne) schakelt Bradley Fine professioneel uit wanneer deze een poging doet om de gevoelige informatie te achterhalen.

Bij de bespreking van de mislukte missie komt de CIA erachter dat er een lek is binnen de organisatie. Alle agenten in het veld zijn daardoor bekend bij Rayna.  Wat moeten ze nu? De opvliegerige agent Rick Ford (Jason Statham) wil het allemaal opknappen en is dan ook furieus wanneer Susan zichzelf als vrijwilliger opwerpt. De analiste heeft tijdens haar training laten zien van wanten te weten, maar koos uiteindelijk toch voor de veilige en anonieme rol van analiste vanuit de kelder.  Samen met haar collega analiste en neurotische hartsvriendin Nancy (Miranda Hart) als ‘oortje’ wordt ze op een verkenningsmissie gestuurd.

Later blijkt dat Rick zich toch gaat bemoeien met de missie, waarbij hij meerdere malen een geweldige komische noot weet te raken. Het is alsof je een parodie ziet van alle actiefilms van Statham, die dan samen in één personage en film zijn gepropt.

Niet alleen de acteurs nemen zichzelf niet te serieus in deze film. Ook het genre wordt behoorlijk belachelijk gemaakt. Een aantal heilige huisjes worden vakkundig omver geworpen rondom het spy-genre. Met name de James Bond serie moet het hier en daar zwaar ontgelden, maar dit gebeurt vrijwel altijd op een leuke en originele manier.

Ondanks dat de film naar een voorspelbare ontknoping racet is er geen moment sprake van verveling. De cast staat zijn (en haar) mannetje met personages over the top zoals Rick Ford, Bradley Fine en ook de bijrol van Aldo (Peter Serafinowicz) als een oversekst Italiaans geheim agent is ronduit hilarisch. Toch is er maar een persoon die de show steelt en dat is de in eerste instantie timide Susan Cooper, die naarmate de film verder vordert zich steeds meer ontpopt tot een heuse spionne.

Al met al is Spy een komedie die nergens echt vernieuwd maar toch origineel is in de uitvoering. De grote namen binnen de cast presteren naar behoren en geven acte de prèsence, zodat de kijker na het zien van deze film met een grote glimlach de bioscoop verlaat.

Pluspunten:
– De humor en verwijzingen naar andere spionnenfilms
– De dialogen en monologen van Rick Ford
– Het personage Susan Cooper

Minpunten:
– Verhaal is rechtlijnig

Eindcijfer 8.2