Te veel

Dat is het, maar het is te veel, te veel voor een middag. Terugkomen moet ik en waarschijnlijk vaker. Ik bezoek de tentoonstelling ‘Apeldoorn Fotostad’. Indrukwekkend en fascinerend. Het is een overmaat aan beelden, flarden van het wezenlijke en een terugkeer naar de essentie. Landschappen, portretten, vrolijkheid, verdriet en schoonheid. Het is de rijkdom aan wat fotografen hebben gezien, de bereidheid die er was om te kijken en meer dan dat. Het gaat om het aanschouwen van een mogelijke werkelijkheid, voor dat wat het is waar te nemen en hetgeen waargenomen is voor altijd stil te zetten.

Dat is het, maar voor mij is het te veel, deze overdaad voor een middag. De avant-garde heeft Apeldoorn in bezit genomen, feitelijk voor het eerst in het bestaan van deze stad en dat volstrekt onverwacht. Ooit stelde ik mezelf de vraag; ‘wat was er eerder de fotograaf of de camera’, en nu weet ik het, het was de fotograaf. De fotograaf die kijkt, die de bereidheid heeft om te zien en wil vastleggen hoe werkelijkheid er uit kan zien. Veel later kwam de de camera, maar dan alleen om te registreren van wat al gezien was.