In Beeld: textielkunstenares Attiene Gobas

Al bijna 1 jaar lang mag Attiene zichzelf ‘creatief onderneemster’ noemen. Met haar creativiteit heeft ze als doel de wereld een stukje lichter te maken. Dat klinkt misschien wat stoffig… en dat is het ook. Attiene is namelijk textielkunstenares. We blikken met haar terug op het afgelopen jaar. En gaan wat verder terug in de tijd om meer te weten te komen over haar weg hier naartoe. Om zo de cirkel compleet te maken.

Kan je ons allereerst eens vertellen waar we te gast zijn?

“We zitten hier in Gobas Ateliers. Het is onze werkplek welke verbonden is met ons huis. We werken beiden vanuit huis, daar lenen onze beroepen zich goed voor. Wanneer ik teveel lawaai met de naaimachine maak gaat de schuifdeur, die ons huis met het atelier verbindt, dicht. Er gebeurt hier altijd wel iets en dat zorgt ervoor dat ik soms even flink op moet ruimen.”

En wie ben jij?

“Ik ben iemand die vanuit haar creativiteit veel plezier haalt. Met trots kan ik zeggen dat ik van die creativiteit inmiddels ook mijn beroep heb weten te maken. Voor die tijd werkte ik met veel plezier in het onderwijs. Op een bepaald moment gebeurde er veel in mijn privé leven. Aan alle kanten werd er aan me getrokken. Het kostte me zoveel energie dat ik mezelf de vraag stelde: ‘Waarvan krijg ik energie? Wat wil ik?’. Het antwoord op die vraag kwam als vanzelf. Ik wilde door met die creativiteit.”

Maar dat is een breed begrip, wat ben je gaan doen?

“Ik startte in 2017 een kunstzinnige textielopleiding in Amsterdam. Vanuit het tekenen van intuïtieve mandala’s in combinatie met mijn textiele(kunst)werkvormen en mijn ervaring binnen het onderwijs ontstond ‘Cirkel van Stof‘. Hier help ik zowel mezelf als anderen zichzelf te ontwikkelen.”

Hoe kwam je op het idee van de geboortemandala?

“Het mandala tekenen, tekenen in een cirkel heeft mij geholpen om in mezelf te keren en te voelen na de geboorte van mijn dochter Meike. Zij is op 4 april 1998 stil geboren. Haar geboortedatum is de eerste officiële herinneringsmandala die ik gemaakt heb. Het maken van die mandala is een proces geweest van 2 jaar, durende de opleiding. Ik weet nog dat ik tegen iemand zei, terwijl haar mandala op de eindexpositie van de opleiding hing: ‘voor mij voelt de cirkel rond’. Dat voelde goed, rond en oneindig. Rond die zelfde tijd kregen we, 21 jaar na dato de kans om Meike officieel te registreren in het basisregistratie personen.”

‘Verwerken dat wat is’ staat als rode draad te lezen op je website, kan je dat eens toelichten?

“Je leeft je leven en er gebeuren soms dingen waar je geen controle over hebt. Hoe mooi je het vooraf ook uitstippelt. Onbewust komen er veel emoties los wanneer je met creativiteit bezig bent. Ik vind het interessant om daar mee bezig te zijn. Wat er gebeurt als mensen hier bij mij aan de slag gaan is erg wisselend en dat vind ik nu juist de mooiste uitdaging, kijken wat zich aandient.”

Is het het werken met textiel dat het emotioneel maakt?

“De mensen die bij me komen hebben een vraag. Ze nemen kleding mee van hun overleden dierbaren en willen hiervan een tastbare herinnering. We gaan dan dus letterlijk verder met ‘dat wat er is’ aan kleding. We kijken samen hoe we die kleding een nieuwe vorm gaan geven. Vaak is dat geen concreet plan en ontstaat het gaandeweg. We gaan een avontuur aan.”

Er zijn zoveel materialen die zich lenen tot het maken van kunst, waarom textiel?

“Omdat textiel iets is dat er is. We zijn omringt dor stoffen en textiel. Er is een duidelijke link met verlies en rouw. Wanneer er iemand overlijd is er kleding, deze gebruiken we niet meer. Maar naar een kringloop brengen willen we ook niet. De kleding is bijvoorbeeld erg versleten of heeft veel herinneringen. Het voelt goed om die kleding te transformeren, verbinden en te zien wat er met nabestaanden gebeurt.”

Zijn er ook weleens momenten waarop er niets uit je vingers komt?

“Jazeker en dan is het de kunst terug te komen in de flow. Die momenten laat ik er gewoon zijn, die zijn ergens goed voor.”

Wat is de meest bijzondere opdracht die je ooit kreeg?

“Elke opdracht is bijzonder omdat je een proces met iemand aangaat. Het gaat niet eens zozeer om het product dat je maakt. Van ieder proces groei ik.”

Dat is een prachtig antwoord. Kun je er niet één uitpikken?

“Dan ga ik jullie mee terugnemen naar de aller eerste opdracht die ik kreeg. Iemand kwam bij me met de spijkerbroeken van haar vader en het verzoek of ik daar een tas van wilde maken. Zij heeft mij met haar vraag alle vertrouwen en tijd gegeven die ik nodig had er iets heel waardevols van te maken. Tijdens het proces kreeg ik contact met mijn handen, hart en mijn onderbewuste. Die laatste geeft je zoveel tekenen en ‘hulp van boven’.

Tijdens een droom kreeg ik die hulp van haar vader. Hij toonde mij het getal 29 (zijn geboortedag) die ik in de tas zou gaan verwerken. Normaal zou ik deze datum verwerken met een los getal 2 en een losse 9. Maar het voelde niet oké in dit geval, het moest echt 29 zijn. Ik kreeg de opdracht de knopen aan de broeken te tellen en wat denk je? Bijzonder hé? Dat vind ik het mooie aan werken met gedragen kleding: ‘Ik voel bijna alsof ik dit móet doen.’”

Hoe werkt dat precies dat onderbewust zijn?

“Als ik ergens mee zit of ergens tegenaan loop, dan ga ik in de energie met mijn moeder. Ik pak dat haar rok bij me, welke ik momenteel aan het transformeren ben en ik begin. Ik begin gewoon ergens en dan komen er ineens dingen omhoog. Voor mijn gevoel is dat je onderbewuste die je inzichten geeft. Inzichten waarmee ik verder kan.”

Waarom werk je bij het maken van een mandala gemaakt met kleding van overledenen met de geboortedatum in plaats van de sterfdatum?

“Klopt, maar ook werken met een andere datum of helemaal geen datum is goed. Ik werk met cijfers en een patroon vanuit de jaarringen van een boomschijf. Omdat je onderbewuste (als je daar naar wilt luisteren) je helpt bezig te gaan met symboliek, patronen, cijfers en kleuren. Getallen hebben, net als kleuren, een bepaalde energie bij zich. Wanneer je werkt met getallen uit de geboortedatum, dan is het alsof je als vanzelf de verbinding legt met de persoon die er was. Ik vind de geboortedatum bijzonder, omdat je die dag altijd hebt gevierd.”

Kan iedereen maken wat jij maakt?

“Ik zeg ja, dat kan. Vanuit mezelf heb ik wel een bepaalde methodiek ontwikkeld. Qua opbouw en techniek. Als mensen ervoor openstaan wil ik ze deze graag leren tijdens een workshop. Bij alles wat ik maak gaat mijn eigen sausje er overheen. Ik raad mensen aan het proces vooral zelf te gaan, te doen en te ervaren. Dat kan in groepsverband of één op één.”

En is dat dan altijd een mandala/cirkel?

“Nee hoor, dat kan van alles zijn. Ik verzorg ook workshops in het maken van textielkaarten. Deze kaarten kun je kopen bij de winkel WAAR in de Marktstraat.”

Je werk hing tot voor kort in de ‘Julianakerk’. Waar zou je jouw werk ooit nog eens willen exposeren?

“Oei, ga ik dit echt uitspreken? Ja, dat ga ik doen: ik zou heel graag internationaal willen exposeren.”