In Beeld: Hermen geeft Kunstroute nieuwe impulsen

De Kunstroute van zondag 7 april verwelkomt een aantal nieuwkomers. De meest opvallende is Hermen Bomhof, de 34 jarige Apeldoorner eigenaar van tattooshop Wiseguys aan de Hoofdstraat nabij het Caterplein. Hij gunt zich nauwelijks de tijd voor een interview, maar eenmaal op z’n praatstoel is hij niet meer te stoppen. En passant praten we met een van zijn leerlingen en een vaste klant. Welkom in de wondere wereld van de tatoeage.

Hermen Bomhof. Waar hebben we die naam meer gehoord? De tatoeëerder glimlacht. ,,Mijn opa. Hij was journalist, hij schreef gedichten in het dialect. Hij trad vaak op met mijn oma Dinie. Een kunstzinnige man en tegelijk licht ontvlambaar. Wellicht heb ik het artistieke van hem meegekregen. En wat karakter betreft lijk ik sterk op hem.”

De toon is gezet. Het leven van Hermen staat geheel in het teken van de tattoo. ,,Het is meer dan alleen werken voor mij. Het is een manier leven. Een gevoel. Mijn stijl van leven. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Al heb ik door gezondheidsklachten wel wat gas teruggenomen. Ik sta ’s avonds niet meer te werken. Dat is me te zwaar. Maar ik ben wel er altijd mee bezig. Ideeën opdoen, ideeën uitwerken. En dat is niet altijd makkelijk voor de mensen om me heen.”

Twaalf was Hermen toen hij eerste tattoo zette. Een experiment op zijn eigen lijf met naalden, garen en oostindische inkt. Ook zijn vader had tatoeages, maar die was allesbehalve blij met hetgeen zijn zoontje had gedaan. ,,Mijn vader ging ervan uit dat je daardoor nooit meer een baan kon vinden. Op mij maakte dat niet zoveel indruk. Ik wist al heel jong wil ik wilde gaan doen. Ik was er echt door gefascineerd.”

Hermen zit al weer al wat jaartjes aan de Hoofdstraat. Hij noemt zichzelf volledig autodidact. ,,Maar dat is heel gewoon in deze wereld. Echte opleidingen zijn er niet. Ja, een cursusje, maar dan houdt het wel op. Je eigen lichaam is je proeftuin. En je kijkt goed hoe anderen het doen. Je gaat in de leer.Dat is onderaan beginnen met het schoonhouden van de ruimte waarin je werkt. Hygiëne is heel belangrijk in dit werk en de controles zijn streng. Terecht.”

Zelf heeft hij ook tatoeëerders opgeleid. De 26-jarige Roland is daar een voorbeeld van. Diverse keren werd hij door zijn leermeester afgewezen. Geen plek. Maar de aanhouder won. ,,Ik het begin deed ik alles behalve tattoo’s zetten. Spullen halen, schoonmaken, de telefoon beantwoorden. Maar gaandeweg begon het leerproces. Ik ben nu zelfstandig, maar ik leer nog iedere dag.”

,,Dat doe ik ook”, zegt Hermen. ,,Je raakt nooit uitgeleerd. De wereld verandert en wij veranderen mee. De grootste verandering die ik heb meegemaakt? Vrouwen en meisjes die een tattoo willen. Dat was vroeger toch wel een taboe. Nu is dat een stuk minder, al zijn er bepaalde beroepsgroepen die dat niet accepteren.”

In de voetballerij ligt dat anders. ,,David Beckham was een van de eersten. En heel zichtbaar. Jaap Stam had ook tattoo’s. Maar onder z’n shirt, die zag je niet. En zien doet volgen. Zo is het ook met trends, al zijn er ook dingen die niet veranderen. De roos, de doodskop. en teksten. Maar zware tribals (geometrische lijnen en vormen, dl) zijn toch wel uit beeld geraakt. Of een tribal boven de bil van een vrouw. Het is nu hot om een heel lichaamsdeel met hetzelfde thema te laten doen. Een arm bijvoorbeeld. Zwart-wit is heel populair. En bepaalde stijlen als de chicano (gezichten van vrouwen met de dood in hun ogen, dl). ”

Een heel lichaamsdeel. Klanten van Hermen maken er een heel project van. Neem nu Derk Postema. Hij werkt als begeleider in de gehandicaptenzorg en woont in Apeldoorn op kamers. Eens per maand komt hij naar de Hoofdstraat 161. Dan heeft hij door zuinig aan te doen zo’n 150 tot 200 euro te verteren. Hij zit al onder de tattoo’s, maar als we Derk mogen geloven is er nog plaats genoeg. Zijn rug is nu aan de beurt. En het zal nog wel een paar maandjes duren alvorens de klus is geklaard. Pijn lijden? ,,Ja het is best pijnlijk”, geeft Derk toe. ,,Maar dat heb ik er voor over. Ik wil dat mijn hele lichaam straks vol is. Waarom? Nou ik vind het heel mooi, ik kan er niets anders van maken. Heel mannelijk ook. Het zit in mijn bloed.”

Geestverwanten,. Ze treffen elkaar in de tattooshop. En op tattoo-conferenties en events zoals de KamaSutra-beurs in Utrecht. Hermen Bomhof was er afgelopen week van de partij. Maar hij heeft naar zijn zeggen meer hobby’s. Motorrijden en met vakantie gaan. Al staat dat laatste vaak geheel in het teken van de tattoo. Zo ook toen hij nog niet zo heel lang geleden naar de Antillen ging. In een mum van tijd was hij er aan het werk. Niet met zijn eigen spullen, want die hij had deze keer thuisgelaten. ,,Dan kom je bij een collega terecht en die had het hartstikke druk. Ik heb hem toen een paar dagen geholpen.”

Maar het werk valt hem soms zwaar. ,,Het is geen hobby zoals het ooit begon. Je moet nu. Ik ben ook zeker niet van plan om dit tot mijn 65-ste te doen. Ik wil in een warm land geen wonen. Niet te ver weg. Ik heb drie kinderen. Mijn vader leeft niet meer. Mijn moeder wel en ik heb een heel goed contact met haar. Mijn vader is uiteindelijk toch met een tattoo van mij de kist ingegaan. Ik denk dat hij best trots op mij zou zijn geweest. Hij ging net als mijn opa en ik z’n eigen gang. En dat zijn eerlijk gezegd niet altijd de makkelijkste mensen.”

Morgen gaat hij met een open deur en open vizier de Kunstroute tegemoet. ,,Geen idee wat ik me daarbij moet voorstellen. Ik zie wel. Ik kan alleen zeggen dat iedereen van harte welkom is en dat ze kunnen zien hoe alles hier in z’n werk gaat. De drempel is laag. Dat is toch ook de bedoeling van die Kunstroute?”

De Kunstroute begint op zondag 7 april om 13 uur en duurt tot 17 uur. Deelname is gratis. Bij onder meer CODA, ACEC, Klein Berlijn, Cafeetje van Marja en Rembrandt liggen vanaf vandaag plattegrondjes gereed. Ook te zien op de site van Apeldoorn Direct.