In Beeld: Lange dagen voor stadsslager Yilmaz

Stam, Loois, Wentzel, Krijgsman. Bekende namen van Apeldoornse slagers die ooit in de binnenstad hun vlees aanprezen. Aan de rand van het centrum is er nog maar eentje actief: de Groene Weg, voor een select publiek dat voor biologisch vlees kiest. En daaraan hangt nu eenmaal een ander prijskaartje.

Met de komst van Yilmaz Kul aan de Hofstraat wordt ook de liefhebber met een modaal budget op z’n wenken bediend. Al zal die voor beenham, metworst en speklappen zijn heil elders moeten zoeken. Varkensvlees valt nu een eenmaal niet in de categorie halal.

Eigenlijk opereerde Yilmaz al enige jaren als zelfstandige ondernemer. Maar dan wel onder de paraplu van supermarkt Meltem Plaza. Nu hij zijn eigen zaak tegenover C&A heeft geopend wil hij zich nog nadrukkelijker als kwaliteitsslager manifesteren. Kip, lam, kalf en rund maken deel uit van zijn assortiment dat later in het jaar mogelijk met vleeswaren zal worden aangevuld. Nu moeten zijn klanten het nog doen met olijven en smeuïge smeersels van cateraar Adnan Akdemir.

Die klandizie bestaat inmiddels voor zestig procent uit vleeseters van Nederlandse origine. En dat worden er naar zijn zeggen steeds meer. Yilmaz is een Koerd met een Nederlands paspoort. ,,Het is dat je naar mijn afkomst vraagt en dan krijg je eerlijk antwoord. Ik spreek zowel Turks als Koerdisch. Ik heb Turkse vrienden en Koerdische vrienden. Ik behandel iedereen gelijk. Ik heb ook klanten uit Marokko. Zij eten graag kalfsvlees. Daarnaast heb ik uiteraard Turkse klanten én mensen uit het voormalige Joegoslavië. Ik ben nog niet zo lang open en niet iedereen weet dat ik verhuisd ben. Maar over de eerste weken ben ik heel tevreden.”

Dat moet ook wel, want gaandeweg het gesprek blijkt dat Yilmaz flink in zijn winkel heeft geïnvesteerd. Hij maakt ongekend lange dagen. ,,Ik weet dat het niet goed is voor een mens, maar ik werk meer dan zeventig uur per week. Ik ben dagelijks open van negen uur ’s morgens tot zeven uur ’s avonds. Ook op zondag werk ik door, al is de winkel dan gesloten. Nee, veel vrije tijd heb ik niet. Maar ik heb altijd hard gewerkt. Ik was dertien toen ik in een slagerij in Ankara begon te werken.”

Om den brode is hij naar Nederland gekomen. ,,Officieel ben ik sinds 2009 in Nederland”, zegt met een glimlach. ,,Ik ben in Amsterdam begonnen. Toen ik hoorde dat er in een supermarkt aan de Hofstraat in Apeldoorn plaats was voor een slager ben ik hier naar toe gekomen. En daar ben ik blij om. Ik zou niet meer terug willen. Apeldoorn is een fijne en vooral rustige stad met aardige mensen. Sinds ik hier werk heb ik steeds meer Nederlandse klanten gekregen. Ze komen hier vooral voor de biefstuk, de entrecote en de ribeye. De Turkse mensen eten meer gehakt.”

Zijn familie woont in Ankara. In juni komt zijn complete gezin voor het eerst naar Nederland. Pas als zijn inmiddels volwassen kinderen daadwerkelijk uitvliegen komt zijn vrouw voorgoed over. Zowel zijn zoon (hij is onlangs afgestudeerd, maar zoekt nog naar werk) als zijn dochter zijn op universitair niveau geschoold. Zodra zij hun plek in de maatschappij hebben gevonden, kan Yilmaz het wat rustiger aan gaan doen. ,,Een andere keus heb ik niet.”

Wanneer we de hem confronteren met de economische crisis in Turkije – de lira is naar een bedenkelijk niveau afgegleden – betrekt zijn gezicht. Hij weet precies waar dat aan ligt (en aan wie) maar hij laat zich daar niet over uit. Wel legt hij uit dat het leven in Turkije door de inflatie schrikbarend duur dreigt te worden. ,,Alles wordt duurder. Dus ook het levensonderhoud en de studie van mijn kinderen”, zegt hij diplomatiek.

Voorzichtig kiest hij zijn woorden als het woord politiek valt. ,,Ik wil niemand kwetsen. Ook conservatieve mensen die hier wonen niet. Zelf ben ik een sociaaldemocraat dat mag iedereen weten. Ik ben blij dat er in Ankara een burgemeester van de oppositie is gekozen. Net als in Istanbul.” Nu die verkiezing in de grootste stad van het land ongeldig is verklaard houdt hij zijn hart vast. ,,Ik weet niet wat er gaat gebeuren, maar ik kan er slecht door slapen”, zegt hij met zachte stem.

De acties over minder vlees eten die in de media breed worden uitgemeten gaan aan slager Yilmaz voorbij. ,,Vlees is toch gezond? Er zit heel veel in. Te veel eten is niet goed. Maar dat is met alles, niet alleen met vlees. Ik wil kwaliteit brengen tegen een voor iedereen betaalbare prijs.”

,,Ik gun iedereen het beste”, gaat hij verder. Tijd om vrienden te maken in Apeldoorn heeft hij nauwelijks. Ook niet om te koken. Hij heeft zijn vaste restaurantjes waar hij eet. Zo geeft hij hoog op over een pizzeria in de Maten. ,,De pizza’s daar zijn echt heel goed.”

Tijd om te mijmeren gunt hij zich wel. Wat hij nu doet ziet hij niet alleen als investering in zijn kinderen, maar ook in zijn eigen toekomst. Want er komt een tijd dat Yilmaz zijn vrouw kan laten overkomen. Mijn grote droom is een huisje ergens op het platteland. Bij een dorpje met een stukje grond voor de dieren. Een koe voor de melk, wat lammetjes, kippen. Veel groen en bloemen. Lekker rustig. Ja, daar droom ik soms van.”