In Beeld: stadsfotograaf Sven Scholten

Was jij een vaste bezoeker van Dancetour op het Marktplein? Dan zegt de naam ‘Sven Kay’ je misschien nog wel wat. Hij won in 2009 de ‘DJ Contest’ van het evenement en mocht als jonge lokale DJ draaien als voorprogramma op het podium waar in de uren daarna grote internationale namen zouden draaien. Hij werkte daarnaast als metaallasser en draaide in z’n vrije tijd op feesten als ‘Deciliters’. En nu? Nu, 10 jaar later, is Sven ‘onze stadsfotograaf’. Sinds augustus 2019 is Sven Scholten, zoals hij echt heet, dé stadsfotograaf van de gemeente Apeldoorn. Tot 2021 mag hij deze titel dragen en met zijn fotografie Apeldoorn een beetje mooier maken. De afgelopen weken zag je zijn naam regelmatig bij ons langskomen in de miniserie ‘Beeldtaal‘.

Je bent nu zo’n 8 maanden stadsfotograaf. Hoe is dat eigenlijk begonnen?

„De gemeente startte hiervoor een soort online poll met de vraag wie de nieuwe stadsfotograaf moest worden. Daarop konden de mensen reageren. Blijkbaar hadden er genoeg Sven Scholten gezegd. De benoemingscommissie kon zich daar blijkbaar ook in vinden en dus ben ik toen unaniem verkozen tot de nieuwe stadsfotograaf als opvolger van Medea Huisman. Ik had het 2 jaar geleden ook al gehoopt, maar toen was ik er eigenlijk nog niet klaar voor. Nu kwam het voor mij eigenlijk op een ideaal moment. Ik was juist op zoek naar een project waarin ik meer vrij werk zou kunnen doen.”

Met de mini serie Beeldtaal geven jij en Herman Kattemölle jullie kijk op de coronacrisis. Wat is daarin voor jou belangrijk?

„Omdat ik nu een soort van werkloos ben, alhoewel ik nog wel zat te doen heb met alle randverschijnselen, achterstallig onderhoud en dergelijke, is het toch een hele bizarre en interessante tijd. Ik dacht ‘daar moet ik toch wat mee’, maar ik had geen idee hoe ik dat moest invullen. Op een dag ben ik gewoon maar begonnen. Het fotograferen van crisishelden voelde al snel als krantenfotografie en als reclame maken voor bedrijven, wat niet helemaal goed voelde.

Volgens mij moest ik maar gewoon met mijn camera door de stad gaan lopen en alles fotografen waarvan ik dacht dat het interessant was. Zo is het eigenlijk van start gegaan. Ondertussen heb ik een band opgebouwd met Herman Kattemölle, de stadsdichter; het klikt gewoon. En ik heb hem gevraagd of hij een woordje kon schrijven bij mijn foto’s. Ik was bijna verleerd om op zo’n spontane manier te fotograferen. Wat mij betreft gaan we hier nog wel even mee door, zonder tijdsdruk.”

Wat kunnen we nog van je verwachten de komende tijden?

„Ik ben sowieso begonnen met ‘Mooi volk’, daar heb je vast wel wat van meegekregen. Ik ga dan eigenlijk de straat op en het dorp in met mijn analoge camera op zoek naar mooi volk. Ik probeer in de spontaniteit te werken, maar dat lukt niet altijd. Mensen zijn een beetje bang geworden voor fotografie. Laatst was in een dorpje waar het absoluut onmogelijk was. Mij spontane benadering werkte absoluut niet. Ik ben altijd op zoek naar mensen die me op de een of andere manier intrigeren. Waarbij ik me echt richt op de dorpen. Ik ga altijd op pad met een analoog rolletje van 12 foto’s. Aan een beeld of vier / vijf heb ik genoeg. De ambitie was om zelf ook te ontwikkelen en af te drukken, maar ik heb een jongen gevonden in Arnhem die dat voor mij doet, helaas heb ik niemand in Apeldoorn kunnen vinden.”

Wanneer werd je gegrepen door de fotografie?

„Dat is eigenlijk gebeurd in 2013, ik ben toen afgereisd naar Nieuw-Zeeland. Ik werkte daarvoor hier in Nederland in de werktuigbouwkunde. Dat heb ik 8 jaar lang gedaan en ik voelde me eigenlijk niet echt op mijn plek. Het was gewoon heel zwaar werk en iets vrat aan me, het was niet zoals het zou moeten zijn. Volgens mij moest ik maar eens gaan reizen. Ik wilde een ticket boeken naar een land zo ver mogelijk hiervandaan en ben ik voor 3 maanden naar Nieuw-Zeeland gegaan. Ik zat op dat moment ‘in between jobs’, maar had al wel een nieuwe baan bij de ambachtelijke smederij Averink.

Tijdens het reizen, ik had tevoren een instap spiegelreflex cameraatje gekocht, ben ik gaan fotograferen. Ik vond dat zo leuk en interessant. Dat ik die beelden mee naar huis kon nemen en aan mijn vrienden kon laten zien; vond ik echt geweldig. Maar van het hoe en wat had ik nog geen idee. Ik ben de deeltijd basisopleiding gaan doen bij de Fotovakschool en dat vond ik echt gaaf. Ik deejayde al zo’n 15 jaar in Apeldoorn en omstreken. In die tijd ging ik fotootjes online zetten, ik ging vrienden van mij portretteren. De techniek ging mij best wel makkelijk af, zodat ik al snel creatief bezig kon zijn.”

Heb je je nog verder laten opleiden in het vak Fotografie?

„Na de basisopleiding ben ik de vakopleiding ingerold, waarin ze je opleiden tot vakfotograaf. Daar vloog ik gewoon doorheen en die heb ik ook cum laude afgerond. In die periode van 2,5 jaar is bij mij het gevoel gaan groeien ‘dit is wat ik wil en waar ik gelukkig van word’. En waar ik avontuur in beleef. Als ik de techniek beheers, dan red ik me met de rest wel.”

Je hebt de samenwerking gevonden met de stadsdichter Herman Kattemölle. Wat bindt jullie? Wat willen jullie vertellen?

„Voorlopig is het nog, ik heb een fotootje gemaakt en Herman maakt er een tekstje bij. We zijn nog maar net begonnen. Ik de toekomst kan het natuurlijk ook andersom gaan gebeuren. Het lijkt me leuk als hij een keer met een gedicht komt, waar ik dan een beeld bij ga zoeken. Op persoonlijk vlak matchen we heel goed. De klik is er, een goede basis voor een leuke samenwerking.”

Heb je nog beroemde voorbeelden uit de wereld van de fotografie?

„Jazeker. Dat begon eigenlijk al heel dicht bij huis, in Epe, Martin Hogeboom; portret- en reclamefotograaf. Zijn manier van fotograferen vond ik heel interessant. Hij maakt goeie composities en kan met mooi lichtgebruik en met veel kleur een fris, knallend beeld maken. Daar is het mee begonnen en ik kan je nog wel 100 namen noemen. Reclamefotograaf Ruud Baan spreekt me heel erg aan, buiten het reclamewerk zijn er voor mij 2 grootheden die mij enorm inspireren, Stephan van Vleteren en Anton Corbijn.”

Wat is de directe impact voor jou van de coronacrisis? Ligt nu bijna alles stil? Heb je nog inkomen in deze tijd van crisis?

„Ja, het ligt op z’n gat. Alles wat gepland was, is allemaal op de lange baan geschoven of geannuleerd. We moeten maar even zien hoe dat gaat lopen. Ik ben het absoluut eens met de maatregelen. Ik ga het hele land door en kom met heel veel mensen in contact. Omzet is leuk, maar gezondheid gaat voor. Het is iets wat je moet accepteren. Misschien is het ook een mooie tijd van bezinning en tot rust komen.”

Als de coronacrisis voorbij is, wat zijn dan je toekomstdromen?

„Waar ik ontzettend gelukkig van word is conceptuele fotografie. Goed doordachte reclame op bijvoorbeeld bushokjes. Verder gaan met mijn project ‘Mooi volk’ en ik vind dat het zijn van stadsfotograaf een mooie kans geeft om wat meer over mezelf te ontdekken op het gebied van vrij werk. Of zoals Stephan van Vleteren een hele serie maken over een bepaald onderwerp en daarvan prints verkopen of een fotoboek maken.”

Op welke manieren kunnen de lezers kennis maken met je werk?

„Online op de Stadsfotograaf-site, die linkt door naar ‘Mooi volk’, op Facebook en op Instagram als stadsfotograaf en m’n eigen account. Instagram vind ik een heel fijn platform. Ik link alles door naar Facebook. En de site van Apeldoorn Photo linkt ook naar de stadsfotograaf.”