Mannen in de mode: Peter Rijkers

Peter Rijkers geeft samen met zijn vrouw Karin (geboren Oxener) leiding aan drie schoenenzaken en een webshop. Aan de Loseweg is de hoofdvestiging, de filialen bevinden zich in de Mariastraat. Rijkers maakte in 2011 en 2012 zowel zakelijk als privé een crisis mee. Net als zijn bedrijf is ook hij weer helemaal de oude.

Hoe kom je in de schoenenbranche terecht?
,,Ik heb altijd wel iets met schoenen gehad. Ik heb  commerciële economie gedaan aan de HEAO in Enschede en ben als geboren Brabander in Moergestel gaan werken. Daar had je twee grote schoenenfabrikanten. De AvanG  van Ad Van Gils en Van Bommel. Ik ben voor het toen grotere AvanG gaan werken. Na verloop van tijd werd ik klaargestoomd om Ad van Gils als commercieel directeur op te volgen. Dat is er niet van gekomen. Ik wilde uiteindelijk weg. Wat anders. Bij Ricoh, printers. Dat was niet zo’n gelukkige keuze. Ik miste toch de schoenen.’’

En verder?
,,Bij AvanG had ik mijn latere vrouw Karin Oxener leren kennen. Zij kwam daar als vertegenwoordiger. Een knappe dame, en het klikte. Maar de winkel in Apeldoorn was nog helemaal niet in beeld. Noch zij, noch ik wilde uit Brabant weg. Ik ben uiteindelijk via Utrecht toch in Apeldoorn terecht gekomen. Ik zou in Utrecht een schoenenwinkel overnemen, maar er was geen klik. Ik was intussen getrouwd en mijn schoonpa vond het  toch eens tijd om met ons te praten. Karin’s broer had geen ambitie om de zaak over te nemen. Mijn schoonpa was de derde generatie Oxener. En Karin dus de vierde. Ik had intussen het retailen ontdekt. En vond het wel spannend. Uiteindelijk hebben we in 2002 voor Apeldoorn gekozen.’’

Wat deden jullie anders dan Oxener sr?
,,Twee dingen. We zijn meteen het klantenbestand gaan automatiseren. En we hebben samenwerking met Van Bommel gezocht. Van Bommel was succesvol en had AvanG intussen overgenomen. Ik kende iedereen in de branche en Van Bommel in het bijzonder. Zo kwam er in onze winkel een shop in een shop. Verder zijn we onze klanten echt gaan pamperen. Service bieden. En dat doen we nog. Een bestelling voor vier uur wordt ’s avonds voor achten afgeleverd. Aan huis.’’

Nog meer?
,,We maakten een ongekende groei door. Zowel aan de Mariastraat waar we al een pandje hadden als aan de Loseweg. Dat pandje aan de Mariastraat werd een pand van drie keer zo groot. Er kwam nog een winkel bij en aan de Loseweg breidden we met 20 procent uit. De ambitie was er om onze vleugels naar Deventer en Zwolle uit te slaan.’’

Dat kwam er niet van. De crisis?
,,Niet alleen. Een combinatie van een burn-out èn de crisis. Ik neem het nu ik terugkijk mezelf kwalijk dat ik niet goed op de crisis heb geanticipeerd. Persoonlijk kreeg ik een behoorlijke dreun na een flow van werken, werken en nog eens werken en de zakelijke crisis maakte dat er niet beter op. We dachten kort daarvoor nog aan een vierde filiaal. Om dat te bereiken hadden we in 2011 moeten plussen, maar in plaats daarvan kwamen we dik in de min. En dan praat ik over tonnen. En dat zette het jaar daarop nog eens door. Ik was echt ziek, maar ook nog wel ondernemer. Om de winkels en een deel van het personeel overeind te houden moesten we mensen ontslaan. Een andere keuze was er niet. Ik vond mezelf niet meer eerlijk, niet meer rechtvaardig. Het voelde als snijden in je familie. Saneren. Waaronder iemand die hier veertig jaar heeft gewerkt. Het moest. Er was geen alternatief.’’

Hoe is het anno 2016?
,,We zitten al weer drie jaar in de comfortzone.  Na saneren kwam de periode van weer opbouwen. Ook in de crisis was er een stevige basis om door te gaan. Maar het is me niet in de koude kleren gaan zitten. Natuurlijk hebben we ervan geleerd. We hebben de juiste maatregelen genomen. Nee, naar een andere stad uitbreiden doen we niet. Apeldoorn is het hart van ons verzorgingsgebied met een straal van pakweg 30 kilometer. Wij zijn hier geworteld. Oxener heeft een geschiedenis. Zo zijn er meer zaken. Je ziet dat de local heroes een groei doormaken. Mensen kennen je. Dat voelt vertrouwd.’’

En jullie kennen je mensen?
,,Zeker. Ons klantenbestand is breed. Wij zijn er voor vijftig procent voor de Apeldoorner tussen de 45 en de 50-plus, hoger opgeleid met een bovengemiddeld inkomen. Maar we zijn er ook voor de gewone, gemiddelde Apeldoorner.  Mensen die iets met Oxener hebben, die weten dat goede schoenen ook een stukje gezondheid inhoudt. Ook die mensen zien we terug. Wat minder dan bovengenoemde groep, maar toch. We zijn er echt niet alleen voor mensen met een dikke portemonnee. Wel is het zo dat vrouwen voor 60 procent en mannen voor 40 procent de omzet bepalen. Vrouwen kopen nu eenmaal vaker schoenen dan mannen. ’’

Hoe volg je de trends trends?
,,Veel reizen. Op pad gaan met Karin. Naar steden als Amsterdam, Berlijn, Parijs, Düsseldorf, Brussel en Londen. Ook met onze inkoopcombinatie waarbij dertien aandeelhouders zijn aangesloten. We bekijken winkels en schoenen. En dan zijn er de beursbezoeken.’’

En privé?
,,We gaan graag naar Italië. Een echt schoenenland. Ik kan niet ontkennen dat de zaak toch meegaat op reis. Het is wel mijn leven, ja. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed.”

Trek je die schoenen dan wel eens uit? Met andere woorden: Is er voor jou nog leven buiten de schoenenbranche?
,,Natuurlijk wel.  We hebben twee kinderen. Van 13 en 10. We gaan heerlijk op vakantie met ons viertjes. Ik ga graag uit eten, met vrienden een borrel drinken en met de familie dingen doen.’’

Dient de vijfde generatie met Oxener-bloed zich inmiddels aan?
,,Ik zou het wel leuk vinden. Maar dan moet het echt wel uit hunzelf komen. We zullen zien of het ooit zover komt.’’