Mannen in de mode: Edward van Laar

Edward van Laar bestiert al jaren een kapsalon in Ugchelen.  Hij verkiest het dorp boven de nabije stad waar hij vandaan komt.

Waarom voor het kappersvak gekozen?

,,Ik ben er min of meer ingerold. Na het Christelijk Lyceum wilde ik Engels-geschiedenis gaan studeren maar werd niet ingeloot. Vrienden van mijn ouders hadden in Kerschoten een kapsalon. Daarnaast had ik altijd wel belangstelling voor mode gehad. In een vlaag van verstandsverbijstering ben in 1977 de kappersopleiding gaan volgen en daarna het vak ingegaan. In 1982 ben ik hier in Ugchelen voor mezelf begonnen.’’

Apeldoorn niet interessanter?

,,Ongeveer veertig procent van mijn klanten komt uit Apeldoorn. Ik zit liever in een dorp dan in een stad waar je als kapper meer binnen-lopertjes krijgt. In een dorp als Ugchelen ben je in staat een band met je klanten op te bouwen. Ik heb nu kinderen van klanten die als kind al in de salon kwamen. Daaraan merk je ook dat je ouder wordt. De keuze voor Ugchelen is heel bewust geweest. Makkelijk bereikbaar, gratis parkeren, ook nu nog en de gemoedelijkheid. Ook met de middenstanders om je heen.’’

Lopen we achter op de grote steden in de Randstad?

,,We zijn meer volgers dan trendsetters, dat is duidelijk. Maar ook hier verandert de mode. Toen ik begon was het tijdperk van het watergolven zo’n beetje voorbij. Knippen en föhnen kwam daarvoor in de plaats. Het waren jaren van wat we big hair noemen. Hoge kapsels. Permanenten is helemaal verdwenen. Acht van de tien klanten laten nu hun haar kleuren. De mode verandert twee keer per jaar. Ik zeg altijd wat vandaag mode is, is morgen weer verouderd. ‘’

Waar moet een goed kapsel aan voldoen?

,,Het belangrijkste is dat de klant er zich goed bij voelt. Dat hij of zij zich er in herkent. Dat het bij de persoon past en dat de persoonlijkheid er duidelijk in voren komt. Je moet er happy mee zijn.’’

U zei hij of zij.

,,Ja het is hier een gemengd bedrijf zoals we dat noemen. Zo’n dertig procent zijn heren. Die zijn in de regel wat behoudender dan de dames. Maar ze zijn ook trouwer. Een vrouw gaat ook wel eens met een vriendin mee als die tegen haar zegt: kom nou eens mee naar mijn kapper. De dames zijn modegevoeliger.’’

Hoe blijft u op de hoogte van alle trends?

,,We gaan één keer per jaar met ons team naar de vakbeurs in Rotterdam. Daarnaast heb je de vakbladen, er zijn veel shows en demonstraties in het land en je hebt je contacten met de firma’s waarmee je zaken doet. Ze bieden cursussen aan. Er komen altijd weer nieuwe producten op de markt waarmee je moet leren werken. Daar heb je mee te maken. Dat verandert sterk. En dan is er nog de vakorganisatie, de Algemene Kappers organisatie die je op de hoogte houdt. ‘’

Hoeveel mensen heeft u in dienst?

,,Zeven parttimers. Die werken allen drie dagen per week. Het verloop is klein. Er zijn mensen die hier al heel lang werken. 34, 32 jaar, 18 jaar. De jongste twee werken hier 7 en 3 jaar. We werken op afspraak en vrijwel iedere klant heeft zo zijn voorkeur voor een kapster. Dat is gelijkelijk verdeeld, ja.’’

Zeven parttimers. Vrouwen. Krijgt u daar geen grijze haren van?

,,Geen grijs haar. Je moet er wel bij blijven. Het team is de belangrijkste factor van je bedrijf. Als eentje het niet naar de zin heeft, dan krijgt dat meteen z’n weerslag. Ik ben zeg maar de Haarlemmerolie tussen de dames. Het moet niet zo zijn dat de een een week lang niet met de ander praat. Kleine dingen kunnen grote gevolgen hebben. Als ik een enkele keer iets merk, dan praten we dat snel de wereld uit. ‘’

Is het kappersvak conjunctuurgevoelig?

,,De crisis was wel voelbaar. Ik wil niet zeggen dat het bezoek aan de kapper de sluitpost van de begroting is geworden, maar het wordt nu er sprake is van herstel is niet meer zoals het was. De tijden dat een vrouw een keer per week naar de kapper ging zijn al wat langer voorbij. Maar er wordt nu wel weer wat meer uitgegeven aan shampoo, gel, haarlak of een crèmespoeling en dergelijke. Maar in de tijden van de crisis gingen velen niet om de zes maar om de acht weken naar de kapper. Daarin is een zekere gewenning opgetreden.’’

Beroemde klanten?

,,Zeker tijdens het Zomerfeest in Ugchelen. Dan komen de artiesten hier vaak bij elkaar. Nick en Simon, Glennis Grace en zo zijn er nog wel een paar. Wat Apeldoorners betreft Tom van Zevenbergen en Harry Vesseur. En Jack af en toe. Ik had wel de beroemdste vrouw van Ugchelen als klant. Ze is niet zo lang geleden overleden en 105 jaar geworden. Tot op het laatst kwam ze hier zelfstandig naar toe.’’

Kapt u ook buiten de openingstijden?

,,Nee. Maar we komen wel bij onze klanten thuis als ze niet in staat zijn naar de kapsalon te komen. Denk daarbij aan ziekte. Je ziet elkaar in goede tijden, dus ook in minder goede. Verder hebben we in de verzorgingstehuizen Loohof en Sprengenhof een kapsalon ingericht waar we één keer per week aanwezig zijn. Tegen een heel klein tarief. We hebben ook klanten van Villa Reva en Randerode.’’

Wanneer zat u figuurlijk zelf met de handen in het haar?

,,Dat was drie jaar geleden toen bij mij longkanker werd ontdekt. Dat heeft zowel privé als zakelijk een enorme impact op je en op je omgeving. Ik behoor tot de 14 procent die de ziekte tot nu toe heeft overleefd. Ik ben er nog. En het gaat goed met me, al is er natuurlijk wel wat met mijn lichaam gebeurd. Ik blijf natuurlijk nog steeds onder scherpe controle. Maar ik ben er nog en dat wil ik graag zo houden. Ik was geen grote roker, nee, maar ik ben er uiteraard wel helemaal mee gestopt.’’

Ooit aan stoppen gedacht?

,,Nee. Ik ben een mensenmens. Hou ervan om onder de mensen te zijn en om te gaan met mijn team. Het houdt me jong. Ik moet er niet aan denken om thuis te zitten. Ik zou niet weten wat ik moest doen.’’

Nog wensen?

,,Ik ben gelukkig zoals het nu gaat. Ik tel mijn zegeningen. Ik heb door mijn ziekte geleerd te relativeren. Gewone dingen krijgen een extra lading. Ik vind het bijvoorbeeld heerlijk om lang te tafelen met mijn vrouw en kinderen.’’