Vrouwen in de horeca: Uschi Atia

Aan de van Kinsbergenstraat 19 zwaait Uschi Atia al 33 jaar de scepter over het grillrestaurant Shalom. Samen met haar man Moris die in 1981 deze zaak begon. Moris komt uit Egypte. Hij behoort tot de Koptische Kerk. Kopten (Christenen) behoren tot een minderheid in dat land.

Hoe is het allemaal begonnen?

,,Ik kwam een broodje eten. Mijn broer en ik gingen altijd tennissen op woensdag en hij zei : ‘Usch, als we klaar zijn, dan neem ik je mee naar een broodjeszaak. Daar mag je je broodje eten met je vingers. Dat was bij mijn moeder ‘not done’. Ik werkte bij bouwbedrijf Paul en kwam eigenlijk regelmatig hier. En ben blijven plakken. Het was gewoon goed.”

Er bloeide wat moois op?

,,Moris en ik hebben heel veel gepraat, over alles. We zijn eigenlijk binnen een het jaar getrouwd. Niet omdat het moest, maar omdat het kon; het klikte. We zijn allebei Christen, dan ga je dus trouwen en niet samenwonen. Ik wilde heel graag voor God in de Koptische kerk trouwen. Dat was in Amsterdam, toen nog op de Keizersgracht, er zat een klooster met een Koptische kerk. Eén keer in de drie maanden kon dat toen. Nu hebben ze zelf een eigen kerk. Amsterdam is wel mijn kerk.”

Wat is er in die afgelopen ruim dertig jaar veranderd, het interieur niet veel, geloof ik?

,,Nee, dat is eigenlijk ook een beetje de kracht. Mensen die twintig jaar geleden kwamen, die zien ons nog steeds, maar dan met de rimpeltjes erbij. We hebben kleintjes groot zien worden. Dat zijn nu veertigers en die komen weer terug en die blijven ook komen en daardoor zitten we hier ook nog steeds, door onze trouwe gasten. Het publiek waardeert ons eten. We hebben gewoon vlees, van T-bone steak, steak op de barbecue tot broodje kaas en shoarma. We zijn tevreden met wat we hebben. Het mag wel drukker, ben ik het helemaal mee eens. Ondanks alles, dat wat we krijgen en wat als gasten binnenkomt, dan zeg ik toch altijd wel van ‘Dank je’ (met een vingerwijzing naar het plafond).”

Welke rol speelt Egypte nog in jullie bestaan?

,,Het is half om half. Misschien dat ik het zelfs nog meer heb dan Moris zelf. Maar ik heb soms echt heimwee naar Egypte. En ik ben toch wel een Nederlandse meid. Wij verblijven in Hurghada. Daar gaan we altijd heen op vakantie. Heerlijk. Cairo, daar wil ik dood nog niet liggen. Vreselijk, maar ik vind Amsterdam al te druk.”

Is de situatie in Egypte wel stabiel genoeg voor toeristen?

,,Ik heb daar nog nooit iets vervelends meegemaakt. Er zijn voor mij geen belemmeringen om daar naartoe te gaan. Met uitzondering van de revolutie. Je kon er niet overal veilig reizen. Moris is Christen en je moet het gevaar niet opzoeken. Mjn dochter woont er ook. Familieband is het belangrijkste wat er is.”

Kerkbezoek in Amsterdam, komt dat er nog van?

,,Als ik niet te moe ben proberen we dat zo vaak mogelijk te doen, maar je bent wel even bezig in de Koptische kerk. Je krijgt er heel veel energie van. Ik kan ook niet wachten om op vakantie te gaan. Dan heb ik wat meer mogelijkheid om naar de kerk te gaan. Ik vind dat heerlijk.”

Kijkend naar tegenvallers en problemen, ook die hebben jullie gehad, toch? De hersenbloeding van Moris is zeker zo’n gebeurtenis.

,,Dat is nu drie jaar geleden, een dag voor Prinsennacht. Toen wij naar het ziekenhuis gingen zei de arts, ‘Houd er maar rekening mee dat dit niet goed komt.’ Twee keer over 48 uur moest je wachten, maar ja, de zaak gaat door. Dus we hebben gewerkt en iedereen van ‘He, waar is Moris?’ , ‘Ja die is op vakantie’, want je gaat ook niet gasten hun avond verpesten. Hij is goed hersteld. Maar hij is wat sneller moe. Daarom is hij nu ook naar Egypte. Even eruit om bij te tanken.”

Hoe zwaar is een nachtzaak als die van jullie?

,,Op de maandag, de dinsdag en de woensdag ben ik oppas-oma, dus dan ben ik er om 8 uur uit. Nu is het een beetje zwaar omdat Moris op vakantie is en neem ik zijn werktijden en taken over.”

Staan er ook toppers op jullie kaart?

,,Nee, zijn er niet echt. Het is zelfs zo dat ik heel vaak te horen krijg dat mensen zeggen van ‘He Usch, wat is lekker?’ en dat ik zeg ‘Oke, zal ik wat lekkers voor jullie maken’. Daar spreekt vertrouwen uit en dat is leuk. De ene keer gooi ik kip op de grill of lamsgehakt. Onze shoarma maken we zelf. Alles eigenlijk, ook de sauzen. Het is wat meer werk, maar mensen komen ervoor.”

Concurrentie?

,,Ik zie anderen niet als concurrenten, maar als con-collega’s. Ons straatje is zo gezellig. Ik ben een van de initiatiefnemers van ’t Proefstraatje. Ik ben trots op het straatje. Dankbaar ook. Als het maar niet leeg staat, leegstand is altijd fout.’’

Hoe kijk je naar de toekomst?

,,De toekomst is een heikel punt. Ook ik ben heel erg ziek geweest en weet niet of er een toekomst is. Ik bekijk alles bij de dag. Het pand is van onszelf, we wonen hierboven en de kinderen zijn goed terecht gekomen ondanks het gemis van een tuin. We hebben hier maar een klein balkonnetje.”