De Gemeenteraad: een Beierse stamtafel?

Een “Stammtisch” is een in Beieren veel voorkomend verschijnsel. Stamgasten (De Raadsleden) kennen het bedienend personeel (het College) en de andere stamgasten bij de voornaam. Omgekeerd weet het personeel (het College) wat de klant verlangt.
Het lidmaatschap van een stamtafel is gebonden aan een hoge sociale status en je krijgt er subsidie voor. Je moet trouwens als deelnemer aan de “Stammtisch” wel gekozen worden.

Een tijdje geleden heb ik eens de gesprekken aan zo’n stamtafel (Raadszaal) beluisterd. En – eerlijk gezegd – viel mij het intellectuele nivo een beetje tegen. Partij van de D vond dat het traditionele eieren gooien in de huidige tijd niet meer kon. De andere gasten vroegen aan Partij of hij te veel gedronken had, immers, zo’n belangrijk onderwerp was het toch ook weer niet. Er vielen woorden als niet-opportuun, zonde van de tijd, er zijn belangrijkere zaken, te onzinnig om serieus te bespreken. Zelfs de ober (de Burgermeester) bemoeide zich er mee.

Wat mij opviel was de gretigheid waarmee men met stemverheffing en emotionele houding zich zelf een spiegel voorhield. Immers wat men Partij van de D verweet deed men zelf.

Bonnie ten D sneed vervolgens een ander onderwerp aan, of de stamgasten – in plaats van een uitgebreid gesprek met hoor en wederhoor – niet konden twitteren met het personeel (het College). De stamgasten vonden dit een briljant voorstel. Vooral de kracht die uitgaat van slechts 140 leestekens (dus zonder mitsen en maren) had sympathie. Het personeel zelf was het er niet mee eens, dus dit voorstel heeft het niet gehaald.

Ik heb uiteindelijk de stamtafel verlaten en ben gaan zitten op mijn vaste plek. Aan de hoek van de bar, met een goed uitzicht op alles, mijn vaste plek om alles te observeren. Wel een illusie armer en de prangende vraag of die subsidie, onkostenvergoeding en een gratis parkeerplaats voor de stamtafel wel goed besteed wordt.