NRC: ‘gemeente ondermijnt jeugdzorg’

Op 5 november jl. verscheen er een artikel in NRC. De gemeente zou te veel op de stoel van de jeugdhulpverlener gaan zitten en daardoor de jeugdzorg ondermijnen. D66 is benieuwd naar de situatie in Apeldoorn en stelt hierover vragen aan het college.

Wat stond er in het artikel?

Kinderen er weer bovenop helpen is sinds 1 januari 2015 een taak van de gemeente. Inmiddels hebben we veel ervaringen opgedaan met het dossier. Veel gaat goed, maar op zaterdag 5 november verscheen een artikel in NRC dat aanleiding geeft tot zorgen. Gemeenten zouden op de stoel van de jeugdhulpverlener gaan zitten en zich inhoudelijk te veel met haar specialistische taak bemoeien. Dit soms tegen het belang van het kind en de wil van gekwalificeerde jeugdpsychiaters en jeugdpsychologen in.

Wat ook uit de berichtgeving blijkt, is dat sommige gemeenten beperkingen stellen aan het toekennen van extra geld aan jeugdpsychiaters. Zo legt gemeente Utrecht de voorwaarde op dat een jeugdpsychiater pas geld krijgt wanneer er een intakegesprek wordt gevoerd samen met een medewerker van het wijkteam. Behandelaars zouden kritiek verzwijgen, uit angst geld mis te lopen.

Waarom vindt D66 dit zo belangrijk?

D66 is bang dat de problemen van deze kinderen in de tussentijd groeien en zij uiteindelijk zwaardere zorg nodig hebben. Een voorbeeld: gemeenten zouden specialisten vragen of de behandeling van een kind na 12 sessies echt niet kan stoppen. Dit bericht leidt bij D66 tot zorgen. “De zorg voor kinderen en hun ouders kan op deze manier een afweging worden tussen financiële besparing en noodzakelijke zorg voor het zieke kind” aldus Paula Donswijk-Bot, die de vragen aanhangig maakt bij het college.

Welke vragen stelt D66?

D66 stelt naar aanleiding van de berichtgeving de volgende vragen aan het college:

1. Is het college op de hoogte van de berichtgeving zoals hierboven vermeld?
2. Wat is de mening van het college over het feit dat er direct gestuurd zou worden op een zo laag mogelijk aantal verwijzingen, omdat dit ‘kostentechnisch’ beter uitkomt?
3. Wat is de mening van het college over het dilemma dat de specialisten schetsen aangaande ouders, die door de wijziging van financieringsstromen, minder keuzevrijheid hebben en hierdoor feitelijk geen andere mogelijkheden hebben voor behandeling van hun kind dan de door de gemeente voorgeschreven werkwijze
4. Zijn er gevallen bekend van kinderen die door niet tijdige herkenning van de problematiek onnodig lang moeten wachten op passende hulp?
5. Herkent het college zich in de casuïstiek aangehaald in betreffende artikel, waar kinderen die specialistisch jeugdpsychiatrische of jeugdpsychologische hulp nodig hebben te lang blijven hangen in het eerstelijns circuit en als gevolg daarvan met spoed uit huis geplaatst moeten worden omdat hierdoor een onhoudbare situatie ontstaat?
6. Is het college het met D66 eens dat een ziek kind dat afhankelijk is van medische hulp, die ook zo snel mogelijk moet krijgen en niet afhankelijk mag worden gesteld van budgetsystematiek?
7. Is er in Apeldoorn ook sprake van een ‘gecombineerde intake’? M.a.w.: heeft het college ook geld toegezegd aan jeugdpsychiaters onder de voorwaarde dat er een medewerker van het sociaal wijkteam, dan wel een medewerker van het CJG, deelneemt aan het intakegesprek?

7a. Zo ja, in hoeverre is de verantwoordelijkheid en autonomie van de specialist voor het zelfstandig nemen van medische beslissingen gewaarborgd?

7b. Zo ja, in hoeverre is daarbij de privacy van ouders en kinderen gewaarborgd?

8. In hoeverre is de kans aanwezig dat binnen sociale wijkteams, dan wel het CJG psychiatrische problematiek bij een kind niet als zodanig wordt herkend, waardoor doorverwijzing naar de juiste hulpverlener niet plaatsvindt of onnodig veel tijd kost?

Paula Donswijk-Bot

Fractievoorzitter D66 Apeldoorn