Reaguurders

Eenmaal terug in de flakkering van de eigen haard, kropen deze individuen achter hun eigen computer, zich bedienend van schuilnamen om op allerhande blogs gif te spuiten. Ze spuwden bevolkingsgroepen in de smoel, jongleerden met schuttingtaal, richtten hun grofbekkerij desnoods met begeleidende bedreigingen naar mensen wier mening het gevolg is van het feit te hebben nagedacht. Maar in de fysiek tastbare realiteit waren zij kopjes zonder tekstballon.
(Citaat uit “De Intrede van Christus in Brussel” van Dimitri Verhulst)

Het woord reaguurder kende ik tot voor kort niet. Een voorlichter van de gemeente gebruikte deze term. De stelling van deze ambtenaar was dat ApeldoornDirect alleen een succes kan worden dankzij reaguurders, mensen die vuil spuiten en anoniem willen blijven. Dit internetforum lezend is er geen herkenning in deze boute stelling. Er zijn kritische artikelen, maar niet scheldend of trappend; enkele reacties zijn fel, maar zelden beledigend.

Er zijn mensen met een mening, een mening die gevormd is door gebeurtenissen, raadsenquêtes, persoonlijke aanvaringen in het ambtelijke apparaat. Bij enkelen (of te veel?) is het vertrouwen in de overheid niet optimaal. Dat mag, zolang er eerlijke vragen worden gesteld. In een enkel geval wordt een wethouder bij naam genoemd. Zelden persoonlijk, vaker inzake een specifiek beleid. Wethouders zijn publieke figuren die doorlopend in de belangstelling staan; dat is inherent aan de functie. Door deze zelfgekozen publieke functie kun je ook de andere kant belichten dan alleen het vrolijke van lintjes knippen en speelstoestellen ‘inwerken’…

Op ApeldoornDirect zijn trouwens ook veel vrolijke columns over persoonlijke gebeurtenissen, een prachtig concert, de opening van een tentoonstelling of de positieve dingen van een bloemkoolwijk, dus niet alleen die van reaguurders.

ApeldoornDirect is gegroeid tot een volwassen forum met een veelzijdigheid aan blogs, van cultuur via huisvlijtschrijfsels tot de harde politiek. En – niet te vergeten – de agenda, compleet en inzichtelijk. Veel Huis-aan-Huisbladen kunnen er ‘een puntje’ aan zuigen. De Stentor kun je niet missen voor het actuele nieuws en de achtergrondartikelen; dit forum heeft een andere invalshoek maar is net zo beleefd als de Stentor. Via de reactiemogelijkheid is er altijd de kans tot wederhoor (een journalistieke vereiste).

Over de Stentor: laatst sprak ik een journalist (ik zeg niet wie) en vertelde hem dat een ex-wethouder mij boos aankeek en niet wilde praten na een kritisch artikel (de naam van de wethouder vertel ik ook niet). “Oh die”, zei de journalist. “Als ik een keer een kritisch artikel schrijf over zijn beleid, spreekt hij mij weken niet.” Deze houding was een eyeopener. Mogelijk is dat de houding van velen in de politiek (en dus ook van de voorlichters). Geen kritiek graag, alleen maar goede verhalen. Straks bij de verkiezingen zijn wij weer deemoedig. Tot die tijd zijn we een sekte: wie niet voor ons is, is tegen ons. Moest ik even kwijt.

(StrangeArt is de avatarnaam van Roelof Rump.)