Ergens gelezen: “De gemeente Apeldoorn en maatschappelijk betrokken werkgevers maken zich sterk voor de participatie van mensen met afstand tot de arbeidsmarkt. De Prestatieladder Socialer Ondernemen van TNO is een prima instrument om het sociaal ondernemerschap structureel te stimuleren. Bovendien is de prestatieladder voor gemeenten een onafhankelijk kwaliteitslabel bij het sociaal aanbesteden”.
Een prachtig verhaal, vooral het aanbesteden van opdrachten bij bedrijven die veel fysiek en mentaal kwetsbare mensen in dienst hebben is een goede zaak. Maar waarom mijn cynisme met het woord “Window Dressing”?
Simpel: de aanbestedingsregels laten dit sociaal criterium niet toe. Nog daargelaten dat wij de Felua (voor mensen met een beperking) binnen de gemeentelijke grenzen hebben en daar wordt – heel sociaal – al jaren bezuinigd.
Wil je als gemeentelijke werkgever echt sociaal zijn, voer dat keurmerk dan als allereerste in bij het aanbesteden van het schoonmaken. Ach ja, weer een nutteloos, geruststellend instrument wat de werkelijke harde, en neoliberale maatschappij moet verhullen.
StrangeArt is een klein ventje met een groot fototoestel. Anderen noemen hem ook wel sociaalfotograaf en levensbeschrijver. De marges en de kreukelzone van de maatschappij maakt hij door zijn verhalen en foto’s zichtbaar. Hij fotografeert in zwart-wit, hij denkt ook zo. Hij verdeelt de maatschappij in mensen die alles hebben…
REACTIES