1-2tje: benauwende vrijheid

Tja Peet, het is een kwestie van kiezen voor ouders, inderdaad veel meer dan vroeger prioriteiten stellen. Wat wel en wat niet… De wereld is snel en er kan veel in deze tijden, de wereld wordt ook kleiner, door tv, internet en alle social media, maar ook omdat het reizen eigenlijk een stuk goedkoper is geworden. En zo zat mijn 13-jarige dochter op donderdag nog in Cambridge met haar klas en de dinsdag erna met mij in Parijs. Gewoon omdat het kan. Heerlijk, een stedentripje met mijn grote dochter. We hebben er van genoten!

Waarbij mij wel iets erg is opgevallen. Ik vind Parijs prachtig, maar wat hysterisch. Niemand lijkt relaxed in die stad en er lijken geen verkeersregels te zijn. En als ze er wel zijn, houdt niemand zich er aan. Het werkte in eerste instantie wat overweldigend op me, ook omdat ik mezelf in dat hysterische verkeer moest begeven. Maar het went. Ik heb de strijd zonder kleerscheuren en zonder krassen op mijn auto doorstaan.

En dan kom je terug in ons overgereguleerde Nederland. Keurige strepen op de weg, zodat niemand zich kan vergissen. Het heeft zijn doel natuurlijk Peter, maar ineens kreeg ik het benauwd van alle regels in dit land. De dag van de vrijheid naderde, ook in Apeldoorn. Koud terug uit Parijs zag ik dat een prachtig georganiseerd festival, The Legends, in Apeldoorn niet door kon gaan, omdat niet aan de veiligheidseisen kon worden voldaan. Ik begrijp gemeente, organisatie etc.,  natuurlijk. We kunnen ons in Apeldoorn niet nog een debacle veroorloven. Maar wat zonde…. Wat was het een geweldig feest geweest voor een groot deel van de Apeldoornse gemeenschap en ook die daar buiten.

Wat jammer dat we ons moeten laten leiden (of is het lijden in dit geval) door angst. Angst is geen goede raadgever, het werkt verlammend. Als ik me had laten leiden door mijn angst, waren Amber en ik niet in Parijs beland, maar thuis achter de geraniums blijven zitten. En hadden we veel gemist.

En weer kreeg ik het benauwd. We denken dat we in een vrij land leven, in een vrij Apeldoorn. Maar wat mogen we eigenlijk veel niet hier. Als ik besluit dat ik een schutting van 4 meter hoog om mijn eigen tuin wil zetten, dan mag ik dat niet. Big brother weet alles van ons, mensen worden ontslagen vanwege uitlatingen die ze doen op sociale media. Het starten van een eigen bedrijf is ook al zo aan banden gelegd, mijn band mag niet zonder vergunning ergens op straat gaan staan spelen, gewoon omdat ze daar zin in hebben… En zo kan ik nog wel even doorgaan. Peet, hoe vrij zijn we eigenlijk in dit land, in deze gemeente?

Ik zie je zaterdag, in een relaxte en vrije omgeving, waar iedereen zichzelf kan zijn. Drinken we een borrel op de feestvarkens, maar ook op onze mogelijkheid om vrij te denken!

—

Het 1-2tje is een rubriek waarin Apeldoorn Direct-fotografen Peter Vroon en Joke de Wolde met elkaar in gesprek gaan en zich hardop van alles afvragen over wat er in hun ogen nu werkelijk speelt in Apeldoorn. Wees zo vrij en praat hieronder gerust, doch op respectvolle toon mee met Peter en Joke.

Lees ook de vorige 1-2tjes:

• Deel 3 – Peter Vroon: moeten ouders prioriteiten stellen?
• Deel 2: – Joke de Wolde: haantjesgedrag of aanstelleritus?
• Deel 1: – Peter Vroon om je dood te ergeren!