1-2tje: de strijd van mijn helden

Jouw hartstuk heeft een boel reacties gegeven. Mooi dat mensen zo betrokken zijn en hun mening geven. We hebben het de afgelopen tijden gehad over veel zaken en ik ben nog lang niet uitgekletst naar je. Trouwens, jij kan er ook wat van, hoor.

Ik heb in dit 1-2tje nou eens de behoefte om twee personen voor het voetlicht zetten, over wie jij en ik beiden een mening hebben! Weet je Jook, er zijn van die mensen voor wie ik diep respect heb, omdat ze zo puur en echt zijn in hun handelen en doen. Bovendien gaan ze niets of niemand uit de weg. Voor mij twee strijdbare mensen die het leven nog mooier maken dan het al is. Ik heb het over StrangeArt en Martijn van Duivenboden. Voor mij twee strijdbare helden die bij mij een ereplek hebben.

StrangeArt is zo ons geweten ten aanzien van de zwervende medemens en komt zó mooi voor hun op, dat ik dit super vind. Ik heb zelf een broer die zijn hele leven zwierf en nu eindelijk een rustplek heeft ergens in het westen. StrangeArt bereikt mensen die jij en ik nooit zullen bereiken in ons doen en laten. Ik denk wel eens dat ik soms liever een blokje om loop dan dat ik die dingen doe die hij doet. Hij is in staat mensen in hun waarde te laten en zo mooi ze op de plaat te zetten op zo een respectvolle wijze. Hij heeft altijd een mening en laat deze horen met zijn soms te harde stem. Ik zeg wel eens tegen hem: “Praat eens wat zachter!” Maar symbolisch is hij eigenlijk een heraut die opkomt voor de zwervende mens en degene in sociale nood. Ik weet niet hoe jij naar hem kijkt, maar ik ben blij hem te kennen.

Mijn tweede held is Martijn. Ik heb Martijn leren kennen bij het boek Pak Aan!, dat mijn vriend Reinier en ik gemaakt hebben. Martijn in zijn alter ego als Keith Moon. Martijn had het in zijn interview over ‘creatieve chaos’. Chaos en orde die soms dwars door elkaar lopen. Martijn die Gigant naar grotere hoogten heeft gebracht, Martijn als iemand van De Drie Musketiers in Apeldoorn: altijd één voor allen en allen voor één. Martijn die omringd wordt door zijn supervrienden Captain Beefheart en Breaveheart. Beiden alter ego’s in het boek. Martijn, de man die altijd aandacht en waardering heeft voor een ieder en mij ‘cowboy’ noemt. Beiden werden we met kanker geconfronteerd in ongeveer dezelfde tijd. Ik heb diep respect dat hij zo vecht voor het leven.
Hij deelt zijn positiviteit uit aan een ieder en geloof me Jook, Martijn heeft geleden. Hij verstaat de kunst om pijn en lijden in een muzikaal en video gebeuren om te zetten. Altijd wel een Joetjoepje, altijd een bemoediging of een moment waarin hij zijn weg deelt. Muzikale chaos bij Martijn Moon. Ik word daar stil van en hou mijn ogen niet droog. Die kutziekte die mensen zo laat lijden.

Deze twee helden strijden beiden op hun eigen manier. Ik wilde dat je vertellen aan je keukentafel.
Hé Jook… schenk nog eens een roseetje in!

—

Het 1-2tje is een rubriek waarin Apeldoorn Direct-fotografen Peter Vroon en Joke de Wolde met elkaar in gesprek gaan en zich hardop van alles afvragen over wat er in hun ogen nu werkelijk speelt in Apeldoorn. Wees zo vrij en praat hieronder gerust, doch op respectvolle toon mee met Peter en Joke.

Lees ook de vorige 1-2tjes:

• Deel 10: – Joke de Wolde: respectloos modder gooien
• Deel 9: – Peter Vroon: integratie
• Deel 8: – Joke de Wolde: helden die strijden
• Deel 7: – Peter Vroon: trots op Apeldoorn!
• Deel 6: – Joke de Wolde: niet zeiken, genieten!
• Deel 5: – Peter Vroon: groene stad, festival en Foto Biënnale
• Deel 4: – Joke de Wolde: benauwende vrijheid!
• Deel 3: – Peter Vroon: moeten ouders prioriteiten stellen?
• Deel 2: – Joke de Wolde: haantjesgedrag of aanstelleritus?
• Deel 1: – Peter Vroon om je dood te ergeren!