1-2tje: Een weekend vol muziek

Hoi Jook , jij bent echt een creatieve JookArt geweest, afgelopen weekend. We hebben weer wat afgelachen, zo samen bij de Kanaalconcerten. Grappig om te zien hoe dit zich van een klein evenement ontwikkelt tot een heus en mooi Apeldoorns evenement. En mooi dat we samen zelfs broodjes met kaas en gebakken lucht konden eten. Ook goed dat we Theo (Gerritsen – red.) konden ondersteunen bij zijn organisatie en als Gelrecollectief wat konden betekenen voor dit gebeuren.

Ik was het vorige tafelgesprek heel emotioneel en boos. Toch kom ik daar nog even op terug.
Met de mij beschikbare informatie heb ik een conclusie getrokken, die toch iets genuanceerder lag dan ik dacht. Ik was woest en verdrietig, maar achteraf hoefde ik dat toch niet te zijn. De betrokkene heeft me uitgelegd wat de bedoeling was en dat het idee nu nog niet rijp is voor uitwerking. Het fijne is dat na uitleg en elkaar in de ogen kijken, we elkaar in de armen sloten en onze vriendschap hier niet door laten vergallen.
Maar Jook, ik blijf alert natuurlijk. Het is soms geven en nemen. Ik was ook helemaal obstinaat omdat ik voor mijn PSA-controle moest. Gelukkig was dit goed en ik besefte dat dat me toch wel een gevoel van onzekerheid gaf. Mijn verstand zegt soms iets anders dan mijn gevoel. Herken je dat?

Wat ik gaaf vond was het optreden van Yellow Pearl bij Bart in de huiskamer, afgelopen zaterdag. Bart geeft elke laatste zaterdag van de maand huiskamer Jamsessies en maakt dit bekend via facebook. Wat een spontaan en mooi initiatief van hem. Dat noem ik nog eens naastenliefde. Open staan voor allen, zonder veroordeling mensen muziek laten maken, waanzinnig mooi.
Yellow Pearl speelde een paar nummers bij hem in de huiskamer. Opvallend is wel dat tout creatief en cultureel Apeldoorn er is. Nou ja, niet allemaal, maar wel de mensen die ik ook tegen kom zo links en rechts. Maar of YP ooit weer zal gaan optreden, dat is de vraag en het mysterie. Die gedachte is soms mooier dan dat het echt gaat gebeuren. Maar deze band heb ik voor altijd in mijn hart gesloten.

Ik weet zeker dat dit stukje weer zoetsappig is en niets toevoegt aan het welzijn van anderen, maar we hebben zo mooi samen ons keukentafelgesprek. Trouwens, zaterdag gaan we ons voorgerecht ophalen bij dat eetgebeuren. Ik heb er zin in. Jij ook?

–

Het 1-2tje is een rubriek waarin Apeldoorn Direct-fotografen Peter Vroon en Joke de Wolde met elkaar in gesprek gaan en zich hardop van alles afvragen over wat er in hun ogen nu werkelijk speelt in Apeldoorn. Wees zo vrij en praat hieronder gerust, doch op respectvolle toon mee met Peter en Joke.

Lees ook de vorige 1-2tjes:

• Deel 20: – Joke de Wolde: even zaniken
• Deel 19: – Peter Vroon: boos en verdrietig… ‘Kut!’
• Deel 18: – Joke de Wolde: vechten tegen de ziekte… en de pondjes
• Deel 17: – Peter Vroon: kleine zaken en andere levensgeneuzel
• Deel 16: – Joke de Wolde: toeristje koesteren
• Deel 15: – Peter Vroon: zomer in apeldoorn
• Deel 14: – Joke de Wolde: ff niks
• Deel 13: – Peter Vroon medezeggenschap en kringloop
• Deel 12: – Joke de Wolde ik ben pissig
• Deel 11: – Peter Vroon: de strijd van mijn helden
• Deel 10: – Joke de Wolde: respectloos modder gooien
• Deel 9: – Peter Vroon: integratie
• Deel 8: – Joke de Wolde: helden die strijden
• Deel 7: – Peter Vroon: trots op Apeldoorn!
• Deel 6: – Joke de Wolde: niet zeiken, genieten!
• Deel 5: – Peter Vroon: groene stad, festival en Foto Biënnale
• Deel 4: – Joke de Wolde: benauwende vrijheid!
• Deel 3: – Peter Vroon: moeten ouders prioriteiten stellen?
• Deel 2: – Joke de Wolde: haantjesgedrag of aanstelleritus?
• Deel 1: – Peter Vroon om je dood te ergeren!