264 kappers in Apeldoorn; bittere armoede of laat de Apeldoorner zich wel heel vaak knippen?

Ach, je word ouder en bent bang dat je geestelijke scherpte minder wordt. Om verlies aan cognitieve scherpte te voorkomen, of tenminste dat verlies aan cognitieve scherpte te vertragen, zoek ik soms iets rekenkundigs uit.

Die 264 kappers in een stand van 160.00 inwoners, waar ik onlangs over las, intrigeerde mij en het leek mij een leuk probleempje om te berekenen hoeveel geld je als inwoner moet uitgeven om te zorgen dat die kappers, net, of net-niet boven de armoedegrens uitkomen.

Stelling: die 264 kappers hebben nauwelijks een inkomen en leven op de armoedegrens
Vraag: Hoeveel besteedt een Apeldoorner aan de kapper, om te zorgen dat men als kapper net, net niet in armoede leeft.

Antwoord: Iedere inwoner van Apeldoorn, van baby, tot hoogbejaarde besteedt per jaar aan het knippen 79 euro.

Hieronder de berekening, met veel foute aannames en gedachten

Aantal inwoners Apeldoorn                                                              160.000
Aantal kapperszaken                                                                          164
Armoede grens, uitgaande van een paar met
Twee kinderen (netto bedrag) in euro per
jaar                                                                                                        23.520
Eerste belastingschijf die men moet betalen                                8.597
Ziektekosten verzekering per jaar                                                   1.340
Bedrijfskosten, huur, energie, apparatuur,
afschrijving, etc.                                                                                  14.323

Bruto inkomen, per jaar wat nodig is                                47.780

Klanten per kapper (iedere Apeldoorner laat zich
één keer per jaar knippen)                                                                   606

Iedere Apeldoorner, van baby tot hoogbejaarde
Geeft per jaar uit aan knippen                                              € 79,-

Er zullen foute aannames zijn gedaan, misschien ook foute veronderstellingen, maar feit is dat een groot aantal kappers onder de armoedegrens leeft. Hoe men wel levensvatbaar is? Geen idee. Onderzoek zal dat moeten uitwijzen.

Kanttekening: er is geen rekening gehouden met thuiskappers, knippen in tehuizen en instellingen, maandelijks knippen bij DakEnThuislozenZorg, kaalhoofdigen en mensen die principieel nooit naar een kapper gaan, zie foto.

Conclusie: het is hard werken als kapper en je hebt een schraal inkomen.

Bron 1: Stentor, Volkskrant
Bron 2 CBS, november 2018
Bron 3: Branchecijfers Kappers en schoonheidssalons