Apeldoornse Bluestrots eert Peter Green

De popzaal van Gigant was afgelopen zondagmiddag 4 mei om 15.30 uur afgeladen vol. Beter gezegd, in de blueszaal van Gigant, want niemand minder dan Apeldoorns muziektrots Flavium betrad het podium.

Bijna 400 mannen en vrouwen waren getuige van de nieuwe cd-release van Flavium. Het was veelal een, met uiterst veel respect uitgesproken, grijze harenparade, want de bezoekers waren op leeftijd. Verrassend was er ook een aantal heel jonge kinderen aanwezig, ongetwijfeld met opa en oma mee, maar het was verheugend te zien dat ook zij zeer genoten. Dat biedt perspectief voor het in stand houden van echte, pure muziek in volgende generaties.

popband Fleetwood Mac is ooit begonnen als een bluescollectief pur sang. De oprichter hiervan was Peter Green.

Dit keer was de hoofdmoot niet het eigen werk van Flavium, al werd de grote succeshit “Nightlife” uiteraard niet overgeslagen, maar was het werk van Peter Green de aanleiding van de nieuwe cd “Flavium plays Peter Green’s Fleetwood Mac”. Ik begrijp het wanneer dit bij menigeen enige wenkbrauwen zal fronsen, maar de commerciële popband Fleetwood Mac is ooit begonnen als een bluescollectief pur sang. De oprichter hiervan was Peter Green.

Er zijn meer overeenkomsten tussen Fleetwood Mac en Flavium te bedenken dan alleen de eerste twee letters van beide bandnamen. Waar Fleetwood Mac opgericht werd in 1967 zag Flavium vrijwel in dezelfde periode het levenslicht. De oorspronkelijk Apeldoornse bluesformatie, thans de langstbestaande band van Neerlandse bodem, gaf reeds acte de présence in 1969. In dat jaar speelde Peter Green nog immer bij Fleetwood Mac. Een jaar later is hij er vertrokken, omdat hij zijn leven liet beheersen door een overmatig gebruik van drank en drugs.

Van het Londen van Peter Green en Fleetwood Mac naar het Apeldoorn van Flavium is muzikaal maar een kleine stap. Beide bands stonden in die tijd aan de vooravond van hun roem. De blues was de verbindende factor. Mede daarom is het zo bijzonder dat 56 jaar later de band van deze beide bands definitief is vastgelegd door de nieuwste plaat van Apeldoorn Bluestrots, die een ode is geworden aan de voormalig bluestrots van Londen.

Natuurlijk, in de loop der jaren en mede door de tand des tijds komen bandleden en gaan er bandleden. Dat is bij Flavium niet anders. Ja, er werden bij het optreden in Gigant echt wel de nodige oud- bandleden gemist, maar blijven hangen in nostalgie is niet altijd wenselijk en het muzikaal doorontwikkelen is ook een groot goed. Nog maar één mastodont van de oude garde, van vrijwel de oprichting, steelt nog immer de show bij Flavium en dat is bassist Eric Bagchus.

Het was dan ook Eric die, zeer terecht met zijn staat van dienst, het eerste exemplaar van het nieuwe album overhandigd kreeg uit handen van initiatiefnemer van dit project, tevens eigenaar van Concerto en Plato, Dick van Dijk. Manager van het eerste uur, Wilfred van Riggelen, zag vanuit de zaal, met trots, dat het goed was.

Na die plichtpleging volgde het hooggespannen optreden in Gigant en dat was meer dan uitstekend. De blues was voelbaar, maar meer dan vroeger waren er ook rockende elementen hoorbaar. Het repertoire van Peter Green past bij zanger Bert Vrieling. In een vorige recensie van Flavium heb ik wel eens een kritische noot gekraakt over hem. Niet altijd het volume bereikend passend bij de band en bij de soli van de muzikanten bleef hij de aandacht vragen door teveel aanwezigheid. Dat was afgelopen zondag gelukkig anders. Het doorleefde van Peter Green past prima bij Vrieling, evenzo het repertoire dat Vrieling dichtbij Peter Green bracht zonder aan authenticiteit te verliezen. Vooral bij de prachtige ballads kwam het rauwe, maar ook het doorleefde en breekbare stemgeluid van Vrieling goed over. Tijdens de vele meer dan fraaie soli van de muzikanten deed hij respectvol een stap terug.

De komst van Erwin van Ligten naar Flavium, zo’n anderhalf jaar geleden, is een gouden greep gebleken

Toch stalen ook nu weer de uitmuntende muzikanten de show. De ervaring en professionaliteit spatten van het podium. Eerder genoemde Eric Bagchus op bas, Bouke van Olst op slagwerk, Willem Swikker op toetsen en Erwin van Ligten op gitaar waren allen in optima forma. De komst van Erwin van Ligten naar Flavium, zo’n anderhalf jaar geleden, is een gouden greep gebleken. De interactie tussen hem en toetsenist Swikker is verbluffend en zorgde zondag menigmaal voor kippenvel bij velen in de zaal. Los van hun muzikale têtes- à-têtes wisten beiden ook met uitmuntende soli de zaal te beroeren.

Nummers als “Albatross” en “Need your love so bad” waren een streling voor het oor, evenals een prachtige breekbare ballad van 11 minuten. Ook het nummer “Black Magic Woman” was een muzikaal hoogtepunt. Dit nummer mag dan bekend zijn geworden door Santana, het is geschreven door Peter Green.

Zondag was een dag van herdenken. In de avonduren uiteraard voor de gevallen strijders, het was immers 4 mei, maar in de middag werd er stilgestaan bij Peter Green. In gedachten van vele bluesadepten werd er echter nog iemand anders herdacht. De eerder dit jaar overleden bluesminnaar William Lindner was er helaas niet meer fysiek bij, maar in de harten van menigeen genoot hij mee van deze middag.

Concluderend kunnen we één ding wel vaststellen. Flavium en de bluesmuziek zijn, ook op de dag van het herdenken, nog altijd springlevend, ook na 56 bewogen jaren.

Gezien op zondagmiddag 4 mei, Gigant