Blend, Smutfish en de afterparty: Gigant; 11 september 2015

Blend
Vrijdag 11 september, toch een gedenkwaardige dag; al weer een flinke tijd geleden. In Gigant te Apeldoorn speelt zich, wat later wellicht zal blijken, een historische gebeurtenis af: Blend wordt aangekondigd; een samenwerking tussen Gigant en Orpheus. De directeuren van Gigant en Orpheus, gekleed in een Blend T-Shirt, doen de aftrap! Het woord Blend staat o.a. voor het geleidelijk samenvoegen of vermengen van vloeistoffen; echter in dit geval gaat het om culturele activiteiten. Meer specifiek: er wordt afgewogen welke culturele activiteit past bij welke zaal: Orpheus of Gigant? En dit onder het keurmerk Blend.

Smutfish
En om die aftrap te vieren, krijgen de bezoekers een drankje en een hapje aangeboden; worden zij muzikaal verrast door een vierkoppige band: Smutfish. Bij de eerste tonen waan ik me terug in de jaren zeventig: het is alsof Neil Young op de planken staat. Alleen, er is wel een verschil: de stem van de frontman is snerpend; fluisterend, donker en diep; de gitaristen en de drummer ondersteunen op een perfecte manier; dit is Americana Noir: De band komt uit den Haag; maar niets, maar dan ook niets herinnert hieraan: zij weten compleet de Hollandse bedrukte sfeer te ontgroeien en het publiek mee te nemen door die oneindige vlaktes van de Amerikaanse Midwest.

Het centrale nummer Trouble kenmerkt de muziek van Smutfish: ingetogen en krachtig: “There trouble inside, waiting to break out”. Het is alsof je op de operatietafel ligt, angstig gespannen wachtend op de verdoving; je weet dat je overgeleverd bent aan de omstanders: en dan gaat het los; gaat het los: “I saw Jesus on the moon”. Je geeft je over en hoopt het er het beste van. Trouble is ook de pas verschenen CD van de band, die door de pers lovend is ontvangen: Hun beste CD tot nu toe!

De liedjes worden ondersteund door cartoons en de teksten: ik merk dat ik werkelijk geboeid de teksten lees en naar de tekeningen kijk. “Got to have a drink”; smekend gezongen; intens verdrietig; verlangend naar warmte en drank, drank, die enige troost kan brengen. Ik zit en kijk naar de band; merk dat ik dichterbij wil gaan zitten; geen seconde wil missen; de misère stroomt van het toneel af. De gitaren brullen over het toneel; langgerekt; om toch vooral heel goed de tekst te laten voelen. Langzaam maar zeker verandert het liefelijk optreden in een storm van geluid; in een angstige oase waarin we definitief afscheid nemen van de oude wereld van de jaren zestig en de soms angstige, onzekere wereld van 2015 betreden. In de muziek transformeert Smutfish zich tot een hedendaagse band die heel goed in de teksten én de muziek de sfeer van deze tijd weet te verwoorden: De geluiden van de gitaren trillen in het hoofd en lijf na.

De afterparty
En om de samenwerking met Orpheus nog eens kracht bij te zetten, ontstaat er een heuse, kleinschalige afterparty in het café van Gigant. Opgelucht dat de deze eerste editie achter de rug is, de keuze van de band een juiste keuze is, raakt het publiek in gesprek met elkaar; met de medewerkers van Gigant, met de leden van de band. Hapjes worden gedeeld; een intieme sfeer ontstaat en contacten worden gelegd. Een geweldige avond, met een geweldige band, die eigenlijk, en dat is toch wel jammer, door te weinig publiek is bezocht; het zij zo. De CD van Smutfish: Trouble geheten, is nog altijd te beluisteren: “There is Trouble inside, waiting to break out”.