Bruiden in plaats van paddestoelen

Dinsdagmiddag wilde ik, om toch een beetje bij de massa te horen, wat herfsttafereeltjes vastleggen met mijn camera. Wie niet af en toe een plaatje van een vliegenzwam of een aangevreten eekhoorntjesbrood social medialand instuurt, telt namelijk niet meer mee.

Tasje om de nek, één objectief mee en een papieren zakdoekje in mijn linker achterzak, omdat er nogal gauw af en toe een druppeltje uit mijn neus loopt als ik fiets. Zélfs als het niet koud is.

Hé, een bruidspaar in het park. Een luxe bruidspaar kennelijk: met twee fotografen. Op het bruggetje staat nog een bruidspaar. Twee jonge vrouwen, met maar liefst drie fotografen knielend in het gras erbij. In de verte zie ik nóg twee stellen in feestelijke kleding gefotografeerd worden. Ik heb gauw de fiets tegen een eik in het park gezet, want zoveel bruidsfotoshoots met daarbij bosjes fotografen, zijn wat mij betreft een beetje verdacht.

Ik spreek een vrouw met een camera om haar nek aan. Ze heeft prachtige kastanjekleurige krullen. Maar daar gaat het nu niet om.
“Wij zijn studenten van de Fotovakschool en maken foto’s voor de ‘bruidsmodule’ die we over twee weken moeten presenteren voor een cijfer”, zegt de dame met de prachtige kastanjekleurige krullen. Ze heet Angela Stouten en vertelt me dat de bruidsparen via Facebook ‘geworven’ zijn. “Zeven vrouwen en twee mannen. Een van hen stapte nog niet zo heel lang geleden in het huwelijksbootje met zijn vriend”, glimlacht de vrouw met de prachtige kastanjekleurige krullen. Eh..: Angela.

De ‘bruidegom’, Mees Hendriksen-Biesterbos, vertelt me dat hij zich prima voelt tussen de mooi aangeklede dames. “Je past je aan de setting aan”, zegt hij vriendelijk. Zijn haar zit wel een beetje in de war, maar daar letten alleen kniesoren op.
Een hele vrolijke dame vertelt me dat ze eerder op de middag in de Grote Kerk al een shoot hebben gedaan. “De modellen hebben er zeer aan de knieën van gekregen door de harde kerkbankjes”. Ze moet haar naam, Jeanette Lette, wel drie keer voor mij spellen, want ik let niet echt goed op omdat ik af en toe toch even stiekem op de grond kijk of ik een zwammetje of weet ik wat voor een boleet zie.

Ik geef de docent van de Fotovakschool nog even een hand, verontschuldig me dat ik niet op de Fotovakschool heb gezeten, maar slechts een eekhoorntjesbrood- en vliegenzwamzoekende amateurfotograaf ben en loop weg.
“Dag!”, roept Angela met de mooie kastanjebruine krullen naar mij.
“Doeg!”, roep ik terug.”Succes ermee!”
Ik heb geen paddestoel (ik weiger paddenstoel te schrijven) gezien. Dus ook niet gefotografeerd.
Dan maar een stukje voor Apeldoorn Direct.
Bij deze.